Ρωξάνη Μπέη στα Παραπολιτικά: ''Ο πατέρας μου τη νύχτα γυρνούσε τις γειτονιές''
Πρόσωπα
Η παραπολιτική στήλη του Secret
Για τη Ρωξάνη Μπέη η ενασχόλησή της µε την πολιτική ήταν µια συνειδητή επιλογή. Μια επιλογή που προήλθε και από τα ερεθίσµατα των παιδικών της χρόνων, καθώς στις πλάτες της κουβαλάει ένα επίθετο βαρύ, αφού ο πατέρας της, ∆ηµήτρης Μπέης, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην Αυτοδιοίκηση και στον ∆ήµο της Αθήνας.
Η Ρωξάνη Μπέη είναι µοναχοκόρη. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στα Ιλίσια και δίπλα στον «Ευαγγελισµό». Ζούσε κυρίως µε τη µαµά της και τη γιαγιά της, η οποία ήταν παλιά Αθηναία και µια γυναίκα δυναµική. «Ο πατέρας µου, λόγω πολιτικής, ερχόταν στο σπίτι το βράδυ. Η µητέρα µου επίσης δούλευε και έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό. Ο πατέρας µου µού είχε αρκετή αδυναµία, γιατί δεν περίµενε να αποκτήσει παιδί σε αυτή την πιο µεγάλη ηλικία και ήταν πάντα πάρα πολύ απλός. Χρησιµοποιούσε πάρα πολύ τα µέσα µεταφοράς, είχε έντονη σχέση µε την έννοια της φύσης και του πρασίνου. Ηθελε ως παιδί να αντιλαµβάνοµαι την αξία αυτού του πράγµατος, µιας και µεγάλωνα στην πόλη. Ηταν πολύ κοινωνικός, πάντα θα χαιρετούσε όποιον έβλεπε. Θυµάµαι επίσης που έπαιρνε το αυτοκίνητο µέσα στη νύχτα και γυρνούσε τις γειτονιές σαν το φάντασµα. Ακόµα µου λένε ιστορίες που τον κοροϊδεύανε ότι γυρνούσε σαν το φάντασµα και κοιτούσε κάδους, πεζοδρόµια και οτιδήποτε άλλο. Και στις 7 το πρωί έπαιρνε τηλέφωνο τις υπηρεσίες και έλεγε “Το τάδε πρόβληµα είναι εκεί”, “Το άλλο πρόβληµα είναι εκεί”. Είχε δράση επί του πεδίου», εξηγεί η Ρωξάνη Μπέη.
Ρωξάνη Μπέη: «Η ενασχόληση µε την πολιτική δεν ήταν µονόδροµος»
«Η ενασχόληση µε την πολιτική δεν ήταν µονόδροµος. Ηταν και παραµένει µια απόλυτα συνειδητή επιλογή µου. Σίγουρα η κληρονοµιά και τα ερεθίσµατα που είχα από τα παιδικά µου χρόνια και από την οικογένειά µου, τόσο από τον πατέρα µου όσο και από τη µητέρα µου, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, αλλά δεν το είχα στο µυαλό µου εξαρχής. Για πρώτη φορά ασχολήθηκα το 2019 στις δηµοτικές εκλογές, όταν και ήµουν υποψήφια µε τον συνδυασµό του Παύλου Γερουλάνου. Είµαι υπερήφανη για το έργο του πατέρα µου και το γεγονός ότι ακόµα και σήµερα, όχι µόνο στην Αθήνα, αλλά σε όλη την Ελλάδα συναντώ ανθρώπους που θυµούνται την προσφορά του στα κοινά και έχουν να µου διηγηθούν µια ιστορία».Η Ρωξάνη Μπέη είναι µοναχοκόρη. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στα Ιλίσια και δίπλα στον «Ευαγγελισµό». Ζούσε κυρίως µε τη µαµά της και τη γιαγιά της, η οποία ήταν παλιά Αθηναία και µια γυναίκα δυναµική. «Ο πατέρας µου, λόγω πολιτικής, ερχόταν στο σπίτι το βράδυ. Η µητέρα µου επίσης δούλευε και έκανε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό. Ο πατέρας µου µού είχε αρκετή αδυναµία, γιατί δεν περίµενε να αποκτήσει παιδί σε αυτή την πιο µεγάλη ηλικία και ήταν πάντα πάρα πολύ απλός. Χρησιµοποιούσε πάρα πολύ τα µέσα µεταφοράς, είχε έντονη σχέση µε την έννοια της φύσης και του πρασίνου. Ηθελε ως παιδί να αντιλαµβάνοµαι την αξία αυτού του πράγµατος, µιας και µεγάλωνα στην πόλη. Ηταν πολύ κοινωνικός, πάντα θα χαιρετούσε όποιον έβλεπε. Θυµάµαι επίσης που έπαιρνε το αυτοκίνητο µέσα στη νύχτα και γυρνούσε τις γειτονιές σαν το φάντασµα. Ακόµα µου λένε ιστορίες που τον κοροϊδεύανε ότι γυρνούσε σαν το φάντασµα και κοιτούσε κάδους, πεζοδρόµια και οτιδήποτε άλλο. Και στις 7 το πρωί έπαιρνε τηλέφωνο τις υπηρεσίες και έλεγε “Το τάδε πρόβληµα είναι εκεί”, “Το άλλο πρόβληµα είναι εκεί”. Είχε δράση επί του πεδίου», εξηγεί η Ρωξάνη Μπέη.