Το κενό στο Μαξίμου και ο άχαρος ρόλος των Μαρινάκη, Νέζη, Μυλωνάκη

Είναι κοινό µυστικό ότι η πεποίθηση που είχε δηµιουργηθεί στο Μέγαρο Μαξίµου πριν από τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της Ν.∆. ήταν πως ο αριθµός των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας που θα επεδίωκαν να τοποθετηθούν σε αυτήν και να αµφισβητήσουν ανοικτά κεντρικές κυβερνητικές επιλογές θα ήταν µονοψήφιος. Ως εκ τούτου, όταν σήκωσαν το χέρι για να µιλήσουν καµιά 50αριά και η συντριπτική πλειονότητα εξ αυτών άφησε είτε σαφείς είτε πιο... πονηρού τύπου αιχµές, αυτό αποτέλεσε ένα σοκ για όλους, όχι όµως για τους έχοντες κοµµατική συνείδηση και γνώση συνεργάτες του πρωθυπουργού, όπως ο Παύλος Μαρινάκης και ο Θανάσης Νέζης, αλλά και ο προσφάτως αποχωρήσας από το πόστο του γενικού γραµµατέα της Βουλής, Γιώργος Μυλωνάκης, ο οποίος εκ της θέσεώς του είχε καθηµερινή επαφή µε τα «γαλάζια» κοινοβουλευτικά στελέχη. Ισως οι «3» δεν περίµεναν αυτό το ξεκάθαρα οργανωµένο κύµα αντιδράσεων, αλλά εδώ και πολύ καιρό ήταν οι µόνοι που έκαναν τον κόπο να έχουν ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας µε τους βουλευτές και, άρα, ξεκάθαρη εικόνα για το κλίµα που επικρατεί. Το θέµα είναι ότι µετά την έξοδο Μπρατάκου από το Μαξίµου και µέχρι να τακτοποιήσει ο Μυλωνάκης (που, κατά κοινή οµολογία, συνιστούσε την πλέον ενδεδειγµένη λύση) τις προτεραιότητες των αρµοδιοτήτων του, υπήρχε -και υπάρχει, όπως φάνηκε- ένα σαφέστατο κενό όσον αφορά την έγκαιρη και ορθή µεταφορά των παραπόνων των βουλευτών από τους ιδίους προς το πρωθυπουργικό γραφείο. Πλέον, καθίσταται, αν µη τι άλλο, βεβαιότητα ότι τα αιτήµατα των µελών της Κοινοβουλευτικής Οµάδας για µια συνάντηση µε τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα εξετάζονται σε διαφορετικό πλαίσιο, όπως και η γενικότερη αντιµετώπισή τους από συγκεκριµένους πρωθυπουργικούς επιτελείς.

Για να ξέρετε τι παίζει στα πηγαδάκια των κυβερνητικών βουλευτών, ουκ ολίγοι εξ αυτών δεν κρύβουν πως, προϊόντος του χρόνου κι εφόσον προκύψουν μια σειρά από προϋποθέσεις, μόνο ο Γερουλάνος θα μπορούσε να αποτελέσει ισχυρό αντίπαλον δέος στον Μητσοτάκη, κυρίως λόγω προφίλ. Τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα. Οι ίδιοι κύκλοι, μάλιστα, δεν κρύβουν και την εκτίμηση τους στο πρόσωπο του.

Ο Σκέρτσος, ο Καράογλου και δυο διαφορετικοί κόσμοι...

Ενα από τα στοιχεία που αποδίδουν στον Ακη Σκέρτσο οι βουλευτές της Ν.∆., που, αν και τέθηκε εµµέσως πλην σαφώς στη διάρκεια της συνεδρίασης της Κ.Ο., δεν αναδείχθηκε δεόντως τις επόµενες ηµέρες (αφού το ενδιαφέρον µονοπώλησαν οι αιχµές για την «προστασία» των εξωκοινοβουλευτικών και τη στάση του στο θέµα των οµόφυλων ζευγαριών), είχε να κάνει µε την αδιαφορία που, όπως επισηµαίνουν, επιδεικνύουν απέναντί τους µια σειρά γ.γ. της κυβέρνησης και προέδρων Οργανισµών. Πολλοί εξ αυτών, που κατέχουν θέσεις-κλειδιά στην κρατική µηχανή, αποτελούν είτε αποκλειστικές επιλογές είτε εισηγήσεις του πανίσχυρου υπουργού Επικρατείας. Φυσικά, αυτό δεν σηµαίνει ότι φέρει και την ευθύνη για πιθανές προβληµατικές συµπεριφορές άλλων. Τώρα, που επίκεινται αλλαγές σκυτάλης σε ορισµένα κρίσιµα πόστα, θα ήταν χρήσιµο να σκεφθεί κανείς πως µαζί µε τον απαραίτητο στις µέρες µας τεχνοκρατισµό θα ήταν καλό να είναι παρούσα και η γνώση της κοµµατικής ανθρωπογεωγραφίας, της ιστορίας και της πολιτικής υπόστασης του κάθε στελέχους. Οπως το είπε ο Καράογλου στον «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1: «Είναι δυνατόν να εκλέγοµαι επί µία εικοσαετία και να ψάχνω για δύο µήνες έναν πρόεδρο Οργανισµού;».

