Ο εκλογικός νόμος και το... 2+4

Είναι κοινό µυστικό ότι, παρά την αποδεδειγµένη απέχθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη για διεργασίες τύπου αλλαγής του εκλογικού νόµου ή... πολιτικές ζαριές, όπως η πρόωρη προσφυγή στη λαϊκή ετυµηγορία, µια µερίδα κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών ανοίγουν εκ νέου τις σχετικές συζητήσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μαξίµου. Εξάλλου, το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών, στις οποίες ναι µεν το κυβερνών κόµµα διατήρησε µε άνεση την πρωτοκαθεδρία έναντι της... διαλυµένης αντιπολίτευσης, ωστόσο τα ποσοστά του µειώθηκαν εµφατικά σε σχέση µε το 2023, ρίχνει νερό στον µύλο των συγκεκριµένων αναλύσεων και της αναζήτησης πιθανών διεξόδων για το µέλλον. Βλέπετε, ο κίνδυνος περαιτέρω συρρίκνωσης της δυναµικής της κυβέρνησης, σε συνδυασµό µε την ανυπαρξία της αντιπολίτευσης, δηµιουργεί, εκτός των άλλων, προοπτική ιταλοποίησης της πολιτικής ζωής, γεγονός που θα µπορούσε να αποβεί µοιραίο. Οπως είχε γράψει η «Απογευµατινή» πριν από περίπου έναν µήνα, στη βάση της επιχειρηµατολογίας των εν λόγω κύκλων είναι το παράδειγµα της Μ. Βρετανίας, όπου οι Εργατικοί κέρδισαν την αυτοδυναµία µε ποσοστό µικρότερο του 35%, τη στιγµή που, αν υποτεθεί ότι η Ν.∆. θα είναι πρώτο κόµµα και στις επόµενες εθνικές κάλπες, θα χρειαστεί να κινηθεί τουλάχιστον πέριξ του 36,5%-37%. Ως εκ τούτου, τίθεται το ζήτηµα της τοποθέτησης του πήχη εµφανώς χαµηλότερα από τα σηµερινά δεδοµένα, µέσω των προβλεπόµενων θεσµικών προβλέψεων, µε ταυτόχρονη άνοδο του ελάχιστου ποσοστού εισόδου στη Βουλή στο 5%. Οι υπέρµαχοι της άποψης αυτής συνδυάζουν τη δροµολόγηση των αντίστοιχων ζυµώσεων µε την προοπτική διενέργειας πρόωρων εκλογών, ακόµα και µέχρι τα τέλη του 2025, στη λογική της αποφυγής µεγαλύτερης κυβερνητικής φθοράς και ενόψει της διαφαινόµενης αδυναµίας ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Ετσι, έχοντας διανύσει ήδη δύο χρόνια στην εξουσία στη δεύτερη εκδοχή της διακυβέρνησής του, ο Κ. Μητσοτάκης θα είχε, σύµφωνα µε το συγκεκριµένο σενάριο, αυξηµένες πιθανότητες για την εξασφάλιση ακόµα µίας τετραετίας, αφού θα πήγαινε σε κάλπες σε συνθήκες κυριαρχίας, έστω και πιο περιορισµένης, και µε έναν πιο ευνοϊκό εκλογικό νόµο, έστω και σε µια επαναληπτική αναµέτρηση, αφού θα ήταν αδύνατο να βρεθούν οι 200 κοινοβουλευτικές ψήφοι που απαιτούνται για την άµεση εφαρµογή του. Ετσι, θα άνοιγε ο δρόµος γιια µία καθαρή µετεκλογική τετραετία...

Έξαλλη έγινε, όπως μαθαίνω, η Νίκη Κεραμέως για τη δημόσια τοποθέτηση του υφυπουργού της, Π. Τσακλόγλου, για τις περικοπές των συντάξεων χηρείας. Επρόκειτο για μια πρωτοβουλία... εκτός γραμμής, που, πέραν της υπουργού Εργασίας, προκάλεσε εγκεφαλικά και στο Μαξίμου.


