Επαιξε επί µακρόν µε τον παραλογισµό η ∆ύση. Παραλογισµό που παρήγαγε την ανοησία, η οποία καλείται τώρα να τον διαχειρισθεί. Οχι µόνον επέτρεψε, αλλά οργάνωσε την ανισοκατανοµή του πλούτου µε τον πιο απάνθρωπο τρόπο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το 1% του πληθυσµού της Γης κατέχει το 89% του πλούτου.
Και µάλιστα συνηθίσαµε όλοι να ακούµε και να λέµε για κάτι τέτοιο ως να είναι κάτι το φυσιολογικό κι όχι κάτι σαν πυρηνικό φιτίλι. Το οικονοµικό σύστηµα (η διευθυνόµενη από τις Εταιρείες «Ελεύθερη» Οικονοµία της Αγοράς) απεκδύθηκε τις υποχρεώσεις του προς την αστική ∆ηµοκρατία και επέβαλε το δόγµα ότι «ο προορισµός του λαού είναι η παροχή υπηρεσιών»!..
Σε αυτό το πλαίσιο, µιας ιδιόµορφης επιστροφής στις φεουδαλικές σχέσεις, οι λαοί αποξενώνονται από την πολιτική –συχνά και από τον εαυτό τους–, ενώ χώρες ολόκληρες χάνουν το (έστω σχετικό) αυτεξούσιό τους και την περιουσία τους. Ο παραλογισµός που έχει επικρατήσει στη σηµειολογία της διακυβέρνησης στη ∆ύση (και στην Ανατολή) έχει αναγάγει τον κυνισµό και την τρέλα σε κανόνα, τη δε λογική και ηθική σε (διωκόµενη) εξαίρεση. Με τη δικτατορία του παραλογισµού κυρίαρχη στη διακυβέρνηση του πλανήτη, έχουµε µπει σε µια φρενήρη αλληλοδιαδοχή κρίσεων. Και δεν είναι µόνον το γεγονός ότι οι κρίσεις (που ήταν στη φύση του Συστήµατος) έγιναν η φύση του Συστήµατος, αλλά είναι και το γεγονός ότι, όπως είπε ο Μάριο Μόντι, «οι κρίσεις χρησιµεύουν στον εξαναγκασµό των λαών να παραδίδουν µέρος της κυριαρχίας τους».
Ωσπου να µην αποµείνει τίποτα απ’ αυτήν την κυριαρχία και να µην έχουµε πάλι να χάσουµε παρά µόνον τις αλυσίδες µας…
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 16/7
