H Αμπρόσιο, αλλιώς η (hot) κόπια της Σάικ, και η Τάμτα

«Έτρεξε» αυτές τις ηµέρες η παρισινή Εβδοµάδα Μόδας και δεν ήταν λίγοι όσοι διέκριναν οµοιότητες ανάµεσα στην κολεξιόν των Dolce & Gabbana µε αυτήν του οίκου του αξέχαστου, εµβληµατικού σχεδιαστή µόδας Κριστοµπάλ Μπαλενθιάγα (Balenciaga). Στην πρώτη περίπτωση, είδαµε την Ιρίνα Σάικ µε καλτσοδέτες και στη δεύτερη, την Αλεσάντρα Αµπρόσιο µε ζαρτιέρες. Αφενός οι Ιταλοί θέλησαν το µοντέλο τους µε σακάκι, αφετέρου οι Γάλλοι µε κολεγιακό. Προηγήθηκε, για την Αµπρόσιο, φωτογράφηση «κόλαση», την οποία µπούσταρε και µέσω social. Αλλά, επί της ουσίας, η κόπια είναι κόπια.

Για εµάς, βέβαια, τους Έλληνες, µεγαλύτερη σηµασία έχει η εµφάνιση της Τάµτας στα front rows του Balenciaga, µε καροτί µαλλί και εκκεντρικά, υπερµεγέθη γυαλιά ηλίου. Αν το ευχαριστήθηκε; Εξυπακούεται. Η αγαπηµένη τραγουδίστρια «χαµαιλέων της µόδας» (για την Ελλάδα) φωτογραφήθηκε και µε επιτελικούς του οίκου και µε άλλους fashionistas.

Τip: «Η µπλούζα να είναι Coco, ρίκο ρίκο ρίκοκο», θα πούµε, από την πλευρά µας – προσανατολισµένες σε ρούχα που µπορούµε να φορέσουµε όχι στο σπίτι µας, αλλά εκτός. Σε αµφότερες τις προηγούµενες περιπτώσεις δεν υφίσταται το στοιχείο της µόδας. Τι θέλει, δηλαδή, να πει ο ποιητής; Οτι τα pinstriped σακάκια ή ότι τα κολεγιακά είναι «in»; Οτι είναι hot και οι καλτσοδέτες και οι ζαρτιέρες; Hello, κάτι καινούργιο; Καλύτερα, αν οπωσδήποτε θέλουµε να αξιολογήσουµε κάτι, είναι να δώσουµε βάση στην καροτί απόχρωση της Τάµτας: ΟΚ, (παρα)είναι fake, αλλά τουλάχιστον φωτίζει το πρόσωπο!

Στο σπίτι των Τεό Νιάρχου - Καμίλ Ρόου

Είναι από εκείνες τις µέρες, θέλετε επειδή οι αµυγδαλιές άνθισαν, επειδή η καλοκαιρία είναι εδώ, επειδή γυρνάµε την πλάτη σε όσους νιώθουν πως είναι «κάτι» −και δεν είναι−, που ο έρωτας κερδίζει στα σηµεία. Κάπως έτσι, το «Secret» έκανε ζουµ στο σπίτι των Τεό Νιάρχου - Καµίλ Ρόου. Και «ακτινογράφησε» το άλµπουµ του love story τους. Την ώρα που οι πληροφορίες µας επιµένουν ότι θα ακολουθήσουν τον δρόµο των Νικόλα Νιάρχου - Μαλού Ντάλα Πίκολα (ότι θα παντρευτούν δηλαδή – οι δεύτεροι υπενθυµίζουµε ότι δροµολογούν καλοκαιρινό γάµο στην Πάτµο), εκείνη βγάζει γλώσσα στον φακό, πειραµατίζεται στην κουζίνα τους, διασκεδάζει ο ένας µε την παρέα του άλλου, αδιαφορώντας για τρίτους, και κερδίζουν τα φλας, είτε το επιδιώκουν είτε όχι. Απολαύστε τους. Είτε «τινάζοντας την ανθισµένη αµυγδαλιά», που λέει το τραγούδι, είτε όχι.

Από άλλο έργο

  • Εξουσιοµανείς όλου του κόσµου… ενωθείτε! Είναι σχεδόν τροµακτικό, καίτοι όχι απρόβλεπτο −δεν εκπλήσσει−, το πώς αλλάζει ο άνθρωπος όταν αποκτά εξουσία. Εστω υποτυπώδη. Το παρατηρούµε παντού στην καθηµερινότητά µας· από τον τροχονόµο που ορίζει πώς θα κινηθούµε στις λεωφόρους µέχρι τον/την υπάλληλο σε διάφορες υπηρεσίες που σκόπιµα (µιλάει, βλέπετε, στο τηλέφωνο και λύνει το… Μεσανατολικό, άρα δεν µπορεί να διακόψει την κουβέντα!) καθυστερεί την εξυπηρέτησή µας. Το αντικρίζουµε σε οποιονδήποτε εκ του αποτελέσµατος πουλάει φύκια για µεταξωτές κορδέλες και πείθει −συνηθέστερα µε την κολακεία, η οποία µεταφράζεται στο στάνταρντ «όπλο» που θα επιστρατεύσει από τη φαρέτρα του, επειδή η πλειονότητα δεν αντιστέκεται στα κοµπλιµέντα− αυτόν που «πρέπει», για να αναβαθµιστεί. Είναι φοβερό, όµως χρήζει −κάθε φορά που έρχεσαι αντιµέτωπος µε τέτοια περίπτωση− επιστηµονικής ανάλυσης κατ’ αρχάς το πόσο αγενής µπορεί να γίνει όστις αποκτά, εκ του µη όντος, τη φαιδρή, στα µάτια νοηµόνων −επειδή είµαστε σκιές που περνάνε από τη Γη, δεν αφήνουµε καν οι περισσότεροι το αποτύπωµά µας στον πλανήτη−, «δύναµη».
  • Η αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη, στις ατελείωτες κουβέντες µας στην εφηµερίδα «Χώρα» του εκλιπόντος Γιώργου Τράγκα, στα Κάτω Πατήσια, υπερτόνιζε: «Πρόσεξε πώς αλλάζει κάποιος που του δίνεται πόστο. Ειδικά αν δεν έχει ξαναπάρει ποτέ στη ζωή του ή έχει να του συµβεί χρόνια. Είσαι πιτσιρίκι ακόµη, αλλά θα το διαπιστώσεις...». Θυµάµαι, της έλεγα τον πόνο µου, το… από µικρή στα βάσανα: ότι πρώτα έγινα αρχισυντάκτρια και µετά δηµοσιογράφος· ότι, µετά το γράψιµο, που παιδιόθεν ήταν η τρέλα µου, αποφάσισα να ασχοληθώ µε τη δηµοσιογραφία και για να ταξιδεύω. Της έλεγα πως η ζωή τα έφερε έτσι που δεν κατόρθωσα να µεταµορφωθώ σε χαρωπή Μαγγελάνο· πως ήµουν καθηλωµένη στο γραφείο από µικρή (από 19 χρόνων «κρατούσα» την πολύγλωσση εφηµερίδα «Signature» του τµήµατος Επικοινωνίας και ΜΜΕ τότε, του Πάντειου Πανεπιστηµίου. Και το «πάρτι» συνεχίστηκε).
  • Της Υδροχοΐνας Μαλβίνας, λοιπόν, όταν έβλεπε κάποιον να κυκλοφορεί µονίµως µε χαµόγελο, να λέει συστηµατικά «ναι», να χρησιµοποιεί «γλυκερά» επίθετα, της γύριζε το µάτι ανάποδα. Αφόριζε, µε συνοπτικές διαδικασίες, τέτοια άτοµα. Και παρατηρούσε πώς ο ίδιος έκοβε τα «κοσµητικά» −και το χαµόγελο− µε το που, θεωρητικά, γινόταν επιτελικός. «Η ευγένεια σπανίζει», έλεγε και ξαναέλεγε. «Η συµπεριφορά όσων απέκτησαν ξαφνικά −είναι η ειδοποιός διαφορά− εξουσία, ίσως έπειτα από χρόνια προσπαθειών, δηλητηριάζει το µυαλό», υπογραµµίζει, από την πλευρά του, ο καθηγητής Ψυχολογίας Ντάτσερ Κέλτνερ, από το ξακουστό Πανεπιστήµιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια. «Από τη στάση, αλλά και από τον περίγυρό τους, εφόσον είναι εφικτό, θα αντιληφθείτε ότι η ευθυκρισία τέτοιων ατόµων έχει πάει… περίπατο. Αν έχετε την ψευδαίσθηση ότι είστε “κάτι”, ξεκαβαλήστε!», καταλήγει. Με αυτά και µε αυτά, για αρχή «φοβού τους ∆αναούς και δώρα φέροντας». Σε δεύτερο χρόνο, παρατηρήστε συµπεριφορές κοντινών σας. ∆εν µπορεί, θα υπάρχουν, πριν και µετά τη λήψη −οποιουδήποτε τύπου− εξουσίας. Και το αντίστροφο (το καλάµι πολλοί αγάπησαν, τις… Καλάµιτι Τζέιν, όχι).