Βlack (Ολυμπία) and white (Σόνια) στην Place Vendôme

Στο πάρτι Vogue World: Paris aft er party είδαµε τη Μαρία-Ολυµπία. Μετά το Royal Ascot και τη συναυλία της Τέιλορ Σουίφτ στο Γουέµπλεϊ, όπου συγκεντρώθηκαν 89.000 εκστασιασµένοι Swifties µε το θέαµα-υπερπαραγωγή που προσέφερε (µαζί της ήταν και η µαµά της, Μαρί-Σαντάλ), επανήλθε très chic, από τη Γαλλία, µε µαύρο vintage Maison Alaia του ’86 και µε διαµάντια και πλατίνες Bvlgari – «µούσα» του οίκου γαρ. Πληµµύρισε η Place Vendôme µε celebs ή almost famous περσόνες. Στη δεύτερη κατηγορία, των σχεδόν διάσηµων, εντάσσεται η Ελληνίδα Σοφία Χαρµαντά, ηθοποιός-influencer, που για ένα φεγγάρι υπήρξε ερωµένη του «Λεωνίδα» Τζέραρντ Μπάτλερ κι έπειτα εξαφανίστηκε στην αλλοδαπή. Στα (sexy) λευκά της, έκλεψε τα ανδρικά βλέµµατα. Tip: Οι προσκεκληµένοι ήταν 500. Μιλάµε, δηλαδή, για «παρτάρα», όχι απλώς για πάρτι.

Tζίτζι και Kένταλ, οι σταρ της εκδήλωσης

Το Vogue World: Paris 2024 είχε δύο ουσιαστικές πρωταγωνίστριες – πέρα από τις αθλήτριες των Ολυµπιακών Αγώνων: την Τζίτζι Χαντίντ και την Κένταλ Τζένερ. Μπορεί στο Vogue World: Paris aft er party, στο Maxim de Paris, να είδαµε τις δύο κυρίες για τις οποίες γράφαµε ακριβώς πριν, οι οποίες έδωσαν «άρωµα» Ελλάδας στο event, αλλά οι θηλυκές σταρ της βραδιάς ήταν τα προαναφερόµενα top models και αµαζόνες της εκδήλωσης, που ίππευσαν άλογα για το ντεφιλέ. H δε Τζίτζι, από κοινού µε τους Εντουαρντ Ενινφουλ, Χουάν Κόστα Παζ, Μαρκ Γκουιντούτσι, Ιµπ Καµάρα, Κιόµα Ναντί, Καρίν Ρόιτφελντ και Εζενί Τροτς, εκτέλεσε και χρέη παρουσιάστριας. Στη γιορτή των 100 χρόνων της µόδας και του αθλητισµού, µαζί µε την Κένταλ, έκανε τη διαφορά. Με το µπρίο και το χαµόγελό της.

Μαύρα γυαλιά φορώ

Μετά το σόου πάλι, στους κόκκινους τοίχους του ιστορικού art nouveau µπιστρό, οι καλεσµένοι δοκίµασαν σαµπάνια και γκουρµέ εδέσµατα, ενώ οι d.j. performers Hale Zero και D.J. Ruckus τούς προέτρεπαν να ζητήσουν τα τραγούδια που ήθελαν να ακούσουν. Την ευκαιρία δεν έχασε η «γαζέλα» Ναόµι Κάµπελ, που δεν αποχωρίστηκε τα µαύρα γυαλιά της ούτε λεπτό. «Εµοιαζε κουρασµένη», γράφτηκε στον ξένο Τύπο. Eκεί και οι Κάρα Ντελεβίν και Κάρλι Κλος, µεταξύ άλλων µοντέλων. Φυσικά, η «Miss Vogue», Aν Γουίντουρ, και ο αγαπηµένος φίλος του Ελληνα «µπαµπά» της «κυρίας Τεπενδρή», Κωνσταντίνου Κακανιά, Κριστιάν Λουµπουτέν. Eπίσης, η Κέιτ Πέρι – που έκανε µία από τις πλέον extravagant και συγχρόνως αδιάφορες εµφανίσεις, µε δερµάτινο κορµάκι και µαύρα γυαλιά, τα οποία, µε τη σειρά της, δεν αποχωρίστηκε.

