Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στην Κολωνία έχει παράδοση ήδη 12 χρόνων. Γίνεται κάθε Νοέμβριο και ο πυρήνας του αφορά κυρίως γερμανικές παραγωγές, αλλά όχι μόνο.

Η Νέα Αισθητική αφορά την παραγωγή ταινιών με τα νέα μέσα και την ψηφιακή τεχνολογία, η οποία κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας μέσα από τη χρήση των έξυπνων κινητών, των τάμπλετ και της επικοινωνίας μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μια καινούργια γλώσσα, ένας καινούργιος τρόπος επικοινωνίας αναπτύσσεται. Γιατί όμως προσεκλήθη το Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών της Αθήνας;

Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Κολωνίας Γιοχάνες Ντούνκερ μιλώντας στην Deutsche Welle δήλωσε: «Έχουμε συμπεριλάβει την κατηγορία Νέα Αισθητική στο πρόγραμμά μας από το 2012. Κοιτάζουμε φυσικά τι παίζεται και σε άλλα διεθνή φεστιβάλ και παρουσιάζαμε εδώ και χρόνια ταινίες που είχαμε δει στην Αθήνα και τις φέρναμε στην Κολωνία. Για το λόγο αυτό σκεφθήκαμε πως έπρεπε να καλέσουμε το φεστιβάλ και την επιμελήτρια με ένα πρόγραμμα που θα είχε επιλέξει».

Η Ειρήνη Ολυμπίου, επιμελήτρια του Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών της Αθήνας, ενός φεστιβάλ που λειτουργεί ήδη από το 2005 με διαφορετικές επωνυμίες, επέλεξε να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα οκτώ ταινιών. Πρόκειται για παραγωγές από τη Γερμανία, Ουγγαρία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία και δυο ελληνικές, των Θωμά Βαλιανάτου και Αλέξη Καραντάνα: «Έκανα μια επιλογή από τα δυο τελευταία φεστιβάλ μας. Το 2017 είχαμε θέμα post future, το μετά - μέλλον και το 2018 είχαμε το θέμα singularity now όπου κινούμασταν στο τρίπτυχο τέχνη, τεχνολογία και επιστήμη. Με δεδομένο ότι θα έδειχνα το πρόγραμμα στην Κολωνία έβαλα κάποια video art και κάποιες ταινίες μικρού μήκους που είχαμε».

Το κοινό περιορισμένο στο Film Forum στο μουσείο Λούντβιχ της Κολωνίας, όπου παρουσιάστηκε η ελληνική συμμετοχή. Αν και οι ταινίες ήταν πολύ διαφορετικές στο χαρακτήρα και τον τρόπο αφήγησης, είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: έλειπε από τις περισσότερες η συγκίνηση και η αμεσότητα. Μια κατάσταση όμως που αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο την επικοινωνία των ανθρώπων σήμερα. Δεν αγγίζεις, δεν μυρίζεις, δεν αισθάνεσαι. Όλα συμβαίνουν γρήγορα και κάπου μακριά. Μπορεί κανείς να πληροφορείται ανά πάσα στιγμή τι κάνουν και που βρίσκονται οι φίλοι του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ωστόσο η ουσιαστική και άμεση επαφή λείπει. Η Ειρήνη Ολυμπίου συμμερίζεται την άποψη και επισημαίνει πως ήταν και δικός της ο προβληματισμός κατά πόσο η video art, ούτως ή άλλως ένα δύσκολο κομμάτι της τέχνης, θα μπορούσε να παρουσιαστεί σε ένα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους.

Ταινίες με κοινωνικό περιεχόμενο στην Κολωνία

Όσο για τις εντυπώσεις της από τις ταινίες που είδε, δηλώνει: «Τα παιδιά εδώ έχουν κάνει μια πάρα πολύ καλή δουλειά. Οι ταινίες είναι κοινωνικές και αφορούν πολύ στις μειονότητες στην Κολωνία. Έχουν ένα τέτοιο προβληματισμό και γενικά, από ό,τι κατάλαβα, συνεργάζονται πολύ με τα πανεπιστήμια εδώ».

Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στην Κολωνία συνεργάζεται πράγματι με πανεπιστήμια και τεχνολογικές σχολές που έχουν αντικείμενο την εικόνα και τον ήχο. Αποτελεί μια πλατφόρμα προβολής πολύ νέων δημιουργών που μόλις έχουν αποφοιτήσει αλλά και παλαιότερων. Εδώ μπορεί να δει κανείς ταινίες που δεν θα είχαν τη δυνατότητα να παρουσιαστούν αλλού εξαιτίας του μειωμένου εμπορικού ενδιαφέροντος. Οι ταινίες προβάλλονται για πέντε ημέρες σε διάφορους κινηματογράφους της πόλης και το φεστιβάλ χρηματοδοτείται από δημόσιους πόρους. Το επόμενο ραντεβού στην Κολωνία είναι τον Νοέμβριο του 2019 και τον Μάιο θα παρουσιαστεί το Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών στην Αθήνα.