Οι σαράντα και ο… Τάκης

Περίπου σαράντα είναι τα εν ζωή στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είχαν πάρει µέρος στην ιδρυτική διακήρυξη του άλλοτε κραταιού Κινήµατος και θα τιµηθούν την Τρίτη 3 Σεπτεµβρίου από τον Νίκο Ανδρουλάκη, µε αφορµή τη συµπλήρωση 50 χρόνων από την ίδρυση του κόµµατος. Ανάµεσα σε αυτούς είναι ο Κώστας Σηµίτης, ο Κώστας Λαλιώτης, αλλά και ο µοναδικός Κίµωνας Κουλούρης. Οι παλαιότεροι θα θυµούνται πως ήταν στο ίδιο αεροσκάφος µε αυτό που ήρθε στην Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974. Οι οπαδοί, δε, του ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ δεν λησµονούν ότι το τελευταίο κυβερνητικό πόστο του Κουλούρη ήταν αυτό του υφυπουργού Εµπορίου, µε αντικείµενο τις τιµές. Μάλιστα, επειδή ο «θρυλικός» Κίµωνας πήγαινε στις λαϊκές αγορές, είχε κυκλοφορήσει το σύνθηµα «Τρέµει το αγγούρι τα µέτρα του Κουλούρη». Και επειδή η ακρίβεια είναι και πάλι επίκαιρη, θα ψάξω να βρω ποια ήταν αυτά τα περίφηµα µέτρα του Κίµωνα Κουλούρη, µήπως και τα επιστρατεύσει ο Τάκης Θεοδωρικάκος!

Τις αγαπηµένες του συνήθειες σπανίως τις εγκαταλείπει ο Νίκος ∆ένδιας, όπως είναι τα στέκια του στο κέντρο της Αθήνας. Ενα από αυτά είναι και η «Λυκόβρυση» στην Πλατεία Κολωνακίου, στην οποία την Τετάρτη το βράδυ απόλαυσε ένα όµορφο δείπνο µε τη σύζυγό του και τον γιο τους. Ο υπουργός Αµυνας φαινόταν αρκετά ευδιάθετος και χαιρετήθηκε µε κόσµο, ενώ κάποια στιγµή σηκώθηκε από το τραπέζι του, προκειµένου να µιλήσει στο τηλέφωνο.


Ενοχικό ή υποψηφιότητα;

Κάθε άλλο παρά απαρατήρητο πέρασε το γεγονός ότι κατά την τοποθέτησή του στη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη µε τους φορείς της συµπρωτεύουσας ενόψει ∆ΕΘ ο Ακης Σκέρτσος υπογράµµιζε επανειληµµένως τη θεσσαλονικιώτικη καταγωγή του. Λέτε να είχε κάποιο ενοχικό, επειδή κάποιοι τον θεωρούν εκ των βασικών υπευθύνων για την αποµάκρυνση της Ν.∆. από τις δεξιές παραδόσεις της, µε τα γνωστά αρνητικά για το κυβερνών κόµµα αποτελέσµατα στη Βόρεια Ελλάδα, ή... ο υπουργός Επικρατείας έχει αρχίσει να κάνει κρυφές σκέψεις για πιθανή υποψηφιότητα στη γενέτειρά του; Για να δούµε...

Μπούμερανγκ

Στερνή µου γνώση, να σε είχα πρώτα, λέει σύσσωµη η πλευρά των «87» και αναφέρεται στον Σωκράτη Φάµελλο, ο οποίος στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είχε παίξει καταλυτικό ρόλο από κοινού µε τον Νίκο Παππά προκειµένου να µην «καρατοµηθεί» ο Στέφανος Κασσελάκης, όπως επιτακτικά είχε ζητήσει ο Αλέξης Τσίπρας. Τότε ο Φάµελλος είχε εγκαταλείψει την εσωκοµµατική του οµάδα για χάρη του Κασσελάκη, έπειτα από συνεννόηση µε τον Παππά, ο οποίος τώρα βρίσκεται στη θέση του. Το αστείο είναι πως ο µέχρι πρότινος επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της αξιωµατικής αντιπολίτευσης αναζητά διαύλους επικοινωνίας µε την οµάδα της Γεροβασίλη, προκειµένου να τον στηρίξουν στη µάχη για την ηγεσία, όταν και αν ανοίξει τέτοιο ζήτηµα.

Η σχέση Ανδρουλάκη - ∆ούκα ήταν ούτως ή άλλως προβληµατική, ήρθε όµως το βίντεο του δηµάρχου της Αθήνας για την 3η του Σεπτέµβρη και της έδωσε το τελειωτικό χτύπηµα. Βλέπετε, η σχετική ιστορική αναδροµή περιλαµβάνει όλους τους αρχηγούς, αλλά όχι τον σηµερινό.


Άλλαξαν γνώμη

Τουλάχιστον δύο από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που πήραν µέρος στη διαδικασία για την εκλογή του νέου προέδρου της Κ.Ο. είχαν αρχικά αποφασίσει να συµµετάσχουν στο γκρουπ αυτών που δήλωσαν «παρών», αλλά την τελευταία στιγµή -µαθαίνουµε- άλλαξαν άποψη, προς διαφορετική πλευρά ο καθένας. Ο ένας ήταν ο Κώστας Μπάρκας, ο οποίος είναι εκ των συνοµιλητών του Αλέξη Τσίπρα και τελικά καταψήφισε την πρόταση Κασσελάκη. Ο άλλος ήταν ο Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος, ο οποίος αποφάσισε τελικά να δώσει θετική ψήφο στον Νίκο Παππά.