Η αντοχή της Κροατίας στα δύο τελευταία Παγκόσμια Κύπελλα είναι, και με τη βούλα, ένας θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Η ομάδα του Ζλάτκο Ντάλιτς πέτυχε την πέμπτη διαδοχική πρόκρισή της σε νοκ άουτ της που πήγε στην παράταση και τέταρτη στα πέναλτι σε διαδοχικές διοργανώσεις. Αυτό το ψάρι, όμως, ήταν... καρχαρίας: πέταξε έξω τη Βραζιλία στα ημιτελικά (1-1, 4-2 πέν.). 



Αφ' ης στιγμής, άλλωστε, το παιχνίδι έφτασε στη διαδικασία, όλοι αναγνώρισαν το φαβορί. Με πόση αυτοπεποίθηση σούταραν στις γωνίες του Άλισον οι Κροάτες φαίνεται από την εικόνα. Τι συνέβη στα ανάλογα χτυπήματα των Ροντρίγκο, το τέταρτο πιασμένο πέναλτι από τον Ντομινίκ Λιβάκοβιτς σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, και Μαρκίνιος, στο δοκάρι, φαίνεται στην εικόνα. 



Το κλέος που ο Λούκα Μόντριτς και η μοναδική παρέα του διεκδίκησαν και κέρδισαν, με αντίπαλο την ομάδα που έμοιαζε ένα από τα δύο φαβορί να φτάσει έως το τέλος του δρόμου και μακρύτερα από αυτόν, είναι πια αναμφισβήτητο. Η δοξασμένη Κροατία, φιναλίστ του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 2018 στη Ρωσία, είναι, πλέον, μία ομάδα για την οποία οι παππούδες θα μιλάνε στα εγγόνια τους. Περασμένη μέσα από φωτιά και αμόνι, σμιλεμένη έως εσχάτων, με την αίσθηση του συμπαγούς και το αλύγιστο, ακόμα κι αν φαίνεται ότι το χαλί τραβιέται, οριστικά και αμετάκλητα, κάτω από τα πόδια της. 



Ο μαγικός αριθμός στον προημιτελικό της Βραζιλίας με την Κροατία στο «Education City» του Κατάρ, για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, έμοιαζε να είναι το 77. Δεν επρόκειτο για το λεπτό που οι παίκτες του Τιτέ εδέησαν να «ξεκλειδώσουν» την κροατική άμυνα, αλλά την ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου και των θρύλων του.

Τα 77 γκολ που είχε σημειώσει ο Πελέ από το 1958 έως το 1970 έμειναν άπιαστα έως την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου. Θα έχουν να λένε στο κρατίδιο, για δεκαετίες και δεκαετίες, την ποδοσφαιρική ιστορία που άπλετη γράφτηκε στα μέρη τους. Αλλά θα μιλούν και για τον θρύλο της Κροατίας. Της ομάδας που εδώ και έξι νοκ άουτ παραδόθηκε μόνο στους Γάλλους, στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 2018. Με τον Νεϊμάρ να παίρνει τον δρόμο της επιστροφής (για το Παρίσι; Το Σάο Πάουλο;) έχοντας ισοφαρίσει το ρεκόρ του Πελέ σε γκολ σε μια βραδιά που η Βραζιλία σφράγισε ότι από την τελευταία κατάκτηση θα έχουν περάσει 24 χρόνια, ακριβώς όσα χώριζαν την ομάδα του 1970 με εκείνη του 1994, δεν υπάρχει σύγκριση για το ποια είναι η πιο ιστορική στιγμή. 



Ποιος να το περίμενε ότι θα ήταν η Κροατία που θα επεδείκνυε την περισσότερη ανθεκτικότητα και θα γινόταν μία από τις πιο αδήριτες και αλύγιστες «μικρές» εθνικές όλων των εποχών; Σε ποιον θα έλεγες ότι αυτός ο μύθος, ο κορυφαίος Κροάτης όλων των εποχών, ο Λούκα Μόντριτς, ένα παλικαράκι καχεκτικό και λιπόσαρκο, θα προέβαινε σε τέτοια υπεράνθρωπη αντίσταση και θα έκανε θηρία να ποτίζουν το χορτάρι με τα δάκρυά τους; 



