Γνώριµη φυσιογνωµία. Από το θέατρο, τη µουσική και την τηλεόραση. Είναι όµως η πρώτη φορά που η Εύα Κοτανίδη κυκλοφορεί δικό της δίσκο. Τη συνάντησα και µιλήσαµε για το «Théâtrale», τον πρώτο της δίσκο, και το «Habanera», που είναι το πρώτο single.

Ολα ξεκίνησαν από έναν στίχο: «L'amour est un oiseau rebelle que nul ne peut apprivoiser», «Ο έρωτας είναι ένα επαναστατικό πουλί που κανείς δεν µπορεί να ηµερέψει». Ο δίσκος είναι µισός ελληνικός, µισός γαλλικός, όπως και η ταυτότητά της. Μοιρασµένη. Μουσικός δίσκος πασπαλισµένος µε θέατρο. Οπως και οι ιδιότητές της. Μισός διασκευές, µισός πρωτότυπα. «Αυτός ο δίσκος υποστηρίζει τα µισά που γίνονται ολόκληρα. Είναι... Εύα, και συστήνοµαι τρόπον τινά», λέει χαµογελώντας

Και κάπως έτσι ξεκίνησε η κουβέντα μας... 

Νέος δίσκος. Πες μας λίγα πράγματα για αυτή την δουλεία.

Νέος και πρώτος δίσκος. Δίσκος μισός ελληνικός, μισός γαλλικός όπως κι η ταυτότητα μου. Μοιρασμένη. Δίσκος μουσικός πασπαλισμένος με θέατρο. Όπως και οι ιδιότητες μου, συμπληρώνουν η μια την άλλη. Μισός διασκευές, μισός πρωτότυπα. Αυτός ο δίσκος: "Théâtrale", υποστηρίζει τα μισά που γίνονται ολόκληρα. Είναι Εύα, (συστήνομαι τρόπον τινά)...

Με τραγούδια που έχω συλλέξει προσεκτικά, που μου έχουν δώσει με αγάπη, με στίχους πικάντικους, με συνεργασίες δημιουργικές και με ενδιαφέρουσες διασκευές. Ελπίζω να σας αρέσει.


Πως μπορεί να είναι επίκαιρο ένα τραγούδι του bizet και τι έχει να μας πει σήμερα;

Το τραγούδι μιλάει για τον έρωτα και για το πόσο απρόβλεπτος είναι. Δεν υπάρχει πιο διαχρονικό θέμα. "Νομίζεις πως τον κρατάς, σε αποφεύγει. Νομίζεις πως τον αποφεύγεις, σε κρατά". Η ιδέα να διασκευάσω αυτό το τραγούδι μου ήρθε ένα βράδυ που έφυγα από το σπίτι ενός κυρίου... αρκετά προβληματισμένη θα έλεγα... ήταν απ'αυτές τις ιστορίες που έχουν άδοξο τέλος ενώ έχουν ξεκινήσει πολύ φιλόδοξα. Και σκεφτόμουν πόσο περίεργο πράγμα είναι ο έρωτας. Δεν ξέρεις ποτέ πως και αν θα σε βρει κι όταν σε βρει δεν ξέρεις πως και αν "θα σου κάτσει". Και μου ήρθε στο μυαλό ο στίχος: "L'amour est un oiseau rebelle que nul ne peut apprivoiser", "Ο έρωτας είναι ένα επαναστατικό πουλί που κανείς δε μπορεί να ημερέψει". Κι αυτό ήταν. Από 'κει ξεκίνησαν όλα.... Επίκαιρο και καίριο στη δική μου στιγμή όπως και στου καθενός από μας.

