H πενταήμερη των celebrities, η νέα αγάπη του Κακανιά και οι καλοκαιρινές δηµιουργίες της Αλεξάνδρας Παναγιώταρου
Passe Partout
Η παραπολιτική στήλη του Secret
H πενταήμερη των celebrities (και ο Νίκος - της Μελίας)
«Ήταν ωραίες διακοπές - πενταήµερη!», έγραψε η Μελία Κράιλινγκ για τις µίνι βακάνς της στις Σπέτσες µε το ζεύγος Τόνια Σωτηροπούλου - Κωστή Μαραβέγια. Οι προαναφερόµενοι, µαζί και µε τους Μελισσάνθη Μαχούτ, ∆ωροθέα Πασχαλίδου, ∆ανάη Ζιραρντίνι και µε τον αρχιτέκτονα Νίκο Καλαντζόπουλο, τον αγαπηµένο της Μελίας, τα πέρασαν χάρµα. Είναι από τις ελάχιστες φορές -αν όχι η µόνη- που η Μελία παρουσιάζει δηµοσίως λήψη µε τον σύντροφό της. Οπερ σηµαίνει ότι το love story τους σοβαρεύει. Και η µαµά Κάτια ∆ηµοπούλου (βετεράνος της δηµοσιογραφίας, συγγραφέας, fashion icon και κούκλα - στην ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου την αποκαλούσα, φωναχτά, «Λορίν Μπακόλ της Ελλάδας», γιατί όντως τη θυµίζει) τι λέει; Απολαµβάνει την ευτυχία της κόρης της. Ετσι απλά, έτσι ωραία.
Tώρα και σχεδιαστής μόδας
Ο «µπαµπάς της κυρίας Τεπενδρή» -της κόµικ ηρωίδας που έγινε διάσηµη αφότου φιλοξενήθηκε στους «N.Υ. Times»-, Κωνσταντίνος Κακανιάς, τώρα και σχεδιαστής µόδας. Συνεργάζεται µε τις Rianna+Nina για τη νέα τους, capsule συλλογή. «Γνωριστήκαµε προ 20ετίας, όταν σχολίασα το βιβλίο του για τους Ολυµπιακούς της Αθήνας. Και να µας πάλι στο Παρίσι» (στην έδρα του οίκου, στο Palais Royal), µας πληροφόρησε η επικεφαλής του ιστορικού αµερικανικού περιοδικού «Town and Country», Στελλίνα Βολάντη, για τη φωτογράφηση που ακολούθησε. Οι επικεφαλής του οίκου µε τη συνεργασία τους µε τον Κακανιά διατρανώνουν την «ελληνική κληρονοµιά» τους. «Κάθε κοµµάτι µάς χρησιµεύει ως καµβάς για την τέχνη του, ενώνοντας τη µόδα µε την ισχυρή καλλιτεχνική έκφραση», αναφέρουν. Το ντιλ επισφραγίστηκε µε γεύµα στο λουσάτο «La Crème de Paris», στη Μονµάρτρη.
To φαίνεσθαι, η Αλεξάνδρα και η Υβόννη
Αλλο φαίνεσθαι, άλλο είναι και η Αλεξάνδρα Παναγιώταρου, προτάσσοντας µαγιό µε την υπογραφή της -πρόκειται για ολόσωµο µε sexy κοψίµατα-, αρχικά µας έδωσε την εντύπωση ότι επρόκειτο για δερµάτινο κοµµάτι. Με τη δεύτερη, προσεκτικότερη, «ανάγνωση», διακρίναµε τη σατινέ, flashy ύφανσή του. Για να πληροφορηθούµε ότι πρόκειται για new age λίκρα. Αν θέλετε λοιπόν να λάµπετε -κυριολεκτικά- και στην παραλία και σε limo (όπως στη λιµουζίνα όπου φωτογραφήθηκε η influencer), επιλέξτε δηµιουργίες της. Αν, πάλι, είστε της αµιγώς θηλυκής «σχολής» και στην πλαζ, η Υβόννη Ντόστα, που µας συστήθηκε ως παίκτρια ριάλιτι styling -από τον πρώτο κύκλο του «My style rocks»-, συστήνει µικροσκοπικά µπικίνι -όπως βλέπετε-, και σε αθλητικό ύφος, που «ξεχειλίζουν» στυλ και sex appeal.