Όταν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι είναι στον θεατή ανοίκειο υπό την έννοια της ψυχαγωγίας, το πιθανότερο είναι ότι η ομάδα που έχει κριθεί ως η πιο αδύναμη έχει κάνει ένα τακτικά τέλειο παιχνίδι. Η Κροατία, είχε προειδοποιήσει ο Ντάλιτς τους Βραζιλιάνους πως τους ήθελε στον τελικό, αλλά η «σελεσάο» σίγουρα δεν θα βρίσκεται στο «Lusail» στις 18 Δεκεμβρίου, για μπιχλιμπίδια και φανφάρες τύπου «να παίξουμε επιθετικό ποδόσφαιρο και να μας χειροκροτήσουν ως θύματα» δεν νοιάστηκε. 

Δεν ήταν ακριβώς αμυντική η προσέγγιση του παιχνιδιού, αλλά δεν έβαλαν και τα πούλμαν στην εστία. Το πρώτο ημίχρονο πέρασε, με το επικείμενο Σαββατοκύριακο να αποτελεί τον μόνο λόγο για να νιώθουν καλά οι ποδοσφαιρόφιλοι. 

Στο δεύτερο, η Βραζιλία πάτησε το γκάζι. 









Το «habemus match» σύντομα μετατράπηκε σε «habemus Livakovic». Ο Κροάτης γκολκίπερ με το παιδικό πρόσωπο και τους 25 Μάηδες εν ζωή έχει βάλει την πένα στο μελανοδοχείο και γράφει με άπταιστη καλλιγραφία τη δική του ιστορία στους μύθους του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πλην Νεϊμάρ, κι αυτό μία φορά, στο 105'+1', ουδείς άλλος Βραζιλιάνος μπόρεσε να τον νικήσει. Κάτι Λούκας Πακετά, κάτι Άντονι υπήρξαν παρατρεχάμενοι, εμπόδια αμελητέα για έναν πορτιέρε που παίζει με αυτοπεποίθηση τρανή, η οποία, άλλωστε, είναι προνόμιο όλης της ομάδας. 



Ποιος άλλος, άλλωστε, θα είχε το πείσμα και τον ψυχισμό να αντεπεξέλθει σε δεύτερο ημίχρονο παράτασης απέναντι στην ομάδα-σύμβολο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η Κροατία δεν ισοφάρισε απλώς: το έκανε στο 117' με τον Πέτκοβιτς και με μία τελική εντός εστίας, τη μοναδική σε σχεδόν 130 λεπτά ποδοσφαίρου. 



Ο Λιβάκοβιτς, με τα τρία πιασμένα πέναλτι στο προηγούμενο ματς με την Ιαπωνία, αρκούσε να φοβίσει μόνο έναν. Το έκανε με δύο. Έπιασε το πέναλτι του Ροντρίγκο, ανάγκασε τον Μαρκίνιος να σουτάρει πολύ γωνιακά και να βρει το δοκάρι, πλησίασε να πιάσει το χτύπημα του Κασεμίρο, μόνο με το σουτ του Πέντρο λάθεψε. Οι Κροάτες σούταραν με πόδι που θύμιζε... χέρι χειρουργού: Νίκολα Βλάσιτς, Λόβρο Μάγερ, Μόντριτς και Μίσλαβ Όρσιτς ανάγκασαν τον Άλισον να αποσυρθεί ηττημένος. 

Κροατία (Ζλ. Ντάλιτς): Λιβάκοβιτς, Γιουράνοβιτς, Λόβρεν, Γκβάρντιολ, Σόσα (110' Μπούντιμιρ), Μόντριτς, Μπρόζοβιτς (114' Όρσιτς), Κόβατσιτς (106' Μάγερ), Πάσαλιτς (72' Βλάσιτς), Κράμαριτς (72' Πέτκοβιτς), Πέρισιτς
Βραζιλία (Τιτέ): Άλισον, Μιλιτάο (106' Σάντρο), Μαρκίνιος, Σίλβα, Ντανίλο, Πακετά (106' Φρεντ), Καζεμίρο, Ραφίνια (56' Άντονι), Νεϊμάρ, Βινίσιους (64' Ροντρίγκο), Ρισάρλιζον (84' Πέντρο)