Νοσταλγία για τον... Μπαϊντενόπουλο

Πέρασε εντελώς απαρατήρητο και µάλλον όχι τυχαία: Ούτε ένας εκπρόσωπος της Οµογένειας δεν ήταν παρών στην οµιλία του Ντόναλντ Τραµπ στο Καπιτώλιο. Ακόµα και ο χορηγός του, ο µεγιστάνας Τζον Κατσιµατίδης, ακόµα και ο Αρχιεπίσκοπος Αµερικής, Ελπιδοφόρος, τον έβλεπαν στην οθόνη, στη διπλανή αίθουσα, όπου πήγε µετά ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, για να πει και εκεί δυο λόγια. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει σε ορκωµοσία Αµερικανού προέδρου και γι’ αυτό η Οµογένεια προσπάθησε να το κρατήσει χαµηλά, προτιµώντας να το βλέπει ως οργανωτικό-διαδικαστικό πρόβληµα, παρά ως κάτι σηµαντικότερο. Στην πορεία του χρόνου θα φανεί τι είναι σύµπτωση και τι όχι. Οµως, κάποιοι επιφανείς οµογενείς έφυγαν όταν διαπίστωσαν ότι δεν έχουν πρόσβαση στην αίθουσα όπου θα µιλούσε ο Τραµπ. Το θεώρησαν, δηλαδή, προσβλητικό. Μακάρι να αντέδρασαν υπερβολικά. Πάντως, κάποιοι νοστάλγησαν τις δόξες της εποχής «Μπαϊντενόπουλου». Ας ελπίσουµε η νοσταλγία να περιοριστεί στις κοινωνικές εκδηλώσεις και να µη φτάσει σε πιο σοβαρά ζητήµατα εξωτερικής πολιτικής που άπτονται των εθνικών µας θεµάτων.

Ποιος/α βουλευτής κόµµατος της αντιπολίτευσης αισθάνεται ότι θα είχε ηθική υποχρέωση να ψηφίσει τον Κώστα Τασούλα, γιατί «βοήθησε σε µια κρίσιµη στιγµή», αλλά δεν τολµάει να το κάνει για λόγους κοµµατικού πατριωτισµού;


Ας κρατήσουν οι χοροί

Υπάρχουν αρκετοί στον ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αναθαρρήσει γιατί κάποια γκάλοπ τούς δίνουν µισή µονάδα παραπάνω απ' ό,τι είχαν τον προηγούµενο µήνα. Και µόνο το γεγονός ότι βλέπουν το κόµµα τους «ανεβασµένο» µε αυτά τα ποσοστά που παίρνει στις δηµοσκοπήσεις δείχνει το βαθύ πολιτικό τους πρόβληµα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήµερα το µοναδικό κόµµα που στα γκάλοπ έχει το µισό ποσοστό από αυτό που πήρε στις ευρωεκλογές. Τότε, µε αρχηγό τον Κασσελάκη, πήραν 15%. Σήµερα έχουν από 6% έως 8%. Η µόνη που τους συναγωνίζεται είναι η Νέα Αριστερά, που είναι επίσης κάτω από το εκλογικό της ποσοστό των ευρωεκλογών. Ολα τα άλλα κόµµατα έχουν στα γκάλοπ ίσο ή µεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που πήραν στην ευρωκάλπη.

Καστανάδες

Το ότι στο ΠΑΣΟΚ, µε αφορµή τη συζήτηση για τις µετεκλογικές συνεργασίες, έχουν κάπως µπερδευτεί είναι γνωστό και αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο ευθύνεται ο πρόεδρός του. Υπάρχουν πτυχές του ζητήµατος που δεν είναι ακόµη ορατές και ίσως εξηγούν τα προβλήµατα. Για παράδειγµα, το ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει εσωκοµµατικούς αντιπάλους, οι οποίοι οργανώνονται και η στρατηγική τους περνάει µέσα από τη δηµιουργία σύγχυσης, που προφανώς ανακόπτει την όποια δυναµική ανόδου του ΠΑΣΟΚ. Κρατήστε στα υπόψη και την αποχή του Χάρη ∆ούκα από πολιτικές συζητήσεις. Μένει µόνο στα αυτοδιοικητικά και δεν πλησιάζει τη φωτιά. Αφήνει άλλους... να βγάλουν τα κάστανα. Αν τυχόν καούν κι αυτοί, ακόµα καλύτερα!

