Η επιστροφή της Εθνικής πόλο Ανδρών στην Ελλάδα δεν είχε στοιχεία μελαγχολίας, αλλά είναι βέβαιο ότι οι πολίστες και το τεχνικό επιτελείο παίζουν και ξαναπαίζουν σκηνές από τον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στη Φουκουόκα της Ιαπωνίας, με αντίπαλο την Ουγγαρία, στα κεφάλια τους. Η ήττα με σκορ 14-13 στα πέναλτι, με το παιχνίδι να λήγει 10-10 στην κανονική διάρκεια, αλλά και το περίφημο, πια, «mea culpa» του Θοδωρή Βλάχου για το τάιμ άουτ που πήρε, ενώ στον ορίζοντα αχνοφαινόταν μια κόντρα με 36 δευτερόλεπτα να απομένουν για τη λήξη του τελικού, ήδη στοιχειώνουν τα μέλη της «γαλανόλευκης».

Υπό αυτήν την έννοια, είναι ευχής έργο που το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στη Νετάνια του Ισραήλ, αρχίζει τον Ιανουάριο (3-16), διότι σίγουρα δεν θα βοηθούσε να κουβαλούν αυτόν τον εφιάλτη έως το επόμενο καλοκαίρι, όταν θα γινόταν η επόμενη διοργάνωση στο πόλο. Το Ευρωπαϊκό τη δίσεκτη χρονιά γίνεται πάντα χειμωνιάτικο, διότι στη μέση υπάρχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που από τις 26 Ιουλίου έως τις 11 Αυγούστου του 2024 είναι προγραμματισμένο να γίνουν στο Παρίσι, ωστόσο λόγω ενός κάποιου άγχους της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (FINA), που οι επαΐοντες αποδίδουν σε συμφωνία με χορηγούς, στις αρχές του έτους θα παρεισφρήσει και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που πρόκειται να γίνει στην Ντόχα του Κατάρ από τις 2 έως τις 18 Φεβρουαρίου.

Όπως και να έχει, ο Βλάχος και οι συνεργάτες του θα κληθούν να λύσουν ένα μείζον ψυχολογικό ζήτημα -το οποίο πρωτίστως θα πρέπει να έχουν ξεφορτωθεί οι ίδιοι, μαζί με το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί και που, εκκωφαντικά πράγματι, παρά τα χαμηλά ντεσιμπέλ, ο ομοσπονδιακός τεχνικός ανέλαβε ελάχιστα λεπτά μετά τη λήξη του τελικού.

Ωστόσο, είναι και ευχάριστο να λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις σε τελικό Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Την τελευταία τριετία η Ελλάδα έχει νικήσει δύο ημιτελικούς, στους Ολυμπιακούς του 2021 και στο Παγκόσμιο του 2023, επικράτησε για πρώτη φορά σε μεγάλη διοργάνωση της Σερβίας, στον ημιτελικό της πρόσφατης διοργάνωσης στη Φουκουόκα, ενώ επικράτησε και στο μικρό τελικό του Παγκόσμιου στη Βουδαπέστη της Κροατίας, στις 3 Ιουλίου του 2022, για να πάρει το χάλκινο μετάλλιο.

Μαζί με όλα τα κατορθώματά της την τελευταία οκταετία, οι λόγοι για την παλινόρθωση είναι πλείστοι. Η αλλαγή των κανονισμών, ώστε το παιχνίδι να γίνει πιο επιθετικό, βρήκε τους παίκτες έτοιμους, η άνοδος των παγκόσμιων πρωταθλητών των μικρών ηλικιών στη μεγάλη ομάδα έφερε μια νέα προσέγγιση των στόχων και το γεγονός ότι οι σύλλογοι πρωταγωνιστούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο -ειδικά ο Ολυμπιακός, που έχει φτάσει σε έξι τελικές φάσεις του Champions League τις τελευταίες εφτά φορές, αλλά και η Βουλιαγμένη, που έπαιξε στα ημιτελικά της διοργάνωσης το 2023, ενώ ο Απόλλων Σμύρνης κατέκτησε το Challenge Cup το ίδιο έτος- αιτιολογούν μια άνοδο.

