H 145η χώρα της Μαρίνας, τα παλάτια και ο (cool) γάτος

∆εν την αποκαλούµε τυχαία Μαγγελάνο. Όµως τώρα µας το επιβεβαίωσε. Ακόµα µία φορά. «Το Ιράκ είναι η 145η χώρα που επισκέφτηκα. Είναι προορισµός γεµάτος ιστορία, εκπληκτικά τοπία, µε πλούσιο πολιτισµό. Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα - µου προσέφερε πολλά», αναφέρει η Μαρίνα Βερνίκου. Η διάσηµη, και εκτός επικράτειας, φωτογράφος και γόνος της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας κατά την παραµονή της στη χώρα τράβηξε µαγικές λήψεις. Τους ντόπιους εν ώρα εργασίας, τον εαυτό της µαζί τους, φορώντας παραδοσιακή φορεσιά... Παλάτια στην αρχαία Βαβυλώνα. Και έναν... γάτο. Οχι µαύρο, πονηρό, που τραγουδάει ο Παπακωνσταντίνου (ο Βασίλης). Κοιµόταν cool πάνω σε κιλίµι - µε φόντο άλλα «χαλοκιλίµια», που θα ’λεγε και η ∆έσποινα Μοιραράκη. Με ντεσέν παρεµφερή µε αυτά των σακακιών του Σωτήρη Κοντιζά στο «MasterChef»...

Ντυμένη… γυμνή η Ελένη

Αν δεν καλοπροσέξει κανείς τη λήψη της Ελένης Πετρουλάκη, µπορεί να την περάσει και για γυµνή. Η «εθνική γυµνάστρια» της Ελλάδας από τη δεκαετία του ’90 µέχρι τώρα συχνά κάνει και fashion statements. Είναι της δωρικής, της µινιµαλιστικής σχολής, ποντάροντας στις µονοχρωµίες ή τις διχρωµίες. Η δε µπεζ απόχρωση του bodice της είναι τόσο κοντά στην επιδερµίδα της, που άνετα θα πίστευες ότι πόζαρε όπως τη γέννησε η µαµά της. Στα επιµέρους, ωραίες µου κυρίες, το nude βρίσκεται στην καρδιά της µόδας του καλοκαιριού. Αγοράστε µάξι κολλητό στο χρώµα του δέρµατος, φορέστε από πάνω µαύρο -επίσης µάξι- διχτυωτό, κυκλοφορήστε και δηµιουργήστε την οφθαλµαπάτη του γυµνού ενώ θα είστε ντυµένες ως τον λαιµό. Πιο σέξι δεν γίνεται!

Ολυμπία και «Ακι», καλεσμένοι της «Εζενί»

To Country Club του λουσάτου ξενοδοχείου «Kulm» των Νιάρχων, στο Σεν Μόριτζ -το γράφαµε και σε προηγούµενο τεύχος-, µέχρις ότου καλοκαιριάσει είναι must για τους rich and famous. Ανάµεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται βεβαίως οι Greek royals. Κάπως έτσι, λοιπόν, η Μαρία-Ολυµπία (στα σικ λευκά, ασορτί µε το χιόνι, που ακόµη δεσπόζει στο αλπικό θέρετρο) και ο αδελφός της Αχιλλέας βρέθηκαν στο «Κulm», καλεσµένοι της Ευγενίας Νιάρχου, αλλιώς της «Εζενί», παρατσούκλι της οποίας είναι το «glamour girl» (για το τελευταίο ενηµερωθήκαµε από τον ντιζάινερ Ευάγγελο Μπούση). Η Ολυµπία την ευχαρίστησε, ενώ ο «Ακι», όπως τον λένε όλοι, πόζαρε µες στην καλή χαρά µε την αδελφή της «Εζενί», Ηλέκτρα Νιάρχου. Και του χρόνου.

