Οι νέοι Γενικοί Γραμματείς που διχάζουν το Μαξίμου, η Διαμαντοπούλου και οι καραμπόλες του ΠΑΣΟΚ και τα ραντεβού του Τσίπρα
Freddo Cappuccino
Η παραπολιτική στήλη του Secret
Θανασης Φουσκιδης
Οι νέοι Γενικοί Γραμματείς διχάζουν το Μέγαρο Μαξίμου
Είναι γνωστό ότι αυτό το διάστηµα στο Μέγαρο Μαξίµου βρίσκεται υπό επεξεργασία το πλάνο περί δοµικών αλλαγών στο σχήµα των γενικών γραµµατέων της κυβέρνησης. Μάλιστα, οι γνωρίζοντες επιµένουν ότι ίσως ακόµα και εντός των ηµερών να έχουµε λευκό καπνό στο συγκεκριµένο µέτωπο και ως εκ τούτου άπαντες οι ενδιαφερόµενοι κάθονται σε αναµµένα κάρβουνα. Κι όταν λέµε ενδιαφερόµενοι, δεν αναφερόµαστε µόνο στα στελέχη που περιµένουν πώς και πώς τα ευχάριστα, αλλά και στους υπουργούς, κάποιοι εκ των οποίων δεν έχουν και τον καλύτερο δίαυλο επικοινωνίας µε πρόσωπα που ηγούνται γραµµατειών και τελούν υπό την οµπρέλα του χαρτοφυλακίου τους.Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι ότι µε φόντο το αποτέλεσµα των πρόσφατων ευρωεκλογών, αλλά και τη γενικότερη συζήτηση για την ανάγκη επαναπροσέγγισης της κυβέρνησης µε την παραδοσιακή «γαλάζια» βάση, οι επιτελείς του Κυριάκου Μητσοτάκη έχουν χωριστεί ξεκάθαρα σε δύο στρατόπεδα. Από τη µια είναι οι κοµµατικοί (Μαρινάκης, Νέζης και σε δεύτερο επίπεδο ο Βορίδης), που, θεωρώντας ότι οι πρόσφατες κάλπες άνοιξαν τον δρόµο για την αποδαιµονοποίηση του στελεχιακού δυναµικού του κόµµατος, παίζουν τα ρέστα τους για την ενίσχυση του νεοδηµοκρατικού στοιχείου στη µηχανή της δηµόσιας διοίκησης.
Από την άλλη είναι ο Άκης Σκέρτσος µε το alter ego του, Θανάση Κοντογεώργη, που επιµένουν στο αυστηρό, τεχνοκρατικό µοντέλο και την προώθηση αντίστοιχων επιλογών. Στη... µέση, επιχειρώντας να συγκεράσει τις εισηγήσεις των δύο στρατοπέδων, είναι ο επικεφαλής του πρωθυπουργικού γραφείου, Γιώργος Μυλωνάκης, ο οποίος για ευνόητους λόγους είναι ιδιαιτέρως προσεκτικός στους χειρισµούς και στα λεγόµενά του. Ως µια πρώτη... νίκη του µπλοκ των κοµµατικών λανσάρεται η κουβέντα που έχει ανοίξει για την πιθανή έξοδο της προερχόµενης από το ΠΑΣΟΚ Ζέφης ∆ηµαδάµα, η οποία κατέχει τη θέση της γενικής γραµµατέως Ισότητας. Στο ίδιο κάδρο θα µπορούσε να συµπεριλάβει κανείς την, αν µη τι άλλο, εµφατική αύξηση των «γαλάζιας» απόχρωσης υποψηφίων, που εξετάζονται για ένα από τα πόστα που θα ανοίξουν. Οπως και να έχει, απόλυτα συνδεδεµένος µε το στίγµα που θα δοθεί θα είναι ο τελικός αριθµός των θέσεων γενικών γραµµατέων που θα ανοίξουν.
Η Άννα, οι πρώην αρχηγοί και οι καραμπόλες
Η εµπλοκή της Α. ∆ιαµαντοπούλου στην κούρσα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι προφανές ότι θα ανακατέψει την τράπουλα και θα προκαλέσει πολλαπλές καραµπόλες. Εως τώρα, ο Ν. Ανδρουλάκης είχε την πρωτοκαθεδρία στην επικοινωνία µε τον Κ. Σηµίτη, όπως επίσης είχε καταφέρει, παρά τα σκαµπανεβάσµατα, να οικοδοµήσει µια καλή σχέση µε τον Ευ. Βενιζέλο. Το βασικό ερώτηµα πλέον που τίθεται είναι αν θα διαταραχθούν αυτές οι ισορροπίες, καθώς η Αννα ήταν από τις αγαπηµένες υπουργούς του Κ. Σηµίτη, ενώ ήταν αυτή που µέσω του «∆ικτύου» διοργάνωσε και την τιµητική εκδήλωση για τον πρώην πρωθυπουργό. Με τον Βενιζέλο η σχέση της έχει περάσει από πολλά κύµατα, αν και πολλοί πιστεύουν ότι ακόµη της φυλάει τη στάση που είχε στην προεδρική εκλογή του 2007, όταν στήριξε τον Γ. Παπανδρέου και όχι εκείνον. Γι’ αυτό και εκτιµάται πως δύσκολα ο Βενιζέλος θα εγκαταλείψει τον Ανδρουλάκη! Ή έστω τη λογική των ίσων αποστάσεων...Μαθαίνω πως μετά την αυτονόητη δήλωση Κυρανάκη ότι η Ν.Δ. θα επιθυμούσε να μην αλλάξει το συμερινό status quo στο ΠΑΣΟΚ, έπεσε σήμα στη «γαλάζια» κοινοβουλευτική ομάδα να αποφεύγονται τέτοιου είδους δηλώσεις. Σιγά το πράγμα, που λέει κι ο λαός…
∆ιαψεύστηκαν όσοι πίστευαν πως θα υπάρξει κρίση στη σχέση του Νίκου Ανδρουλάκη µε τον Ανδρέα Σπυρόπουλο µετά το δυσµενές εκλογικό αποτέλεσµα και τη µη εκλογή του τελευταίου στην Ευρωβουλή (που θεωρήθηκε εν πολλοίς και προσωπική ήττα του προέδρου). Ο Σπυρόπουλος έχει και πάλι τον πρώτο λόγο στο επιτελείο που έχει συγκροτήσει ο Ανδρουλάκης για την προώθηση της υποψηφιότητάς του για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και µένει να φανεί αν το δίδυµο θα τα καταφέρει σε αυτή τη µάχη.
∆εν ήταν η καλύτερη επικοινωνιακή στιγµή του δηµάρχου ∆ούκα (ανάµεσα σε άλλες αστοχίες) ο παραλληλισµός της περίπτωσής του µε το παράδειγµα Καµίνη. Βλέπετε, η δηµαρχία του τελευταίου και η ταυτόχρονη συµµετοχή του στα κοινά του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ούτε για να διδάσκονται ούτε για να µνηµονεύονται.
