Κατερίνα Στεφανίδη στα Παραπολιτικά: ∆εν µπορούσα να περπατήσω από τον καναπέ στην κουζίνα

H Κατερίνα Στεφανίδη, η οποία συγκαταλέγεται πλέον στη λίστα µε τις κορυφαίες Ελληνίδες αθλήτριες όλων των εποχών, ανοίγει την καρδιά της στα «Π» και µιλά για όλους και για όλα. Στο Μόναχο, µάλιστα, η χρυσή Ολυµπιονίκης του 2016 στους Αγώνες του Ρίο έγινε θρύλος του ευρωπαϊκού στίβου µε ένα µοναδικό επίτευγµα: Με το τέταρτο µετάλλιό της (ασηµένιο αυτή τη φορά) σε τέσσερις διαδοχικές διοργανώσεις ξεπέρασε τεράστια ονόµατα του άλµατος επί κοντώ, όπως η Σβετλάνα Φεοφάνοβα και η Γελένα Ισινµπάγιεβα, αφού καµιά τους δεν κατάφερε κάτι αντίστοιχο.

Πώς νιώθεις για το αργυρό µετάλλιο που κατέκτησες στο Μόναχο;

Είµαστε πάρα πολύ χαρούµενοι κι εγώ και ο σύζυγός µου. Είναι το πρώτο µετάλλιο από το Παγκόσµιο του 2019 στην Ντόχα. Το 2020 δεν έγινε τίποτα και το 2021 ήρθα 4η. Το θέλαµε πολύ να είµαι ξανά στο βάθρο. Πιστεύω ότι θα µπορούσα να είχα κερδίσει. Οταν, όµως, µια συναθλήτριά σου κάνει τρία χρυσά ρεκόρ, το µόνο που µπορείς να πεις είναι «χαλάλι της». Γενικά χαιρόµαστε πολύ, γιατί ξέρουµε τι έχει γίνει τα τελευταία τρία χρόνια µε τους τραυµατισµούς και ο στόχος µας φέτος ήταν να µείνω εκεί και να µην πονάω. Μου είχε πει ο Μιτς: «Τι θες για το 2022;». Και του είχα πει: «Να µην πονάω». Το έχουµε καταφέρει αυτό. ∆ηλαδή πάντα το σώµα θα έχει κάτι, αλλά ευτυχώς φέτος, χτύπα ξύλο, δεν έχω κάποιον συνεχή τραυµατισµό, όπως είχα µε τη φτέρνα µου τα τελευταία 2,5 χρόνια. Πάντα πονάει κάτι, αλλά το ξεπερνάµε γρήγορα.

Πού αφιερώνεις αυτή τη νίκη σου;

∆εν µπορώ να πω ότι την αφιερώνω σε κάποιον. Την αφιερώνω σε εµάς, γιατί µόνο εγώ και ο Μιτς ξέρουµε τι έχουµε περάσει τα τελευταία τρία χρόνια για να µπορώ να βρίσκοµαι ξανά στο βάθρο.

Μίλησέ µου γι’ αυτές τις δύσκολες στιγµές που έχεις περάσει.

Μετά το Παγκόσµιο στην Ντόχα, είχα έναν µεγάλο τραυµατισµό. Το 2020, τον Μάρτιο, είχαµε έρθει για να τρέξω στο Παναθηναϊκό Στάδιο όταν ξεκίνησαν τα Παναθήναια. Με την Ολυµπιακή Φλόγα θεωρούσα ότι θα τρέξω 200 µε 100 µέτρα (πάνω-κάτω τόσο τρέχουµε µε τη δάδα) και έλεγα: «∆εν ξέρω αν θα καταφέρω να τρέξω τόσο από τον πόνο ή θα σταµατήσω και θα αρχίσω να περπατάω». ∆ηλαδή ήµουν σε τέτοιο επίπεδο τον Μάρτιο του 2020. Καταφέραµε να επιστρέψουµε σε υψηλό επίπεδο πέρυσι. Για όλους µπορεί να φάνηκε αποτυχία η 4η θέση στους Ολυµπιακούς, αλλά εµείς πανηγυρίζαµε, γιατί ξέραµε ότι έναν χρόνο πριν ήµουν µε πατερίτσες. Από όταν είπα ότι ο στόχος µου είναι να µην πονάω, κάναµε διαφορετική προπόνηση, πιο προσεχτική, πιο ειδική. Θεωρώ ότι δεν µπορώ να συνεχίσω έτσι τα δύο επόµενα χρόνια και να ελπίζω να πάρω µετάλλιο στους Ολυµπιακούς. Αλλά είναι η σωστή χρονιά να κάνω κάτι τέτοιο, γιατί ήταν σχεδόν δύο ολυµπιακές χρονιές το 2020 και το 2021 και είχαµε φέτος και Παγκόσµιο, Πανευρωπαϊκό του χρόνου και ξαναέχουµε Παγκόσµιο µετά τους Ολυµπιακούς. Οπότε είναι η σωστή χρονιά ενδιάµεσα να κάνουµε µια πιο εύκολη προετοιµασία για το σώµα µου, ώστε να έχουµε δύο υγιείς χρονιές πηγαίνοντας προς το Παρίσι.