Τραγουδάς πολλά χρόνια. Γιατί αποφάσισες τώρα να κάνεις τον πρώτο σου δίσκο;

Το να κάνεις έναν δίσκο δεν είναι απλή υπόθεση. Ειδικά όταν είσαι ερμηνευτής κι όχι δημιουργός, εννοώ όταν δε γράφεις ο ίδιος τα τραγούδια σου. Για να συλλέξεις τα κομμάτια του παζλ που αποτελούν το δίσκο θέλει χρόνο. Να επιλέξεις στίχους, να βρεθούν οι συνθέτες, τα τραγούδια που να σου αρέσουν, να πετύχουν οι μαγιές, οι χημείες κλπ. Αν είσαι και ηθοποιός και παρεμβάλλονται και πρόβες και παραστάσεις πάει πίσω όλο αυτό. Κι όταν έρχεται η ώρα του δίσκου, της ηχογράφισης, της μίξης, θέλει κι αυτή η διαδικασία χρόνο για να βγει όπως το θέλεις και να είναι αντιπροσωπευτικό το αποτέλεσμα. Τώρα λοιπόν που συγκεντρώθηκε το υλικό, βρέθηκε η σωστή παραγωγή και υπήρχε ο χρόνος για να γίνει ήταν η καταλληλότερη στιγμή!

Είσαι ελληνογαλλίδα. Έχεις παρατηρήσει διαφορές στις κουλτούρες των δύο λαών; Στην μουσική;

Αναμφισβήτητα είναι δυο χώρες με πολύ διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία. Οι Έλληνες έχουν, όπως λέει κι ένας φίλος μου, πολύ νταλκά μέσα τους. Κι αυτό τους επηρεάζει και στις μουσικές τους επιλογές γιατί έχουν την ανάγκη να τον εκτονώνουν. Οι Γάλλοι δεν κουβαλούν τέτοιο νταλκά. Εϊναι πολύ πιο εσωστρεφείς σαν λαός, έχουν πολλές μουσικές επιρροές απο τις αποικίες τους και τους δεύτερης και τρίτης γεννιάς μετανάστες που ζουν εκεί, περισσότερα και διαφορετικά ακούσματα, είναι πιο ποικίλο το μουσικό μείγμα τους θα έλεγα. Επίσης οι Έλληνες έχουν συνδιάσει τη μουσική κυρίως με τη διασκέδασή τους, την ψυχαγωγία τους, για τους Γάλλους η μουσική περιλαμβάνεται σ'έναν γενικότερο τρόπο ζωής.

Είναι οι Έλληνες το ακροατήριο που θέλει κάθε καλλιτέχνης;

Οι Έλληνες είναι φιλότεχνοι και φιλόμουσοι οπότε ναι, είναι καλλιτεχνικό κοινό. Από κει και πέρα ο κάθε καλλιτέχνης απευθύνεται σε άλλο κοινό. θα βρει ο καλλιτέχνης το κοινό του; Αυτή η ερώτηση είναι παγκόσμια δεν περιορίζεται στο ελληνικό έδαφος. Η ελληνική αγορά έχει κάποιους κλισέ τρόπους να "πλασάρει" αυτά που θέλει να πουλήσει αλλά όποιος ψάχνει βρίσκει κι υπάρχουν πάντα πολλοί τρόποι να... "φτάσεις" σε αυτόν που θέλει να σε δει ή να σε ακούσει.

 Έχεις σπουδάσει ηθοποιός. Ποιο προτιμάς; Τραγούδι ή ηθοποιία;

Συζητούσα γι'αυτό ακριβώς το θέμα με έναν συνάδελφο ηθοποιό που είναι και τραγουδιστής, έχει δικό του σχήμα δηλαδή κλπ. και του έλεγα ότι δεν ξέρω ποτέ τι να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Μου είπε τι απαντάει εκείνος και το υιοθετώ γιατί το ενστερνίζομαι απόλυτα: Είμαι ηθοποιός που τραγουδάει. Ηθοποιός είμαι, αυτό σπούδασα, έχω σπουδάσει και τραγούδι κι ασχολούμαι επαγγελματικά και με το τραγούδι. Δεν προτιμώ κανένα από τα δύο, είναι και τα δυο εξίσου συναρπαστικά. Το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Συναρπαστικά. Απολαυστικά. Και δύσκολα. Αλλά υπέροχα

