Μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του Μισελ Λεγκράν στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
Τι είχε πει ο πολυβραβευμένος συνθέτης και θρύλος της κινηματογραφικής μουσικής που πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 86 ετών
Η είδηση του θανάτοου του μεγάλου συνθέτη, Μισέλ Λεγκράντ έγινε γνωστή το πρωί του Σαββάτου 26 Ιανουαρίου έπειτα από ανακοίνωση εκπροσώπου του, ο οποίος όπως γνωστοποίησε ο Λεγκράν πέθανε στη διάρκεια της νύχτας, στο Παρίσι, σε ηλικία 86 ετών.
Μέχρι και την τελαυαταία στιγμή ήταν ενεργός στνη δουλειά του και πάντα λάτρης της καλής μουσικής.
«Είναι ναρκισσιστικό, αλλά, ναι, ανέδειξα την κινηματογραφική μουσική» είχε δηλώσει στο ένθετο του Πολιτισμού της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και την Ματίνα Σπυροπούλου, ο θρύλος του cinema music με αφορμή τις ετοιμασίες για εκείνη τη μια και μοναδική παράσταση που θα έδινε στο Ηρώδειο.
Μάλιστα είχε πει τότε: «Όνειρο ζωής για μένα είναι, όσο ζω, να ζω στον κόσμο της μουσικής. Αυτή είναι η πατρίδα μου, εκεί αισθάνομαι σπίτι μου, ανάμεσα στις παρτιτούρες και τα μουσικά όργανα και τους υπόλοιπους μουσικούς».
Για το ελληνικό κοινό είχε αναφέρει: «Είναι πάντα συναρπαστικό να έχεις απέναντί σου ένα κοινό που παθιάζεται με τη μουσική. Το ελληνικό κοινό έχει αυτή τη φήμη. Η εξωστρέφεια των Ελλήνων, το πάθος που τους χαρακτηρίζει, είναι κάτι που μπορεί να δώσει μια ξεχωριστή ώθηση στην ατμόσφαιρα μιας συναυλίας. Ο τρόπος που τους αρέσει να εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους είναι σίγουρα γοητευτικός»
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξή του στην εφημερίδα Παραπολιτικά και την Ματίνα Σπυροπούλου:
Σπουδαίος ενορχηστρωτής, σημαντικός τζαζ πιανίστας, πολυβραβευμένος και επιβλητικός, ο Michel Legrand είναι ένας συνθέτης με ανεξίτηλο αποτύπωμα στην παγκόσμια μουσική σκηνή και στις 28 Σεπτεμβρίου 2018 έρχεται στο Ηρώδειο για να καταπλήξει μία ακόμα φορά το κοινό του.
Ο θρύλος της κινηματογραφικής μουσικής θα πραγματοποιήσει μία και μόνο εμφάνιση κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.
«Είναι ένας χώρος σπάνιας ομορφιάς και σίγουρα το να παίζει κανείς εκεί είναι σπουδαίο, ειδικά όταν είναι η πρώτη φορά, όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μου. Υπάρχει μαγεία στο Ηρώδειο , τόσο επί σκηνής όσο και στις σειρές των θεατών. Ανυπομονώ να βρεθώ στη σκιά της Ακρόπολης» μου εκμυστηρεύτηκε ο Michel Legrand.
Και μου μίλησε και για την αγάπη του για την μουσική…
«Όνειρο ζωής για μένα είναι, όσο ζω, να ζω στον κόσμο της μουσικής. Αυτή είναι η πατρίδα μου, εκεί αισθάνομαι σπίτι μου, ανάμεσα στις παρτιτούρες και τα μουσικά όργανα και τους υπόλοιπους μουσικούς»
Το ελληνικό κοινό δεν θα μπορούσε να μην αποτελέσει θέμα της συζήτησης μας…
«Είναι πάντα συναρπαστικό να έχεις απέναντί σου ένα κοινό που παθιάζεται με τη μουσική. Το ελληνικό κοινό έχει αυτή τη φήμη. Η εξωστρέφεια των Ελλήνων, το πάθος που τους χαρακτηρίζει, είναι κάτι που μπορεί να δώσει μια ξεχωριστή ώθηση στην ατμόσφαιρα μιας συναυλίας. Ο τρόπος που τους αρέσει να εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους είναι σίγουρα γοητευτικός»
Δεν είναι ένας οποιοσδήποτε καλλιτέχνης. Έχει γράψει πάνω από 200 ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές, πολλά μιούζικαλ και έχει βάλει την υπογραφή του σε πάνω από εκατό άλμπουμ. Αξίζει σίγουρα να κάνουμε ξεχωριστή μνεία στο γεγονός ότι ο Legrand κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ για το τραγούδι " Οι ανεμόμυλοι του μυαλού σας " από το The Thomas Crown Affair το 1968. Γενικότερα, έχει διακριθεί με τρία βραβεία Όσκαρ για τις ταινίες «Υπόθεση Τόμας Κράουν» (1969), «Summer of '42» (1972) και «Yentl» (1984) καθώς και 5 βραβεία Grammy. Τα τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει θρυλικοί τραγουδιστές όπως οι Barbra Streisand, Frank Sinatra, Aretha Franklin, Shirley Bassey, Jessye Norman, Ray Charles και η Νάνα Μούσχουρη
Πριν από οτιδήποτε ο Λεγκράν έγραφε μουσική για την ίδια τη μουσική, για την ηδονή της μελωδίας και την ικανοποίηση μιας προσωπικής διαδρομής που άλλαξε την ιστορία της κινηματογραφικής μουσικής, πράγμα που ο ίδιος παραδέχεται.
«Είναι ναρκισσιστικό, αλλά, ναι έπαιξα ρόλο στην ανάδειξη της κινηματογραφικής μουσικής ως ένα αυτούσιο και εξίσου σημαντικό με τη σκηνοθεσία έργο. Αλλάξα τη μουσική την εποχή της nouvelle vague στη Γαλλία. Μετά στην Αμερική. Πρόσθεσα αρκετή κίνηση, δράση, προσμονή και τόλμη» είχε πει.