Τα 70ά γενέθλιά του γιορτάζει σήμερα ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Ιερό τέρας της έβδομης τέχνης και διεθνής κινηματογραφικός σταρ, αιώνιος καλοφαγάς και μπον βιβέρ, ο Ντεπαρντιέ γοήτευσε τη Γαλλία και στη συνέχεια όλο τον κόσμο στα 50 χρόνια της καριέρας του.

Χαρακτήρας πληθωρικός και απρόβλεπτος, ο Ντεπαρντιέ έπαιξε σε πλήθος ταινιών, από τον νεαρό περιθωριακό στην ταινία «Ο χορός των διεφθαρμένων» έως τον απολαυστικό Οβελίξ, τον διαχρονικό Σιρανό ντε Μπερζεράκ και τον Γιάννη Αγιάννη στους «Αθλίους», δοκιμάζοντας όλα τα στιλ και σήμερα συγκαταλέγεται στα μεγαλύτερα ονόματα του γαλλικού κινηματογράφου.

Ωστόσο, τίποτε δεν προμήνυε ότι αυτό το αγόρι που προερχόταν από φτωχή οικογένεια θα γινόταν ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1948 στο Σατορού. Ο πατέρας του ήταν φανοποιός και η μητέρα του ασχολείτο με τα οικιακά. Ο νεαρός Ζεράρ είχε δυσκολίες στο σχολείο και αποφάσισε να το παρατήσει στα 13 του.

Άρχισε να κάνει μικροδουλειές, έχοντας μια δύσκολη εφηβεία κατά την οποία έκανε κλοπές και λαθρεμπόριο. Εργάστηκε σε πλαζ, σε τυπογραφείο, ως σωματοφύλακας εκδιδόμενων γυναικών, πειραματίστηκε σε διάφορα επαγγέλματα χωρίς να βρει τον δρόμο του.

Το 1963, σε ηλικία 15 ετών, αποφασίζει να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Πηγαίνει στο Παρίσι όπου αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής και γνωρίζει την ηθοποιό Ελιζαμπέτ Γκινιό, την οποία παντρεύτηκε το 1970. Κόρη καλής και ευκατάστατης οικογένειας, η Γκινιό τον εισάγει στο περιβάλλον της αστικής τάξης, του γνωρίζει μερικά μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου και τον προτρέπει να διαβάσει και να παρακολουθήσει μαθήματα ορθοφωνίας. Οι κόποι του ανταμείβονται. Ο Ντεπαρντιέ παίρνει τον πρώτο του ρόλο στην ταινία "Le cri du cormoran le soir au-dessus des jonques" του Μισέλ Οντιάρ. Μια νέα ζωή ανοίγεται μπροστά του. Πληθαίνουν οι εμφανίσεις του στις ταινίες μεγάλου μήκους και το ταλέντο του αποκαλύπτεται στο ευρύ κοινό χάρη στην ταινία "Les Valseuses" ("Ο χορός των διεφθαρμένων") του Μπερτράν Μπλιέ, που ήταν μεγάλη επιτυχία και έκανε τον Ντεπαρντιέ πασίγνωστο. Στη συνέχεια, ο ηθοποιός εξερευνά όλους τους ορίζοντες και αποδεικνύει ότι ξέρει εξίσου καλά να κάνει τον θεατή να γελάσει και να κλάψει.