Όταν ήµασταν πιο µικροί, λέγαµε µε τον Μιτς ότι θέλουµε δύο παιδιά. Όσο όµως µεγαλώνουµε, τόσο λιγότερο το θέλουµε

Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;

Ποτέ. Σίγουρα µου έχει περάσει από το µυαλό να µην ξαναγωνιστώ. ∆ηλαδή, ήµουν σε τόσο κακό επίπεδο σε ό,τι είχε να κάνει µε την υγεία µου. Οταν δεν µπορούσα να περπατήσω από τον καναπέ στην κουζίνα µου, δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά ότι αυτό δεν θα το ξεπεράσω ποτέ.

Μίλα µου για τον σύζυγό σου. Είναι φανερό τι ρόλο παίζει στη ζωή σου.

Ο Μιτς, εκτός από την προπόνηση που έχουµε αλλάξει, µε έχει βοηθήσει παρά πολύ στην ψυχολογία µου. Αυτό είναι για µένα ισορροπία στη ζωή µου. Με τον τραυµατισµό, αν δεν είχα τον Μιτς, κάθε Σαββατοκύριακο θα ήµουν σε άλλο γιατρό. Εχει µια ισορροπία. Εγώ, επειδή είµαι αθλήτρια, επειδή είµαι Ελληνίδα, δεν ξέρω, θέλω να πέφτω µε τα µούτρα σε ό,τι καινούργιο βρω, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει µε τους τραυµατισµούς, για να φτιάξω το πρόβληµα. Ο Μιτς είναι η ισορροπία στη ζωή µου, για να µην τρελαθώ τελείως όταν υπάρχει κάποιο πρόβληµα.

Επόµενος στόχος;

Εχουµε σε µία εβδοµάδα τον τελικό του Diamond League και δεν µπορώ να σου πω ότι δεν έχω στο µυαλό µου το να κερδίσω και να πάρω το 5ο διαµάντι. Παρ’ όλα αυτά, φέτος ο µεγάλος στόχος ήταν να ανέβω στο βάθρο, είτε στο Παγκόσµιο είτε στο Πανευρωπαϊκό. Και του χρόνου έχουµε πάλι Παγκόσµιο το καλοκαίρι και είναι σηµαντικό να τα πάω καλά, γιατί δηµιουργείς καλή ψυχολογία πηγαίνοντας µετά προς την ολυµπιακή χρονιά.

Είµαστε στα βουνά, ξυπνάω το πρωί και έχω 20 ελαφάκια έξω στην αυλή µου. Είναι µια ήρεµη ζωή. Το ότι είµαστε εκεί και έχουµε τα κατοικίδιά µας έχει βελτιώσει πολύ την ποιότητα της ζωής µας

Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου µανούλα;

Καθόλου. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, όσο µεγαλώνω, µας έχουν ζαλίσει τόσο που µας σπρώχνουν προς το αντίθετο, να πω την αλήθεια. Οταν ήµασταν πιο µικροί, λέγαµε πως θέλουµε δύο παιδιά. Οσο όµως φτάνουµε σε αυτή την ηλικία, τόσο λιγότερο το θέλουµε. Σε κανέναν από τους δύο δεν χτυπάει το βιολογικό ρολόι ακόµη.

Τι σε χαλαρώνει;

Εµείς το φθινόπωρο του 2021 µετακοµίσαµε στο Κολοράντο, φτιάξαµε ένα δικό µας προπονητήριο και, για να πω την αλήθεια, θεωρώ ότι έχω ηρεµήσει πολύ. Είµαστε στα βουνά, ξυπνάω το πρωί και έχω 20 ελαφάκια έξω στην αυλή µου. Είναι µια ήρεµη ζωή. Το ότι είµαστε εκεί και έχουµε τα κατοικίδιά µας έχει βελτιώσει πολύ την ποιότητα της ζωής µας. Πριν λείπαµε έξι µήνες τον χρόνο.