Ξεκίνησα ως ναύτης-ρεπόρτερ το 1985, μια σημαδιακή χρονιά για το ράλι, (μας την «έπεσαν» οι Τούρκοι, ο Τουρκικός στόλος βγήκε ξαφνικά για άσκηση!) και σαν να μην έφτανε αυτό, στο τελευταίο μπράτσο Σάμος-Πυθαγόρειο-Βουλιαγμένη, ο καιρός έφτασε στα 10 μποφόρ και δεν έπεφτε. H γκαντεμιά των Τούρκων, βλέπετε…
Οι ιστορίες πολλές… γλέντια, πλάκες, φωτογραφίσεις, ναυτοσύνη, ποτά, τσιγάρα, όμορφες κοπέλες και πάνω απ’ όλα τα ταξίδια, ο αθλητισμός και η ομαδική δουλειά. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αξιόλογους έλληνες ιστιοπλόους, όπως τον πρόεδρο του Π.Ο.Ι.Α.Θ, Γιάννη Μαραγκουδάκη, τον Τάσο Μπουντούρη, τoν Ηλία Χατζηπαυλή, τον Ηλία Βλαχάκη, τον Γιάννη Κωστόπουλο (Alpha Bank), τον Πέτρο Γουλανδρή, τον Στέλιο Μπόνα, τον Περικλή Λιβά, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο (Χαλυβουργική), τον Τάκη Στρούζα, τον Πάρη Βαγγελάτο, τον Γιώργο Έρτσο, τον Δημήτρη Δεληγιάννη, τον Θ. Γεωργιάδη, τον Γ. Βασιλόπουλο, τον Δανιήλ Σαλταδήμα, την Λορέτα Κωνσταντινίδη και τόσους άλλους και άλλες που ξεχνώ με το πέρασμα του χρόνου…
Βέβαια ο χρόνος δεν χαράζεται στη θάλασσα, αλλά στα πρόσωπα των ιστιοπλόων… Το Ράλι Αιγαίου μού πρόσφερε εξαιρετικές φωτογραφικές εμπειρίες, ανακάλυψα τα νησιά του Αιγαίου, τους ανθρώπους του που το απαρτίζουν και αυτήν τη μοιραία θάλασσα του που τόσες χαρές και λύπες πρόσφερε σε αυτήν την πατρίδα. Την πατρίδα, που το αγαπημένο μου πολεμικό ναυτικό δήλωνε πάντα παρών σε όλα τα ταξίδια μου σε όλες τις θαλασσινές μου διαδρομές.