Ένας από τους υπουργούς που ακουγόταν ότι θα «ανασχηµατιστεί» ανακουφίστηκε τόσο που µετά την επιλογή Τασούλα για Πτ∆ αποµακρύνθηκαν τα σενάρια ανασχηµατισµού, ώστε έκανε ανακοινώσεις στους συνεργάτες του ότι «πατάµε γκάζι», εννοώντας ότι έχουν µια ευκαιρία να το γλυτώσουν. Εχουν, όµως, γνώση οι φύλακες.


Το λάθος

Η Αφροδίτη Λατινοπούλου δεν κατάφερε, παρά τις προσπάθειές της, να πάρει πρόσκληση για την ορκωµοσία του Τραµπ και πολιτικοί της φίλοι θεωρούν πως το λάθος της ήταν η επιλογή της να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οµάδα των πατριωτών, την οµάδα Λεπέν - Όρµπαν - Σαλβίνι, και όχι στους συντηρητικούς, την οµάδα της Μελόνι. Και της συστήνουν να κάνει αλλαγή, έστω εκ των υστέρων, για να βρεθεί κοντά στην Ιταλίδα πρωθυπουργό, που είναι η εκλεκτή του Τραµπ στην Ε.Ε.

Ο αντιστασιακός

Έχουν µεγάλο καηµό στη Νέα Αριστερά. «Τρώγονται» για το αν και πόσο πρέπει να πλησιάσουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στις δηµοσκοπήσεις καταγράφονται σε ποσοστά που ξεκινούν ακόµα και από το 1%, βλέποντας από µακριά την πλάτη του Βαρουφάκη. Ο πιο µαχητικός εναντίον της προσέγγισης είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, µε βασικό επιχείρηµα ότι ο µισός ΣΥΡΙΖΑ είναι του Πολάκη, δηλαδή τοξικός. Οταν µετείχαν στο ίδιο Υπουργικό Συµβούλιο, πώς τον άντεχε; Θα µου πείτε, εδώ άντεχε τον Πάνο Καµµένο, ο Πολάκης θα τον ενοχλούσε;

Σχέση εμπιστοσύνης

Μεγάλη εντύπωση έκανε στους παροικούντες την Ιερουσαλήµ του εκσυγχρονισµού η παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη σε εκδήλωση του «∆ικτύου για τη Μεταρρύθµιση», το οποίο έχει ιδρύσει η Αννα ∆ιαµαντοπούλου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θέλησε να δείξει ότι τιµά την υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασµού και ότι δεν έχουν βάση οι φήµες ότι στο θέµα των µετεκλογικών συνεργασιών διχάστηκαν. Η αλήθεια είναι ότι ακόµα κι όταν διαφωνούν οι δυο τους έχουν κατακτήσει µια σχέση εµπιστοσύνης, που, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να την αλλοιώσουν, µοιάζει πολύ ανθεκτική.

Η μεγάλη επιστροφή

Ο Πάνος Καµµένος διαφήµισε όσο µπορούσε την παρουσία του στην Ουάσινγκτον για την ορκωµοσία Τραµπ. Οµογενείς που τον συνάντησαν στην εκδήλωση, η οποία έγινε µε καλεσµένη την πρέσβειρα που θα έρθει στην Αθήνα, Κίµπερλι Γκιλφόιλ, µεταφέρουν στη στήλη ότι δεν τους είπε µε σαφήνεια πως είχε πάρει πρόσκληση από τον Ντόναλντ Τραµπ. Κάτι σαν «έχω πολλούς φίλους εδώ», έλεγε, το οποίο «χωράει» πολλά σενάρια. Πάντως, ο Καµµένος είχε πάντα τις άκρες του στις ΗΠΑ. Ας µην ξεχνάµε ότι επί εποχής ΣΥΡΙΖΑ εµφανιζόταν ως ο µέγας εγγυητής των άριστων ελληνοαµερικανικών σχέσεων.