«Εμένα μου αρκεί που έχω τη δύναμη ακόμα να πεθαίνω». Είναι ένας στίχος από το νέο κομμάτι της Παυλίνας Βουλγαράκη, που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες, και με αυτόν ξεκίνησε η κουβέντα μας. Οψη γαλήνια, φωνή μελωδική. Τα τελευταία χρόνια έχει χαράξει τον δικό της καλλιτεχνικό δρόμο, δοκιμάζεται σε γνωστούς και άγνωστους ήχους και αυτές τις ημέρες εμφανίζεται στον «Σταυρό του Νότου».

«Στην παράσταση, που ξεκινήσαμε πέρσι, έχουμε προσθέσει τραγούδια που εξαρχής θέλαμε πολύ να παίξουμε και αφαιρέσαμε άλλα που έχουν κάνει τον κύκλο τους. Παρουσιάζουμε τα δικά μου κομμάτια, μαζί με άλλα, που μας έχουν καθορίσει και τα έχουμε διασκευάσει για να έρθουν στα μέτρα μας. Λίγο πιο electro, πιο ατμοσφαιρικά και πιο pop-rock. Επίσης, θα παρουσιάσουμε ένα νέο κομμάτι σε μουσική της Δήμητρας Γαλάνη και σε στίχους του Δημήτρη Αναγνωστόπουλου, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες από την Cobalt», είπε φανερά ενθουσιασμένη η Παυλίνα.

Η μουσική για εκείνη είναι αυτή που αγγίζει χορδές μέσα μας που δεν ξέραμε καν ότι υπήρχαν. «Είναι ό,τι πιο φυσικό υπάρχει γύρω και μέσα μου. Είναι η πιο ισχυρή μορφή μαγείας».

Οσο για το αν υπάρχει κάτι που δεν θα τραγουδούσε ποτέ... «Οτιδήποτε με συγκινεί. Εύχομαι πάντα να ήταν δικό μου και να το είχα γράψει. Δεν θα τραγουδούσα μόνο κάτι που δεν θα μου άρεσε».

Τα αγαπημένα της τραγούδια αυτή την εποχή είναι το «In a perfect world» (Κodaline), το «The weary kind» (Ryan Bingham) και το «Diamond sea» (Sonic Youth). Οσο για το τι την ελκύει σε έναν καλλιτέχνη ώστε να τον ακολουθεί; «Με ενδιαφέρει να αισθάνομαι ότι παλεύει για κάτι. Οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, ακόμα κι αν παλεύει απλώς για να είναι ο εαυτός του. Με ενδιαφέρουν οι καλλιτέχνες που έχουν υψηλά standards και όραμα και δεν κάνουν εκπτώσεις. Εκείνοι που εξελίσσονται, που δεν είναι μονοδιάστατοι. Που είναι παθιασμένοι ακροατές».

Στους ανθρώπους την ενοχλεί η μη αυθεντικότητα. «Μου φαίνεται uncool. Μου αρέσει ο άλλος να είναι όπως είναι. Επίσης, θαυμάζω όσους αγαπούν τον εαυτό τους, τον εξελίσσουν και τον υποστηρίζουν. Μόνο κάποιος που αγαπάει και σέβεται τον εαυτό του μπορεί να αγαπήσει υγιώς κάποιον άλλον. Αλλιώς, μιλάμε για εξάρτηση ή φόβο. Με κερδίζει η καλοσύνη, η συνειδητή καλοσύνη, αλλά και η αγνή. Οπως και η πηγαία ευγένεια».

Τη ρώτησα αν ενημερώνεται για το τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα και, αν μπορούσε να αλλάξει κάτι στην κοινωνία όπου ζούμε, τι θα ήταν αυτό.

«Ασφαλώς και παρακολουθώ την επικαιρότητα, παρότι είναι τόσο πυκνή που πολλές φορές νιώθω ότι δυσκολεύομαι να την αφομοιώσω στο σύνολό της. Θα άλλαζα πολλά. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως την αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο πρέπει πρώτα να την κάνουμε στον εαυτό μας».