Εξυπνος, ταλαντούχος, με χιούμορ και αυθορμητισμό. Δεν σταματά να αυτοσαρκάζεται και απαντά χωρίς ενδοιασμούς. Αυτός είναι ο Δημήτρης Σταρόβας. Πολυτάλαντος και πολυπράγμων, ξεχωρίζει από τους καλλιτέχνες της γενιάς του.

Αυτή την περίοδο «τρέχει για να κρατιέται σε φόρμα», όπως σχολιάζει με χιούμορ, και πάει από τις πρόβες στο θέατρο στα γυρίσματα του «Βachelor 3».

Φέτος το καλοκαίρι θα τον απολαύσουμε ως άλλη Ευφροσύνη στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη.

«Είναι μια δύσκολη παράσταση, με απαιτήσεις. Χρειάζεται πολλή δουλειά, αλλά τελικά μένει μια γλυκιά και δημιουργική κούραση, αφού το αποτέλεσμα σε κάνει να νιώθεις ότι αξίζει τον κόπο. Το έργο ασχολείται με την εξουσία, την εξαπάτηση και τις ανθρώπινες σχέσεις. Τα ίδια πράγματα συμβαίνουν και τώρα, απλά σε διαφορετικές συνθήκες, περιβάλλον και αμπαλάζ», λέει σχετικά.

Τον Δημήτρη Σταρόβα τον έχουμε δει στην τηλεόραση, το θέατρο και το σινεμά. Τον έχουμε ακούσει να τραγουδά, να παίζει την κιθάρα του... Κι όμως. Εκεί που νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα από εκείνον, μια αποκάλυψη έρχεται να ταράξει τα νερά!

«Θέλω να τα παρατήσω όλα και να κάνω ταινίες. Να γίνω σκηνοθέτης», μου λέει.

Για λίγο σκέφτομαι αν το λέει έτσι, αυθορμήτως και δεν πρέπει να το καταγράψω. Λίγο χιούμορ ακόμα; Μήπως ειρωνεία για τον κλάδο; αναρωτιέμαι...

Οχι, ο Δημήτρης Σταρόβας νιώθει την ανάγκη να μπεί πιο βαθιά στην Τέχνη, θέλει να αλλάξει καριέρα.  «Σπουδάζω τα τελευταία χρόνια σκηνοθεσία σε online πανεπιστήμιο. Είχα σπουδάσει στη Γερμανία φωτογραφία, αλλά μια ατυχία με έκανε να τα εγκαταλείψω. Τώρα μου έχει μπει το μικρόβιο να κάνω ωραίες ταινίες. Εχω ήδη ένα σενάριο τρομερό. Είναι η προσωπική μου ανάγκη για πιο ουσιαστικά πράγματα. Να δώσω λίγο πολιτισμό παραπάνω. Το θέατρο είναι μαγικό, αλλά ακόμα και μια κορυφαία στιγμή χάνεται με το που παιχτεί. Στις ταινίες έχεις την ευκαιρία να κρατάς τη στιγμή, γι’ αυτό με γοητεύουν».

Τηλεόραση-θέατρο; Πώς ζυγίζει αυτούς τους εκ διαμέτρου αντίθετους χώρους του θεάματος;

«Η τηλεόραση είναι πολύ εύκολη και έχει καλά λεφτά. Το θέατρο ως όγκος δουλειάς είναι τριπλάσιος, γι’ αυτό και πιστεύω ότι οι αμοιβές έπρεπε να είναι αντίστροφες. Γενικά, είμαι τηλεορασάκιας. Δεν έχω… πάθει αυτή την ποιότητα που ζουν πολλοί. Η μόνη μου διαφωνία είναι στον όγκο. Ξαφνικά, από τρεις οι συχνότητες έγιναν δεκατρείς. Με τι κριτήριο, ποιες προϋποθέσεις; Είναι λίγο σαν τη χώρα η τηλεόραση. Στερείται καλό κάστινγκ. Είναι διάφοροι άνθρωποι σε θέσεις χωρίς να ξέρουν ακριβώς το αντικείμενο. Μόνο και μόνο επειδή είχαν μια άκρη, έναν θείο, έναν γνωστό πήραν έναν ρόλο ή ένα υπουργείο».

Οταν η κουβέντα μας πάει στη μουσική, αντιλαμβάνομαι μια μικρή απογοήτευση.

«Η μουσική και τα τραγούδια πρέπει να είναι προϊόν καρδιάς. Στην Ελλάδα και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν κάνουμε μουσική. Κάνουμε κάτι που απλά πλαισιώνει έναν τραγουδιστή που πρέπει να φαίνεται».

Τον ρωτώ πώς φαντάζεται τον εαυτό του στο μέλλον.

«Με φαντάζομαι... πιο αδύνατο. Γενικά, θέλω μονάχα υγεία, για να μπορώ να καμαρώνω το παιδί μου και τους ανθρώπους που αγαπώ. Οσο μεγαλώνω φοβάμαι το πώς θα γεράσω. Θέλω πλέον να κάνω πράγματα που μένουν. Να μην περάσω απλά από τον μάταιο τούτο τόπο. Γενικώς, θα ήθελα πολύ μια υγιή σχέση, με ποτό, φαγητό και ύπνο».

Τον εξοργίζουν οι άνθρωποι που δεν είναι δοτικοί. Και τον γοητεύουν οι άνθρωποι που πορεύονται με το συναίσθημα. «Αυτοί που πέφτουν με τα μούτρα, οι άνθρωποι με πάθη». Η καταγωγή του από τη Θεσσαλονίκη οδηγεί την κουβέντα μας και στις τελευταίες εξελίξεις με το «Μακεδονικό».

«Γενικά δεν εξετάζω το ζήτημα κομματικά. Πρέπει να το ψάξουμε ιστορικά. Ακούω ατάκες και θεωρίες από αδιάβαστους ανθρώπους. Η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι μαύρο ή άσπρο. Νιώθω ότι εμείς κοιμόμαστε όρθιοι κάποιες φορές. Θυμάμαι χάρτη στο σχολικό βιβλίο όπου τα Σκόπια τα έγραφε Μακεδονία. Οφείλουμε να διαβάσουμε, να ενημερωθούμε και μετά να μιλάμε».