Διαγραφές

Στο ΠΑΣΟΚ είναι γνωστό πως δεν είναι και πολύ καλοί άνθρωποι, γι’ αυτό και αρέσκονται στα συντροφικά µαχαιρώµατα. Οι πιο σχολαστικοί της Χαριλάου Τρικούπη, µε αφορµή την έντονη αντίδραση της Γιαννακοπούλου για το ενδεχόµενο διαγραφών, που είπε ο Ανδρουλάκης, έψαξαν και βρήκαν πως η συµπαθής βουλευτής των δυτικών προαστίων σχεδόν απαιτούσε µε δηλώσεις της από τη Φώφη Γεννηµατά να διαγράψει, για δηλώσεις που είχαν κάνει, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Χάρη Καστανίδη.

∆εν θα προβώ σε ονοµατολογία, γιατί δεν κάνει, µέρες που είναι. Παρ’ όλα αυτά, θα σας βάλω, φίλοι µου, ένα ωραίο κουιζάκι. Με ποιον «γαλάζιο» αυτοδιοικητικό συγκρίνουν οι καλά γνωρίζοντες την ανθρωπογεωγραφία της Ν.∆. τον Χάρη ∆ούκα, µε φόντο την εµπλοκή του δηµάρχου Αθηναίων στην κούρσα διαδοχής του ΠΑΣΟΚ; Ελάτε, εύκολο είναι...


Διχασμένοι

Εντελώς κατεβασµένα είναι τα φτερά των στελεχών της Νέας Αριστεράς µετά το εξαιρετικά αρνητικό εκλογικό αποτέλεσµα. Θεωρούν πρωτίστως ότι το 2,5% που συγκέντρωσαν δεν τους επιτρέπει να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Ασε, δε, που και στο θέµα αυτό είναι διχασµένες οι απόψεις. Χαρίτσης, Αχτσιόγλου, Σακελλαρίδης, Ηλιόπουλος και Μπίστης λένε «ναι» στον προγραµµατικό διάλογο µε το ΠΑΣΟΚ. Στον αντίποδα, Φίλης, Σκουρλέτης, Τζανακόπουλος δεν είναι θετικοί.

Αληθεύει ότι, µετά τη συνεδρίαση της προεκλογικής οµάδας της Ν.∆., κάποιοι ιδιαιτέρως σχετικοί µε το... σπορ της «γαλάζιας» εσωστρέφειας µιλούσαν ακόµα και για πιθανές διαγραφές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν ορισµένοι εκ των αντιφρονούντων εξακολουθούν να εκφράζουν αντίστοιχες απόψεις σε βάθος χρόνου;


Ας πρόσεχε

«Στερνή µου γνώση, να σ' είχα πρώτα», λέει µια σοφή λαϊκή παροιµία, την οποία θυµήθηκα µε αφορµή την απροκάλυπτη επίθεση που έκανε προσφάτως ο Παύλος Πολάκης στον Αλέξη Τσίπρα. Επί χρόνια, κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πίεζαν τον Τσίπρα να διώξει τον άλλοτε αναπληρωτή υπουργό Υγείας, διότι του έκανε τεράστια ζηµιά µε τον χυδαίο λόγο του και τον λαϊκισµό του. Και αυτός όχι µόνο δεν τον έδιωχνε, αλλά έφτανε στο σηµείο να τον στηρίζει έως το τέλος και να µοιράζει φωτογραφίες όπου έτρωγε µε τον αψύ Σφακιανό στα Χανιά. Τώρα ο Πολάκης, που ο Τσίπρας τον πήρε από το κόµµα του Καζάκη και τον έκανε υπουργό, φτάνει στο σηµείο να επιτίθεται στον πρώην πρωθυπουργό µε αδιανόητο τρόπο.