Από μικρή η Κατερίνα Παπουτσάκη έκανε σταθερά βήματα, ακολουθώντας το σπάνιο ταλέντο της, αλλά και την καρδιά της σε ό,τι αγαπούσε.

Τα βήματά της στο θέατρο και την τηλεόραση, που την έχουν οδηγήσει σε μεγάλες επιτυχίες, αλλά και η απόφασή της πριν πέντε χρόνια στο απόγειο της καριέρας της να δημιουργήσει οικογένεια, φανερώνουν πόσο πιστή ήταν πάντα στα όνειρά της.

Τη συναντήσαμε στο Θέατρο Άλφα - Ιδέα όπου πρωταγωνιστεί στην κωμωδία του Κάρλο Γκολντόνι «Υπηρέτης δύο αφεντάδων» σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη.

«Είναι μια παράσταση που απευθύνεται σε όλους. Έχει ευρεία ανταπόκριση. Είναι ένα διαχρονικό έργο, αλλά η ομάδα το έχει κάνει αρκετά σύγχρονο με έντεχνο τρόπο και με αναφορές στο σήμερα. Είναι μια κωμωδία που θέτει και πολλούς προβληματισμούς με μεγάλη μαεστρία» μας λέει για το έργο.

Πώς όμως καταφέρνει να ισορροπεί τις επαγγελματικές υποχρεώσεις της με τον ρόλο της ως μαμάς; «Όσο μεγαλώνει ο Μάξιμος γίνεται όλο και ευκολότερος αυτός ο συνδυασμός. Βέβαια, πάντα το παιδί μου χρειάζεται τον χρόνο και την αφοσίωσή μου, αλλά τώρα που κοντεύει τα 5 είναι πιο εύκολη η επικοινωνία μαζί του. Πηγαίνουμε μαζί σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις γιατί λατρεύει το θέατρο και πολλές φορές στο τέλος συγκινείται. Η οικογένεια είναι κάτι ιερό για εμένα. Και το ιερότερο όλων είναι η ύπαρξη του παιδιού μου» αναφέρει.

Για τις δυσκολίες που περνάει σήμερα το επάγγελμα του ηθοποιού είναι προβληματισμένη. «Σήμερα το πιο δύσκολο είναι να ζει κάποιος από το επάγγελμα του ηθοποιού. Παλιά υπήρχαν και οι δουλειές στην τηλεόραση, που απορροφούσαν αρκετό κόσμο. Τώρα πια ούτε στο θέατρο πληρωνόμαστε καλά. Οι περισσότερες παραστάσεις λειτουργούν με ποσοστά. Μου έχει τύχει να μην πληρωθώ όσο έπρεπε, όταν κάποια παράσταση δεν πήγε καλά, και πήρα ελάχιστα χρήματα. Αλλά μετά είχα την τύχη να κάνω ένα σίριαλ που με ξελάσπωσε» αποκαλύπτει.

Την ενοχλεί αφάνταστα η αλαζονεία που κάποιες φορές είναι διάχυτη στον καλλιτεχνικό χώρο και τονίζει πως η ίδια δεν έφτασε ποτέ στο σημείο να φερθεί αλαζονικά λόγω της επιτυχίας της. «Δεν έχω ποτέ αισθανθεί κάτι τέτοιο. Παρόλο που οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μικρή, πήρα πολλή αγάπη. Οι γονείς μου ευτυχώς είναι άνθρωποι της ουσίας, οπότε αυτό δεν ξέφυγε ποτέ ούτε σε εμένα ούτε και στον αδερφό μου. Από την άλλη, κάποιες φορές θα έπρεπε να έχω περισσότερο το θάρρος της γνώμης μου και λίγη παραπάνω αυτοπεποίθηση. Μάλλον έχω περισσότερη σεμνότητα από ό,τι χρειάζεται. Δεν έχω τόση εμπιστοσύνη στον εαυτό μου όσο θα έπρεπε. Είμαι ανασφαλής. Ενώ από την άλλη είμαι πολύ εργατική και δουλεύω πάρα, πάρα πολύ. Στην πρόβα φεύγω πάντα τελευταία» αναφέρει.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου