Πρόκειται για µια ακραία δραµατική ιστορία, η οποία όχι µόνο είναι βαθιά ανθρώπινη, παραδειγµατική και συγκινητική, αλλά αποδεικνύει επίσης την αυταπάρνηση και την αλληλεγγύη µε την οποία υπηρετούν τους ασθενείς τους οι γιατροί του ΕΣΥ της χώρας µας, στη συντριπτική τους πλειονότητα.

*Διαβάστε εδώ: Παίδων Πεντέλης: Επαναλειτουργεί μετά τις φωτιές στην Αττική - Η ανάρτηση του Άδωνι Γεωργιάδη

Η ιστορία µας έλαβε χώρα τη ∆ευτέρα στο νοσοκοµείο του ΕΣΥ της Αθήνας «Ερυθρός Σταυρός», κατά τη διάρκεια της «επέλασης» της πύρινης λαίλαπας που σάρωνε τη Βορειοανατολική Αττική.

Πρωταγωνίστρια της ιστορίας µας µια νοσοκοµειακή γιατρός. Η επιµελήτρια Α’, χειρουργός, Ελένη Ανδριοπούλου, η οποία υπηρετεί στο νοσοκοµείο «Ερυθρός Σταυρός». Η κ. Ανδριοπούλου εφηµέρευε τη ∆ευτέρα σε µια από τις χειρουργικές κλινικές του ιδρύµατος.

Η γιατρός αναχώρησε κανονικά στην ώρα της από το σπίτι της, στη Νέα Πεντέλη, για το νοσοκοµείο. Όµως, κατά τη διάρκεια της εφηµερίας της, της εργασίας της δηλαδή, «αν µπορούµε να την πούµε εργασία», όπως η ίδια αναφέρει χαρακτηριστικά στο «Secret» µε έκδηλο σεβασµό στο ύψιστο λειτούργηµά της, την ειδοποίησαν ότι το σπίτι της στη Νέα Πεντέλη... είχε καεί ολοσχερώς.

«Ένιωσα, φυσικά, σοκαρισµένη και απογοητευµένη», µας εξηγεί η κ. Ανδριοπούλου. Τι έπραξε, όµως, χωρίς δεύτερη σκέψη, η εν λόγω νοσοκοµειακή γιατρός του «Ερυθρού Σταυρού»; ∆εν λιγοψύχησε, δεν εγκατέλειψε τους ασθενείς της, δεν αποµακρύνθηκε από τη θέση της. ∆εν παραδόθηκε. Με την παροιµιώδη ψυχραιµία της χειρουργού, συνέχισε να εφηµερεύει κανονικά για ώρες, έως την αντικατάστασή της. Μεγαλείο ψυχής και κάτι περισσότερο, ασφαλώς.

«Είναι δύσκολη η εργασία µας, αν µπορούµε να την πούµε εργασία, αλλά εµείς έχουµε ανθρώπους σε ανάγκη, έχουµε ασθενείς, έχουµε µεγάλη υποχρέωση. Υποχρεώσεις. ∆εν έχει σηµασία εάν εφηµερεύουµε ή όχι. Η ίδια η δύναµη η οποία µας κάνει να ακολουθήσουµε την επιστηµονική και την κοινωνική πορεία του γιατρού, η δύναµη που µας κάνει να γίνουµε γιατροί, είναι η δύναµη που µας κάνει να συνεχίζουµε, ακόµα και όταν συµβαίνουν ενδεχοµένως τόσο δραµατικά γεγονότα για την προσωπική µας ζωή».

Αυτά µας εξηγεί η κ. Ανδριοπούλου και συνεχίζει: «Ανθρωπίνως είναι λογικό, όταν ακούσεις ότι κάηκε ολοσχερώς το σπίτι σου, να πετάξεις την ιατρική ποδιά και να το βάλεις στα πόδια, να αφήσεις τη θέση σου µέχρι να σε αντικαταστήσουν. Περνάει αυτή η σκέψη από το µυαλό σου. Αλλά δεν είναι έτσι, σε καµία περίπτωση. Στην πραγµατικότητα, είναι η ίδια η εργασία αυτή που µε κρατάει ζωντανή. Εγώ η ίδια υπάρχω µέσα από την εργασία µου. Και όχι µόνον εγώ. Όλοι οι συνάδελφοί µου στο ΕΣΥ έτσι λειτουργούν».

Όπως υπογραµµίζει µε ιδιαίτερη έµφαση η κ. Ανδριοπούλου, µάλιστα, το νοσοκοµείο του ΕΣΥ της Αθήνας «Ερυθρός Σταυρός» είναι ένα πολύ µάχιµο νοσηλευτικό ίδρυµα, πρώτης γραµµής, και οι εφηµερίες του είναι πάντα δύσκολες και βαριές. «Χθες, που συνέβη ό,τι συνέβη, δεν είχαµε γενική εφηµερία στο νοσοκοµείο», µας εξηγεί η ίδια και συµπληρώνει: «Σήµερα (Τρίτη) έχουµε γενική εφηµερία. Το νοσοκοµείο µας, όµως, δέχεται και πολλά επείγοντα περιστατικά και πολλά περιστατικά ιδιαίτερης βαρύτητας. Ετσι, ακόµα κι όταν εφηµερεύεις απλώς στην κλινική, συνήθως έχεις δύσκολη και βαριά εφηµερία».

Η κ. Ανδριοπούλου, τέλος, εύχεται, µέσω του «S», «σε όλους τους ανθρώπους, σε όλους τους πληγέντες, να καταφέρουν να ξεπεράσουν αυτές τις πολύ δύσκολες στιγµές και να ορθοποδήσουν και πάλι».

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας «Παραπολιτικά» στις 17/08/2024