To σκίτσο και το κείμενο του Στάθη: Θα µπορούσε να είναι και Ούρσουλα Μελόνι…
Από την στήλη Κόκκινος Πειρατής
«Μεγάλη Επανεκκίνηση». «Πολεµική Οικονοµία». «Μεταδηµοκρατία». «Νεοφεουδαρχία» – Τι σηµαίνουν όλα αυτά; Τι σηµαίνει αυτή η νέα γλώσσα, οι νεοφανείς ορολογίες;
Μπήκαν στην Πόλη οι εχθροί, µιλώντας µια νέα γλώσσα που τώρα πρέπει να µάθουµε; Οχι, οι εχθροί έχουν µπει από καιρό στην Πόλη και µιλούν την ίδια γλώσσα µε τις ίδιες ένοπλες λέξεις, που, επίσης από καιρό, µάθαµε να µιλάµε: «απασχολήσιµοι», «ευέλικτη εργασία», «τεµπέληδες», «µνηµόνια» και άλλα πεµπτοφαλαγγίτικα – φάλαγγες ολόκληρες από λέξεις και έννοιες-εχθρούς που µάθαµε τη γλώσσα τους σαν να ήτανε δική µας.
Τώρα η κυρία Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, διάδοχος της κυρίας Κριστίν Λαγκάρντ στην ηγεσία του ∆ΝΤ, προειδοποιεί σε δραµατικούς τόνους ότι «ο επόµενος χειµώνας καθώς και ο µεθεπόµενος θα είναι πολύ σκληροί» (γιατί όχι και οι επόµενοι των µεθεπόµενων;), ενώ ταυτοχρόνως κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, ότι δηλαδή: «αν δεν ληφθούν µέτρα (τι µέτρα;), ο κόσµος θα βγει στους δρόµους σε όλον τον πλανήτη». Οµως εµείς (ποιοι εµείς;) προσπαθούµε να αντιµετωπίσουµε τις νέες λέξεις-εχθρούς µε τις παλιές λέξεις-εχθρούς που µας έµαθαν. Αλήθεια, ποιος είναι στην πραγµατικότητα πιο ακροδεξιός; Η κυρία Τζόρτζια Μελόνι ή η κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν; Μήπως άλλος έχει το όνοµα κι άλλος έχει τη χάρη;
Πριν βιαστείτε να µε πείτε υπερβολικό, σκεφτείτε: ποίων η πολιτική τροφοδότησε την άνδρωση του µουσολινικού µορφώµατος στην Ιταλία, καθώς και την άνοδο της Ακρας ∆εξιάς σε όλη την Ευρώπη; ∆εν είναι η κυρία Ούρσουλα (δηλαδή αυτό που εκπροσωπεί) που σπρώχνει τους Ευρωπαίους στο κρύο και στην πείνα παίζοντας το παιχνίδι των ΗΠΑ και του Πούτιν; Οσο για εµάς τους πολίτες, δεν ξέρω πια ποια γλώσσα καταλαβαίνουµε και ποια γλώσσα µιλάµε. Μεταµοντερνικά; Πολυπολιτισµικά; Σουαχίλι; Οταν, λόγου χάριν, λέµε «Κατάσταση Εκτακτης Ανάγκης» (στη Γαλλία), εννοούµε λούνα παρκ; Οταν λέµε «επίδοµα», εννοούµε αξιοπρέπεια; αυτογνωσία; ελπίδα; Αντιθέτως, η κυρία Ούρσουλα καταλαβαίνει τη γλώσσα που µιλάει εκείνη, κι εµείς κάνουµε ότι δεν καταλαβαίνουµε…
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 1/10
Μπήκαν στην Πόλη οι εχθροί, µιλώντας µια νέα γλώσσα που τώρα πρέπει να µάθουµε; Οχι, οι εχθροί έχουν µπει από καιρό στην Πόλη και µιλούν την ίδια γλώσσα µε τις ίδιες ένοπλες λέξεις, που, επίσης από καιρό, µάθαµε να µιλάµε: «απασχολήσιµοι», «ευέλικτη εργασία», «τεµπέληδες», «µνηµόνια» και άλλα πεµπτοφαλαγγίτικα – φάλαγγες ολόκληρες από λέξεις και έννοιες-εχθρούς που µάθαµε τη γλώσσα τους σαν να ήτανε δική µας.
Τώρα η κυρία Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, διάδοχος της κυρίας Κριστίν Λαγκάρντ στην ηγεσία του ∆ΝΤ, προειδοποιεί σε δραµατικούς τόνους ότι «ο επόµενος χειµώνας καθώς και ο µεθεπόµενος θα είναι πολύ σκληροί» (γιατί όχι και οι επόµενοι των µεθεπόµενων;), ενώ ταυτοχρόνως κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, ότι δηλαδή: «αν δεν ληφθούν µέτρα (τι µέτρα;), ο κόσµος θα βγει στους δρόµους σε όλον τον πλανήτη». Οµως εµείς (ποιοι εµείς;) προσπαθούµε να αντιµετωπίσουµε τις νέες λέξεις-εχθρούς µε τις παλιές λέξεις-εχθρούς που µας έµαθαν. Αλήθεια, ποιος είναι στην πραγµατικότητα πιο ακροδεξιός; Η κυρία Τζόρτζια Μελόνι ή η κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν; Μήπως άλλος έχει το όνοµα κι άλλος έχει τη χάρη;
Πριν βιαστείτε να µε πείτε υπερβολικό, σκεφτείτε: ποίων η πολιτική τροφοδότησε την άνδρωση του µουσολινικού µορφώµατος στην Ιταλία, καθώς και την άνοδο της Ακρας ∆εξιάς σε όλη την Ευρώπη; ∆εν είναι η κυρία Ούρσουλα (δηλαδή αυτό που εκπροσωπεί) που σπρώχνει τους Ευρωπαίους στο κρύο και στην πείνα παίζοντας το παιχνίδι των ΗΠΑ και του Πούτιν; Οσο για εµάς τους πολίτες, δεν ξέρω πια ποια γλώσσα καταλαβαίνουµε και ποια γλώσσα µιλάµε. Μεταµοντερνικά; Πολυπολιτισµικά; Σουαχίλι; Οταν, λόγου χάριν, λέµε «Κατάσταση Εκτακτης Ανάγκης» (στη Γαλλία), εννοούµε λούνα παρκ; Οταν λέµε «επίδοµα», εννοούµε αξιοπρέπεια; αυτογνωσία; ελπίδα; Αντιθέτως, η κυρία Ούρσουλα καταλαβαίνει τη γλώσσα που µιλάει εκείνη, κι εµείς κάνουµε ότι δεν καταλαβαίνουµε…