Την μεγάλη περιοδεία τους συνεχίζουν στην Ελλάδα οι «Βάτραχοι», το αριστουργηματικό σατυρικό έργο του Αριστοφάνη και το μόνο αρχαίο έργο που έχει πρωταγωνιστή έναν δούλο.

Η παράσταση, την οποία σκηνοθετεί ο Κώστας Φιλίππογλου, είναι άμεση και πολύ κωμική με τον Χορό να έχει κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης.

Στο έργο παρακολουθούμε την προσπάθεια του θεού Διόνυσου, ο οποίος απογοητευμένος από το γεγονός ότι έχουν πεθάνει όλοι οι μεγάλοι τραγικοί ποιητές, κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο προκειμένου να φέρει πίσω έναν από αυτούς, ικανό να σώσει την Πόλη από την παρακμή. Για τον σκοπό αυτό, διοργανώνει έναν ποιητικό αγώνα ανάμεσα στον Αισχύλο και τον Ευριπίδη, ορίζοντας διαιτητή τον ίδιο τον Πλούτωνα, ώστε ο καλύτερος εκ των δύο να επιστρέψει.

Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία στο έργο, καθώς πρόκειται για μια εξαίσια αλληγορία, είναι το θέμα του. Σύμφωνα με αυτό ο Αριστοφάνης θεωρεί την ποίηση και το θέατρο το μόνο φάρμακο για να σώσει την χώρα από την παρακμή και πως η μόνη σωτηρία βρίσκεται στην πνευματική τροφή.

Η σκηνοθεσία ως επί τω πλείστον είναι ευρηματική αλλά σε μερικά σημεία δείχνει αδύναμη. Οι αναφορές στη Μύκονο, τα τατουάζ, τα καλογυμνασμένα μπράτσα και το μποέμ ύφος δεν άρεσαν πολύ στον κόσμο. Από την άλλη οι τέσσερις πρωταγωνιστές είναι από εκείνους τους ηθοποιούς που διαθέτουν μεγάλη άνεση στους αυτοσχεδιασμούς, διεκπεραιώνοντας άψογα το σκηνοθετικό όραμα του Φιλίππογλου.

Ο Λάκης Λαζόπουλος, ως δούλος Ξανθίας και ως Ευριπίδης είναι ξεκαρδιστικός, ενώ ο Δημήτρης Πιατάς ως Ηρακλής αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά κωμικά στοιχεία της παράστασης. Η Σοφία Φιλιππίδου ως Διόνυσος συγκλονιστική και ο Αντώνης Καφετζόπουλος ως Αισχύλος ερμηνευτικά άψογος.