Το νοοτροπιακό ζήτημα αφορά, κιόλας, στην έλλειψη δισταγμού στην έκφραση για τους στόχους της ομάδας. Ο Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς, που είναι κυριολεκτικά «παιδί» του Βλάχου, αφού τον γαλούχησε επί εξαετία (2005-2011) στο Παλαιό Φάληρο, είπε σε πολύ πρώιμο στάδιο της διοργάνωσης στη Φουκουόκα ότι «πάμε για το χρυσό», κάτι που βρίσκει σύμφωνο τον προπονητή του, ο οποίος μετά βδελυγμίας απορρίπτει κάθε είδους σεμνοτυφία, σε ό,τι αφορά την εναρμόνιση με τις προσδοκίες και τη διεκδίκηση των στόχων.

Είθισται στον πρωταθλητισμό να κρατείται μικρό καλάθι, αλλά ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού ουδέποτε το προτιμούσε και κατά την άφιξη της Εθνικής είπε μια χαρακτηριστική λεπτομέρεια από το μακρινό παρελθόν στο «S».

Επρόκειτο για αφήγηση που διημείφθη κατά την πρώτη χρονιά του ως συνεργάτης προπονητής, την περίοδο 2000-01, όταν στάθηκε στο πλευρό του Κροάτη Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς, ο οποίος ανέλαβε τον Ολυμπιακό. Ο περίφημος «Μάτουτα» ήταν ο προπονητής της εθνικής Ισπανίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 και στον τελικό η «ρόχα» έχασε στο έκτο τρίλεπτο (!) της παράτασης από την Ιταλία του μυθικού Ράτκο Ρούντιτς, με το γκολ του Φερντινάντο Γκαντόλφι.

Αν ήταν ανύποπτο το χρονικό διάστημα, δεν είναι βέβαιο, πάντως ο Ματουτίνοβιτς εκμυστηρεύτηκε στον Βλάχο ότι «το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου είναι πως, όταν άρχισε η διοργάνωση, είπα ότι “πάμε στον τελικό”, αντί να πω “πάμε να πάρουμε το χρυσό”»!

Ο Έλληνας ομοσπονδιακός προπονητής δεν το θυμήθηκε ακριβώς στο αεροδρόμιο, απλώς το ανέφερε, διότι ύστερα από 22 χρόνια στους πάγκους και φρέσκος μετά την αποχώρησή του ως παίκτη, αυτή η ατάκα αποτελεί για τον ίδιο μια φιλοσοφική λίθο, με την οποία πορεύεται.

Ο Βλάχος είχε πει, επίσης, πριν καμιά δεκαετία, στον υπογράφοντα πως «θέλω Κροάτες παίκτες», τονίζοντας ότι η νοοτροπία τους αφορά στην υπακοή στον προπονητή και την αγόγγυστη δουλειά στις προπονήσεις. Αυτή η ομάδα, λοιπόν, είναι βέβαιο ότι τον ευχαριστεί σε υψηλό βαθμό, διότι αποτελείται πολιστών που ψάχνουν την προπόνηση και την παρουσία στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Εν πάση περιπτώσει, όταν η Εθνική φτάνει στο σημείο να απασχολείται με αποφάσεις που της στέρησαν το χρυσό, ενώ έχει εξασφαλίσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τότε, παρ’ ότι πρόκειται για τον εθνάρχη των ομαδικών σπορ με τη διαρκή παρουσία στη διοργάνωση των πέντε κύκλων, μπορεί κάποιος να κάνει λόγο και για μια νοοτροπιακή αλυσίδα, που μεταδίδεται σε όσους εισέρχονται σε αυτήν. 

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «Secret της εφημερίδας «Παραπολιτικά» στις 5 Αυγούστου