Από άλλο έργο

  • Καθώς τα luxury dupe προϊόντα, τα φάρµακα απώλειας βάρους και οι αισθητικές επεµβάσεις/παρεµβάσεις -όπως θέλετε πείτε τις- γίνονται ολοένα και πιο προσιτά στο κοινό (είναι ευρείας «καύσης» πια, µε άλλα λόγια), οι «υπερπλούσιοι» αναζητούν νέους τρόπους για να σηµατοδοτήσουν την κοινωνική/οικονοµική τους ανωτερότητα. Τι εννοεί ο ποιητής, ο αρθρογράφος του «Fortune»; Οτι, για δεκαετίες, επί παραδείγµατι αξεσουάρ όπως η best seller τσάντα Birkin της Hermès ήταν συνώνυµα κορυφαίων συµβόλων πλούτου. Αλλά σήµερα -όχι, δεν είναι σήµερα, λάθος τα γράφει εν προκειµένω, το ακόλουθο ισχύει από τα τέλη των ’80s, µε την πρώτη φάση της έξαρσης των «µαϊµούδων»- οι προσιτές αποµιµήσεις, όπως η εκδοχή των 80 δολαρίων µιας Birkin, που θα βρεις σε επώνυµες αλυσίδες, «ελαχιστοποίησαν» τη µοναδικότητά τους. Τι, λοιπόν, κάνουν οι πλούσιοι; Η ρετρολαγνεία είναι τάση καιρό τώρα. Ξέρουµε από παλιά ότι ο Μπαράκ Οµπάµα διέθετε κινητό δίχως σύνδεση στο Internet, δίχως τίποτα - αποκλειστικά για να επικοινωνεί µε τους «απαραίτητους». Εξυπακούεται ότι το έπραττε για λόγους ασφαλείας, όπως, µεταγενέστερα, και άλλοι ηγέτες. Όµως, οι σύγχρονοι µεγιστάνες τα επιλέγουν για να διαφέρουν από τους κοινούς θνητούς.

  • Αναφέρω, επειδή είχε δίκιο, την ατάκα-µότο της Κοκό Σανέλ: «Τα ωραιότερα πράγµατα είναι δωρεάν. Τα δεύτερα ωραιότερα είναι πολύ-πολύ ακριβά». Τα ακριβότερα, για να... ακριβολογώ. Κάπως έτσι, καθώς µας «έφαγε» η ακρίβεια, όχι όµως και τους µεγιστάνες, επιδίδονται σε ό,τι πιο πριβέ περνάει από τον ανθρώπινο νου. Τα καλύτερά τους είναι, συνεχίζει το «Fortune», κονσεπτικές βακάνς, τύπου yoga retreat, πάνω στα άγρια όρη και τα βουνά. Ή µια ανάσα µακριά από τη θάλασσα. Πληρώνουν αδρά για να καταλύουν σε αγροικίες, είτε επιδιδόµενοι σε yoga είτε όχι. Παράλληλα, επιχειρούν να µαθαίνουν να επικοινωνούν µε κατσίκια, άλογα, κότες, αγελάδες... ∆ιαβάζοντας τα παραπάνω, θυµήθηκα, όταν ήµουν κοριτσάκι, επειδή τότε είχα µόνο σκύλο, τον κούκλο µου τον Ρόκι, ένα ευφυές κόλεϊ, πως, καθώς οι γονείς µου ήθελαν και εγώ και ο Παύλος, ο αδερφός µου, να εξοικειωθούµε µε τα ζώα, πήγαµε για διακοπές σε φάρµα. Η φάρµα ήταν στο Σκουτάρι, ένα ακόµη σχετικά ήσυχο (και όµορφο) παραθαλάσσιο χωριό της Μάνης.

  • Εκεί λοιπόν µάθαµε τη γλώσσα και των αλόγων και των γαϊδουριών (εκτός από ιππασία, επιδόθηκα σε «γαϊδουροκαβαλαρία»... παράνοµα, ενώ ήταν απόντες οι γονείς µου). Αφηνίασε, που λέτε, το γαϊδούρι, δεν ξέρω τι του είχα κάνει, και, για να µην κουτρουβαλιαστώ ενώ έτρεχε, κατάφερα να πιαστώ από µια συκιά και την έβγαλα καθαρή!). «Συγχρωτιστήκαµε», να µην τα πολυλογώ, µε αυτά τα υπέροχα πλάσµατα. Και όχι σε τιµές ασύµφορες - τουναντίον. Τώρα όµως, για να κάνεις ό,τι εµείς τότε, χρειάζεται να δώσεις µια περιουσία. Ή περίπου. Ετσι δείχνεις την «ανωτερότητά» σου, επισηµαίνει το έντυπο. Α, και κάτι άλλο: (υπερ)τονίζει ότι οι «υπερπλούσιοι» ξαναγυρίζουν σε µοδίστρες και κεντήστρες για sur mesure ρούχα, φτιαγµένα αποκλειστικά για εκείνους. Το τελευταίο πολύ λογικό µού ακούγεται...