Από άλλο έργο
- Στην αρχιτεκτονική, τη µουσική, τη µόδα, το φαγητό, τον τρόπο οµιλίας το κύριο χαρακτηριστικό του... κακού γούστου είναι ότι δεν σέβεται. Να µιλήσουµε λοιπόν για αγωγή; Οι αγενείς είναι παντού: Στην παραλία, στο πάρκο, ενώ βγάζεις βόλτα τον σκύλο, στο διπλανό παγκάκι της γειτονιάς, στην µπάρα στο στέκι σου, δίπλα στον barman, που σε κοιτάζει µε τη σιγουριά πως βρίσκεστε στο ίδιο µήκος κύµατος. Πως και εσύ έχεις φρικάρει µε τον υψηλό τόνο της φωνής του διπλανού σου, που, επιδιώκοντας να είναι στο επίκεντρο, εκφράζεται «βροντερά». Είναι θέµα αγωγής ο τόνος της φωνής; Ε, ναι, είναι - και αυτός. Εκτός εάν έχεις λόγο που φωνάζεις, αν κάποιος σε εξαγρίωσε και θέλεις να εκτονωθείς. Γιατί δεν έχεις άλλο τρόπο να δείξεις τη δυσαρέσκειά σου - και είσαι πεπεισµένος ότι µόνον έτσι ο «δράστης» ενδεχοµένως συµµορφωθεί. Μπορεί όµως ο αγενής να είναι αθόρυβος: Να ανεβοκατεβάζει το πόδι µε ταχύτητα ραλίστα ενώ περιµένετε το µετρό, να «σπάει» τα δάχτυλά του... κροταλίζοντας αδιάφορα, να παίζει κοµπολόι, να µην ησυχάζει το παιδί του -αντιθέτως, να το ευχαριστιέται που γίνεται ατραξιόν- στα µέσα µαζικής µεταφοράς. Οι παραπάνω είναι τύποι που όλοι έχετε «αντιµετωπίσει».
- Πώς αντιδράτε; Τους το λέτε ευθέως; Κι αν είναι κάποιος οδηγός, για παράδειγµα, ο οποίος αδιαφορεί για εσάς που βρίσκεστε πίσω του, που πηγαίνει µε 40 χιλιόµετρα και εσείς δεν µπορείτε να προσπεράσετε επειδή ο δρόµος είναι όλο ζιγκ-ζαγκ, κάτι που συνεπάγεται ότι δεν έχετε ορατότητα, πώς το χειρίζεστε; Οσον αφορά τις προηγούµενες περιπτώσεις -και όχι τον οδηγό στο µπροστινό Ι.Χ.-, τα πράγµατα είναι απλά: Λέτε ευθέως ότι σας ενοχλεί, πως είναι δηµόσιος χώρος και ότι δεν στέκει να συµπεριφέρεται λες και το λεωφορείο είναι τσιφλίκι του. ∆εν έχετε να χάσετε τίποτα, δεδοµένου βεβαίως πως όντως µιλάµε για ενοχλητική περίπτωση. Οσον αφορά όµως το τιµόνι, τα πράγµατα αλλάζουν. Στην Αίγυπτο, και ιδίως στο Κάιρο, χρησιµοποιείται περισσότερο η κόρνα από το γκάζι και το φρένο.
- Είναι ο σταθερός, εκκωφαντικός «παροξυσµόςχούι» των λοκάλ στη «γη των φαραώ». Στην Ελλάδα, ωστόσο, τα πράγµατα αλλάζουν. «Ελα, βρε αγάπη µου, κι αν είναι κανένας δίµετρος και βγει έξω και σου ζητήσει τον λόγο, ιδίως αν είσαι σε σηµείο όπου δεν υπάρχουν άλλοι (µάρτυρες), τι θα κάνεις;», µου λέει η µαµά. Και κάπως έτσι µε πείθει. Και, αντί να βγάζω τον Αριστοφάνη και τη Βλαχοπούλου από µέσα µου, όπως θέλω σχεδόν κάθε φορά που αγκαζάρω τον Κλέωνα (το Renault Clio µου) για βόλτα, σιωπώ. Και υποµένω. Οχι στωικά. Αλλά ξέρω a priori ότι ο οδηγός του «ενοχλητικού» Ι.Χ. είναι ένας ανάγωγος, κακόγουστος. Και σωσίας του Πολ Νιούµαν και του Τζουντ Λο να ξεπηδούσε από τη θέση του οδηγού και γελαστός να ήταν, δεν θα καταδεχόµουν να του ρίξω δεύτερη µατιά. Θα έµπαινε στην black list (µου).