Παρακολουθείς τηλεόραση; Σου αρέσει αυτό που βλέπεις σήμερα (Σειρές, εκπομπές, ριάλιτι);

Δεν διαθέτω τηλεόραση... εδώ και χρόνια. Όμως παρακολουθώ τι γίνεται στο ίντερνετ. Βλέπω αυτά που θέλω να δώ, ενημερώνομαι για το τι παίζει σ'αυτό το μαγικό κουτί. Υπάρχουν λοιπόν κάποιες υπέροχες εκπομπές όπως και κάποια σίριαλ που κρατάνε ένα πολύ καλό επίπεδο και από πλευράς παραγωγής και από πλεράς ιδέας ή σεναρίου. Όμως είναι... απελπιστικά λίγα τα καλά πράγματα στην Ελληνική τηλεόραση. Νομίζω ότι πάσχει από έλλειψη φαντασίας πιο πολύ, τόλμης και άποψης. Δεν προτείνει καινούρια πράγματα. Ενώ θα μπορούσε αν δεν ανακυκλώνονταν οι ίδιες ιδέες σε παραλλαγμένες εκδοχές και τα ίδια πρόσωπα. Γι'αυτό και τα ριάλιτι όπως το survivor (το οποίο- τολμάω να το πω - δεν έχω δει ποτέ) έχουν τόσο μεγάλη επιτυχία. Γιατί είναι κάτι ζωντανό και διαφορετικό. Κι είναι και παιχνίδι. Δεν είμαι απ'αυτούς που πιστεύουν ότι στη σχέση τηλεόρασης - κοινού φταίει το κοινό αλλά η τηλεόραση. Έχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης σ'αυτά που προτείνει. Δεν περνάει την καλύτερη της φάση. Στο σύνολο της. Γιατί κοινό υπάρχει για όλα πιστεύω. Όμως μπορεί να κάνω και λάθος...

Θα επέστρεφες τώρα στην τηλεόραση; Σου έχουν κάνει κάποια πρόταση;

Αν θα επέστρεφα στην τηλεόραση... Φυσικά και θα επέστρεφα, αν είχα κάποια πρόταση που να έβρισκα ενδιαφέρουσα. Για να μη με βλέπετε στην τηλεόραση σημαίνει ότι κάποια τέτοια πρόταση δεν έχει πέσει στο τραπέζι. Εκτός κι αν είναι κάτω από το τραπέζι και δεν τη βλέπω! Σε αυτή την περίπτωση παρακαλώ βάλτε την στη θέση της για να τη συζητήσουμε. Ευχαριστώ.

Έχεις ελαττώματα; Φόβους; Αδυναμίες;

Αν έχω ελαττώματα, αδυναμίες και φόβους;! Εγώ;! Όχι καλέ, τι λέτε; Τα έχω όλα λυμένα και είμαι καταπληκτική. Χα! Σοβαρά τώρα. Μια δόση ανασφάλειας, μια πρέζα ελαττωμάτων, μια κουταλιά αδυναμιών και ένα μάτσο φόβων μας φτιάχνει τη συνταγή που λέγεται άνθρωπος. Τώρα, αν η συνταγή έχει μέσα και: 500 γραμμάρια αισιοδοξίας, 3 κιλά αμφιβολίας, μια ένεση ισορροπίας, λίγο πασπάλισμα ρομαντισμού, ένα σωληνάριο χαμόγελο και εκχυλίσματα συναισθηματισμού, σημαντική προσθήκη αρωματικού αισθησιασμού και αποφασιστικότητα στο ανακάτεμα με μια υπερβολή τότε είσαστε στο συνταγο-βιβλίο στη σελίδα Εύα Κοτανίδη και... τα συμπεράσματα δικά σας. Δοκιμάστε το.