Από άλλο έργο

  • Προσγειώθηκα απότοµα από τις Κυκλάδες σε µια Αθήνα-καµίνι, µε τις φωτιές να σαρώνουν την επικράτεια. Répétez encore une fois. Αλλο ένα καλοκαίρι, µία από τα ίδια. Με την πρώτη, λίγο δυνατότερη από τις συνηθισµένες, πνοή του ανέµου. Ετσι, γιατί ανεγκέφαλοι, κερδοσκόποι (ή και τα δύο) θέλουν την Ελλάδα σωρό από αποκαΐδια. Στον βωµό του χρήµατος. Οικονοµικό το concept του «άλλου έργου» αυτό το Σαββατοκύριακο. Πρωταγωνίστρια, η µαντάµ ακρίβεια – όχι στη Μήλο, που απορώ πώς κάηκε και εκείνη, καθώς ανά διαστήµατα µόνο εντοπίζεις δυο-τρεις ελιές, αλµυρίκια -κι αυτά σε µετρηµένες παραλίες- και αροκάριες. Λιγοστές. Επίσης. Περνάω, λοιπόν, στην «αδελφούλα» της, την Κίµωλο. Η Χώρα της µε εξίταρε, τα Πράσσα οµοίως, αυτό το λιµάνι της µε την πόρτα τη γαλάζια, που είναι σαν να ανοίγει και να «εισβάλλεις» σε βράχο-άντρο-σπίτι ιδιόρρυθµου, ακριβοθώρητου κροίσου, το ερωτεύτηκα. ∆εν έχει άδικο ούτε ο Γιάννης ο Στάνκογλου, ούτε η αγαπηµένη από τα 90s συνάδελφος δηµοσιογράφος Μίνα Μπιράκου, που εκθειάζουν το νησί.
  • Η αύρα της Κιµώλου λειτουργεί σαν κάθαρση. Εύκολα γίνεται καταφύγιο για όσους αναζητούν το ζεν. Σε µερικά λεπτά, όµως, το όνειρο αποδείχθηκε όνειρο... θερινής νυκτός. Αλλιώς, όνειρο ήταν και πάει. O λόγος; Θέλησα να µάθω το αντίτιµο για διανυκτέρευση τον Ιούλιο σε παραθαλάσσιο δωµάτιο. Με το άκουσµα των 180 ευρώ (δεν ρώτησα, και συγχωρήστέ το µου, αν ήταν µε ηµιδιατροφή – δεν το πιστεύω πάντως), έκανα επιτόπια µεταβολή. Εστησα αρχικά µονόλογο για την αισχροκέρδεια και έπειτα το συζήτησα µε ντόπιο. Ετσι, για να γνωρίζω την άποψη και του «couleur local»: Σε café-bar στο λιµάνι έπαιξα τάβλι µε τον 70χρονο µπαρµπα-Σταύρο. Και µιλήσαµε σχετικά. Αφού, όµως, νωρίτερα είχα πληροφορηθεί για το κόστος της διανυκτέρευσης στη Χώρα, που δεν µε ενδιέφερε ωστόσο, γιατί αυτό που θέλω (και) φέτος είναι να ξυπνάω και να πηγαίνω επιτόπου για βουτιά.
  • Να ενηµερώσω εσάς όµως: Στη Χώρα βρήκα διανυκτέρευση και µε 60 και µε 70 ευρώ. Στο λιµάνι, όχι. Θα σας διηγηθώ, λοιπόν, το στόρι µε τον κύριο Σταύρο: Ξεκίνησε να µου δικαιολογεί τις –ασύλληπτες– τιµές, λέγοντας πως η βενζίνη εκεί είναι πολύ ακριβότερη απ' ό,τι στην Αθήνα, επειδή υπάρχει και κόστος µεταφοράς και διάφορα άλλα, που δεν τα θυµάµαι. Μετά, το διάνθισε λέγοντας πως το νησί δεν είναι γόνιµο. Ζώα διαθέτει, πάντως, και κατσικάκια και αρνάκια. Οπως και η διπλανή Μήλος. Να µην το πολυλογώ, διατυµπάνιζε πως όλα εκεί είναι ακριβότερα. Για αυτό, προκειµένου να επιβιώσουν οι ξενοδόχοι, «χτυπάνε» τις τιµές στα καταλύµατα. Αλύπητα (τις «χτυπάνε»), θα προσθέσω. Τι του είπα; Μία ατάκα: «Στη Χώρα δεν έχουν τέτοια προβλήµατα; Στο λιµάνι... µόνο;». Υστερα από αυτό, το υποψιαστήκατε, φαντάζοµαι, ο διάλογος τερµατίστηκε. Απότοµα – και αυτός. Μαζί µε όλο το «πλάνο Κίµωλος». Εκτός αν µε φιλοξενήσει κάποιος φίλος/η. Εως τότε, Αγκίστρι. Πάλι. Στο «Αµαρυλλίς», στη Βίκυ και στον Βασίλη. Χαίρεσθε.