Στα μεγαλύτερα πολιτειακά αξιώματα εκφράζονται όλες οι τάσεις της Ν.Δ.

Πολύ µεγάλη ευφορία υπάρχει, φίλοι µου, στις τάξεις της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της Ν.∆. µετά τις τελευταίες εξελίξεις µε την πρόταση Μητσοτάκη για την ανάληψη της Προεδρίας της ∆ηµοκρατίας από τον Κώστα Τασούλα και την αντικατάστασή του στο τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωµα (αυτό του προέδρου της Βουλής) από τον Νικήτα Κακλαµάνη. Βλέπετε, πλέον όλες οι «γαλάζιες» διαχρονικές τάσεις εκπροσωπούνται στο έπακρο εν µέσω της απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας του κυβερνώντος κόµµατος. Ο πρωθυπουργός εκφράζει το κεντρώο κοµµάτι, αυτό του πολυθρύλητου µεσαίου χώρου. Ο εν δυνάµει ανώτατος πολιτειακός άρχων, ως γνήσιος αβερωφικός, έρχεται να αποτελέσει το απόλυτο σύµβολο της επιχείρησης επαναπροσέγγισης µε το σύνολο της λεγόµενης λαϊκής ∆εξιάς, ενώ ο µελλοντικός πρόεδρος του Κοινοβουλίου, ως εκ των πιο στενών και διαχρονικών συνοµιλητών του Κώστα Καραµανλή και σταθερά προσανατολισµένος στις δεξιών αναφορών παραδόσεις της κυβερνώσας παράταξης (σε συνδυασµό µε την έντονη, αλλά πάντα αξιοπρεπή κριτική που ασκούσε σε κεντρικές επιλογές του Μεγάρου Μαξίµου), έρχεται µε την παρουσία του να προσφέρει ακόµα µία ισχυρή παράµετρο στη σηµειολογία της εσωκοµµατικής συνοχής. Παράλληλα, ο ανοικτός δίαυλος επικοινωνίας του µε το σύνολο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας συνιστά εκ προοιµίου ένα πολύ χρήσιµο εργαλείο για το Μέγαρο Μαξίµου, µε φόντο την πιθανότητα µιας νέας εσωτερικής αναταραχής στο άµεσο ή το απώτερο µέλλον. Μέχρι και η γνωστοποίηση της αναµενόµενης, ούτως ή άλλως, στήριξης του Αντώνη Σαµαρά στον Κώστα Τασούλα είναι αδιαµφισβήτητα βούτυρο στο ψωµί των σχεδιασµών του Μεγάρου Μαξίµου. Μένει να φανεί το βάθος χρόνου και οι... αντοχές αυτής της νέας κοπής επίδειξης εσωτερικής σύµπνοιας. Οι γνωρίζοντες λένε –και έχουν δίκιο– πως ο επόµενος µεγάλος κάβος θα είναι η περίοδος κατά την οποία θα πλησιάζει ο ανασχηµατισµός.

Μαθαίνω ότι στα μέσα της εβδομάδας στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν έξαλλοι με την περιφέρεια αττικής, και δη τον επικεφαλής, Νίκο Χαρδαλιά, καθώς η συζήτηση που είχε γίνει με τον υπουργό Εσωτερικών, Θοδωρή Λιβάνιο, και οι κατευθύνσεις που δόθηκαν για το πολύ σοβαρό θέμα του τέλους ταφής κάπου... χάθηκαν στη μετάφραση.


Αλλαγές στον «γαλάζιο» μηχανισμό

Μια µέχρι πρότινος άγνωστη στο ευρύ κοινό διεργασία σε επίπεδο εσωτερικής οργάνωσης της Ν.∆. φέρνει σήµερα στο φως η στήλη. Πρόκειται για τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει µεταξύ του πρωθυπουργικού συµβούλου για εσωκοµµατικά ζητήµατα, Θανάση Νέζη, της «γαλάζιας» γραµµατέως, Μαρίας Συρεγγέλα, του γενικού διευθυντή της Πειραιώς, Γιάννη Σµυρλή, και του γραµµατέα Οργανωτικού, Στέλιου Κονταδάκη, για την αναδιάρθρωση των Τοπικών και Νοµαρχιακών Οργανώσεων της κυβερνώσας παράταξης, στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισµού της λειτουργίας τους και της εξυπηρέτησης των νέων αναγκών που έχουν προκύψει. Μεταξύ άλλων, έχει πέσει στο τραπέζι το σενάριο συγχώνευσης ορισµένων κοµµατικών δοµών ανά την ελληνική περιφέρεια, καθώς και το θέµα της διάρκειας της θητείας των διοικήσεων και των επικεφαλής των ΝΟ∆Ε και των ∆ΗΜΤΟ. Οπως αντιλαµβάνεται κανείς, δεν είναι τυχαίο ότι οι ζυµώσεις αυτές ξεκίνησαν ενόψει του Συνεδρίου της άνοιξης, αλλά και µε φόντο τις ειδικές συνθήκες υπό τις οποίες θα διεκδικήσει η Ν.∆. άλλη µία κυβερνητική θητεία.

