Κριτική για την «Προδοσία» του Πίντερ στο Μικρό Παλλάς
«Προδοσία» παντού.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Μικρό Παλλάς, όπου παίζεται η «Προδοσία», ένα από τα σπουδαιότερα έργα του νομπελίστα συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ, συναντάς ένα πολύ ιδιαίτερο κοινό. Το θέατρο γεμίζει σε σημείο που να μην πέφτει καρφίτσα, ως επί το πλείστον με γυναίκες ηλικίας μεταξύ 28 και 38 ετών και αναρωτιέσαι αν πρόκειται για το κοινό του Πίντερ ή για το κοινό του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και του Γιώργου Χρυσοστόμου. Όλα φυσικά συνηγορούν στο δεύτερο. Οι δυο ταλαντούχοι ηθοποιοί ενώνουν για πρώτη φορά φέτος τις δυνάμεις τους και μαζί με την Κατερίνα Παπαδάκη παρουσιάζουν την ιστορία μιας «παράνομης» ερωτικής σχέσης σε εννιά σκηνές υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου.
Ο Πίντερ με τη γραφή του παρουσιάζει με πολύ απλό τρόπο ένα από τα σημαντικότερα θέματα της ζωής. Περιγράφει την προδοσία λιτά, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Οι διάλογοι είναι ήρεμοι και εναρμονισμένοι σε μια γραμμή ήπια και συνηθισμένη. Ο συγγραφέας αδειάζει εντελώς την έννοια της προδοσίας, καθιστώντας τη γυμνή σε όλο το έργο, χωρίς τη βαρύτητά της. Κι όμως πρόκειται για ένα θέμα στο οποίο ο κάθε άνθρωπος, όταν κληθεί να το αντιμετωπίσει, εκφράζεται με θυμό, φωνές και εκδικητικό τρόπο.
Ο Τζέρι, παντρεμένος με δύο παιδιά, έχει πολύχρονη σχέση με την Έμμα, σύζυγο, με δύο παιδιά κι αυτή, του Ρόμπερτ, στενού φίλου και συνεργάτη του. Όμως και οι δυο σύζυγοι του παράνομου ζευγαριού έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις. Δηλαδή όλοι προδίδουν όλους. Όλοι είναι θύματα και θύτες παράλληλα.
Η υπόθεση του έργου αποπνέει τη δύναμη του ακραίου ώστε να δημιουργεί στον θεατή μια αποστασιοποίηση από το κακό της προδοσίας. Μια απέχθεια για τη σκέψη που συχνά έχουν οι άνθρωποι να κοροϊδέψουν τον άλλον και μάλιστα τον πατέρα ή τη μητέρα των παιδιών τους.
Οι διάλογοι περιέχουν πολλές σημαίνουσες σιωπές, στις οποίες οι ηθοποιοί καταφέρνουν να δώσουν «φωνή» και νόημα. Η σκηνοθεσία φωτίζει τις σχέσεις των τριών ηρώων από όλες τις γωνίες, δημιουργώντας παντού νοητούς καθρέφτες, όπου ο καθένας έρχεται αντιμέτωπος με τα πολλαπλά είδωλά του.
Πολύ ενδιαφέρον είναι και το παιχνίδι που γίνεται επί σκηνής με το κόκκινο χρώμα στα αξεσουάρ των πρωταγωνιστών (ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα), που αναμφισβήτητα συμβολίζει το ερωτικό πάθος που φέρουν και οι τρεις πάνω τους.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» το Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018