 Πιστεύεις στην δύναμη της εικόνας στην δουλειά σου; Θα έκανες αλλαγές αν στο ζητούσαν;

 Για ένα ρόλο ναι, σαφώς. θα έχανα κιλά ή θα έπαιρνα αν χρειαζόταν, θα άλλαζα το χρώμα των μαλλιών μου ή το κούρεμα, στυλ ενδυματολογικά κλπ. Μπορεί να έκανα και κάτι μικρό επεμβατικό, του τύπου bottox ή υαλουρονικό αν χρειαζόταν να φαίνομαι πιο φρέσκια ή και άλλα ακόμα που δεν γνωρίζω καθώς οι εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα καλπάζουν. Ένας ρόλος μπορεί να έχει τέτοιες απαιτήσεις τις οποίες φυσικά και θα δεχόμουν να υποστώ, είναι η δουλειά μου να αλλάζω, να μεταμορφώνομαι, αλλά μέχρι εκεί. Δε θα δεχόμουν να αλλάξω αυτό που είμαι για να είμαι πιο αρεστή σε κάποιον ή κάποιους, αν αυτό με ρωτάτε. Είμαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Αν άλλαζα κάτι θα το άλλαζα για μένα, γιατί το θέλω εγώ, όχι για τα μάτια των άλλων.

Θα έκανες κάτι προκλητικό/ τολμηρό; Μία γυμνή φωτογράφηση;

Κάτι προκλητικό και τολμηρό ε; Ναι. Όλα είναι πιθανά, αρκεί να με "συναντούν" αρμονικά ώστε να μου προκαλούν το ενδιαφέρον...

Θα πήγαινες να τραγουδήσεις στα μπουζούκια;

Αν θα πήγαινα να τραγουδίσω στα μπουζούκια;! Εξαρτάται! Αν θα έπρεπε να τραγουδάω μπουζούκια τότε όχι, σε καμία περίπτωση. Με όλο το σεβασμό προς το είδος, δε μου πάει καθόλου φωνητικά και δε μπορώ να το υποστηρίξω. Αν όμως είχε κάποιο ειδικό σημείο στο πρόγραμμα κατά τη διάρκεια του οποίου θα έβγαινα και θα έλεγα τα... δικά μου, τότε ναι! Γιατί όχι!

Έχεις αγαπημένους έλληνες καλλιτέχνες; Που θα ήθελες να συνεργαστείς μαζί τους;

Ναι υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ και συνθέτες και ερμηνευτές όπως και σκηνοθέτες και ηθοποιοί. Ποιους να πρωτο-αναφέρω; Θα αναφέρω τους πρώτους που μου έρχονται στο μυαλό από το μουσικό στερέωμα μιας και η συνέντευξη είναι με αφορμή το δίσκο μου... Λατρεύω τον Φοίβο Δεληβοριά, τον Σαββόπουλο και τον Σταμάτη Κραουνάκη, μ'αρέσει πολύ η Ελεονώρα Ζουγανέλη, ο Κωστής Μαραβέγιας, αγαπώ τους Xaxakes, τον Mοnsieur Minimal, τον Leon of Athens, την Idra Kaine, την Αγγελική Τουμπανάκη, τον Theodore, τους Burger project, τον Θανάση Αλευρά, την Πένυ Μπαλτατζή...

Ποια τα όνειρα σου για το μέλλον;

Το όνειρο μου για το μέλλον είναι στο παρόν. Να απολαμβάνω μέχρι τελικής πτώσεως το παρόν! Καλλιτεχνικο- αισθηματικο- επαγελματικο- οικονομικο- προσωπικά, από μέσα, απ'έξω και απ'άκρα - τσάκρα να το ξεκοκαλίζω με όση περισσότερη χαρά μπορώ. Και το ίδιο επιθυμώ και δια υμάς. Αμήν!

*Δημοσιεύτηκε στο ένθετο "Πολιτισμός", της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