Μια ωραία ιστορία, µε φόντο τις εξελίξεις των τελευταίων ηµερών για τους Τασούλα και Κακλαµάνη, έχει να κάνει µε τη γνωριµία του εν δυνάµει προέδρου της Βουλής µε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Παύλο Μαρινάκη. Βλέπετε, όπως θυµήθηκε ο υποψήφιος βουλευτής του Βόρειου Τοµέα, ο πρώην δήµαρχος Αθηναίων ήταν το πρώτο προβεβληµένο στέλεχος της Ν.∆. µε το οποίο γνωρίστηκε στην Αθήνα µετά την κάθοδό του από την Κοµοτηνή, όπου και σπούδαζε Νοµική, και µάλιστα µε µια οµάδα τότε νέων δικηγόρων είχε σταθεί στο πλευρό του στις κρίσιµες πολιτικές του µάχες.


Ανησυχία

Προβληµατισµός επικρατεί στον συνδικαλιστικό τοµέα του ΠΑΣΟΚ, καθώς οι αρχαιρεσίες των τελευταίων ετών σε σηµαντικές οργανώσεις έχουν αναδείξει «γαλάζια» προεδρεία που παραδοσιακά ήταν «πράσινα» ή γενικότερα κεντροαριστερά. Η µεγαλύτερη «καµπάνα» που ακούστηκε προήλθε από την ΟΤΟΕ, που για πρώτη φορά στην ιστορία της απέκτησε πρόεδρο προερχόµενο από τη ∆ΑΚΕ, τον Ανδρέα Καλλίρη. Είχαν προηγηθεί η ΓΕΝΟΠ-∆ΕΗ, που επίσης στην προεδρία της βρέθηκε το στέλεχος του «γαλάζιου» συνδικαλιστικού βραχίονα Αντώνης Καρράς, ενώ κεντροδεξιοί επικεφαλής υπάρχουν πια και σε άλλες πολύ µεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπως η ΟΛΜΕ, µε πρόεδρο τον Θεόδωρο Τσούχλο. Ως εκ τούτου, στη Χαριλάου Τρικούπη παρατηρείται µια έντονη ανησυχία για το 39ο Συνέδριο, όπου θα εκλεγεί νέα ηγεσία στη ΓΣΕΕ, και τα βέλη στρέφονται κυρίως εναντίον του νυν προέδρου, Γιάννη Παναγόπουλου, που βρίσκεται στη θέση αυτή κάτι λιγότερο από 20 χρόνια, και συγκεκριµένα από το 2006, και ανήκει µεν στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά οι σχέσεις του µε το κόµµα του δεν βρίσκονται και στο καλύτερο σηµείο.

Ορισµένοι στο ΠΑΣΟΚ δηλώνουν αποφασισµένοι να περιµένουν όσο χρειαστεί για τις απαντήσεις Ανδρουλάκη σχετικά µε το γιατί δεν έσπευσε να προλάβει τον πρωθυπουργό και να προτείνει κεντροαριστερό υποψήφιο Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Και δεν µιλάνε µόνο για την προφανή περίπτωση του Ευ. Βενιζέλου...


Χαίρεται

Όσοι είδαν το µεσηµέρι της Τετάρτης από κοντά τον δήµαρχο Αθηναίων, Χάρη ∆ούκα, αντιλήφθηκαν πως ήταν ιδιαίτερα ευδιάθετος. Είχε µόλις ανακοινωθεί η πρόταση Μητσοτάκη για τον Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας. Να ήταν άραγε λοιπόν ότι συνεργάτες του έλεγαν πως εκείνος ήταν που οδήγησε τον Νίκο Ανδρουλάκη να πάρει θέση για τη στάση του ΠΑΣΟΚ στο θέµα της εκλογής Προέδρου; Ή µήπως ήταν οι δηµοσκοπήσεις που είδαν το φως της δηµοσιότητας και δείχνουν ότι το άλλοτε κραταιό Κίνηµα, έπειτα από τον ενθουσιασµό του πρώτου διαστήµατος µετά τις εσωκοµµατικές εκλογές, έχει «φρενάρει», κάτι που συνοµιλητές του χρεώνουν στον κ. Ανδρουλάκη;