Οι άνθρωποι από το περιβάλλον του Γιάννη Ιωαννίδη µετρούσαν αντιστρόφως όταν διαγνώστηκε µε άνοια. Ο πανούργος, κατεχόµενος από διαρκή αγχίνοια και αντιφατικός προπονητής του µπάσκετ και αργότερα υφυπουργός Αθλητισµού, Θεσσαλονικιός, που είδε το πρώτο φως στις 26 Φεβρουαρίου του 1945, ένιωθε το µυαλό του να παγώνει και µαζί του θρηνούσαν σιωπηλά οι δικοί του, που οπωσδήποτε θα αναρωτήθηκαν για ποιον λόγο χτύπησε αυτή η ασθένεια τον συγκεκριµένο άνθρωπο. Έναν πραγµατικό Οδυσσέα, που έµοιαζε τετραπέρατος σε κάθε κίνησή του στα γήπεδα του µπάσκετ και ήταν προληπτικός έως εσχάτων, αλλά και κάτοχος σηµαντικών έργων Τέχνης και πινάκων ζωγραφικής, τα οποία χρησίµευαν ως η ψυχοθεραπεία του.

Η 4η Οκτωβρίου 2023 είναι πια ηµεροµηνία πάνδηµου πένθους, εκείνη που ο Γιάννης Ιωαννίδης πέθανε στην ηλικία των 78.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Ιωαννίδης: Συγκίνηση στο «Αλεξάνδρειο» στη μνήμη του «Ξανθού» - Τιμήθηκε η κόρη του (Εικόνα και βίντεο)

Η φαρμακερή ατάκα του Ιωαννίδη στον Κώστα Πολίτη

Ο «ευρωκόουτς» Κώστας Πολίτης, µε όλα τα καλά του, αποδείχθηκε αφελέστατος στη συνέντευξη Τύπου για το Final 4 του Τελ Αβίβ, που ήταν προγραµµατισµένο από τις 19 έως τις 21 Απριλίου του 1994. Εχουν περάσει πάνω από 29 χρόνια από τότε, αλλά η αίθουσα… Τύπου θυµάται την γκάφα του Πολίτη, προπονητή του Παναθηναϊκού. Παραµονή του ηµιτελικού µε τον Ολυµπιακό, ίσως του πιο συναρπαστικού, υπό την έννοια της προσµονής, παιχνιδιού στην ιστορία του ελληνικού µπάσκετ, ο Πολίτης τελείωσε τις δηλώσεις του ως εξής: «Είθισται ο ηττηµένος να δίνει το χέρι του στον νικητή, γι’ αυτό κι εγώ περιµένω από τον Γιάννη Ιωαννίδη να µου δώσει το χέρι του µετά τη λήξη του παιχνιδιού».

 Ο «ξανθός» µειδίασε και η απάντησή του έµεινε στην Ιστορία: «Οταν πήγαινα στην ΣΤ’ ∆ηµοτικού, η δασκάλα µάς έβαλε µια έκθεση µε θέµα ''Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου µέλι''. Και ο νοών νοείτω».

Ο Ολυµπιακός νίκησε 77-72 και πήρε πρόκριση σε έναν τελικό που θα τον έστεφε πρωταθλητή Ευρώπης, αλλά αυτό δεν συνέβη. Ο Ιωαννίδης δεν κατέκτησε ποτέ το βαρύτιµο τρόπαιο, παίζοντας σε 3 τελικούς και 3 ηµιτελικούς µε τον Αρη.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Ιωαννίδης: Το σακάκι στον Τσανίδη, το μπουκάλι στον Σιγάλα και άλλες ιστορίες... εκρήξεων (Βίντεο)

Γιάννης Ιωαννίδης: Από τις πλέον εµβληµατικές φυσιογνωµίες του ελληνικού αθλητισµού

Ο Ιωαννίδης ήταν µία από τις πλέον εµβληµατικές φυσιογνωµίες του ελληνικού αθλητισµού, ένας νεφεληγερέτης των πάγκων, που κινούσε τις αυτοκρατορίες του Αρη, µε τον οποίο κατέκτησε οκτώ πρωταθλήµατα (1979, την πρώτη χρονιά του στον πάγκο, 1983, 1985-90) και πέντε Κύπελλα (1985, 1987-90), και του Ολυµπιακού, που πήρε τέσσε ρα πρωταθλήµατα (1993-1996) και ένα Κύπελλο.

Κοουτσάρισε την εθνική οµάδα δύο φορές, το 1981 και το 2003, και δεν την πήγε στους Ολυµπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 λόγω του ασυµβίβαστου, όταν έγινε βουλευτής µε τη Νέα ∆ηµοκρατία, παραµένοντας τέτοιος έως το 2015. Τρία χρόνια µετά, το 2007, έγινε υφυπουργός Αθλητισµού για περίπου έξι χρόνια.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Ιωαννίδης: Ο «Ξανθός» που καθόρισε το ελληνικό μπάσκετ (Εικόνες και Βίντεο)

Ο αντιφατικός Ιωαννίδης: Αναρχικός και θρήσκος

Και τι δεν καµώθηκε ο Ιωαννίδης. Ο πρώτος του τίτλος, εκείνος των πανεπιστηµίων µε τη Γεωπονική, σχολή όπου σπούδαζε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο, ακροβατεί, πια, στα όρια του θρύλου. Λέει η ιστορία ότι παραµονές του τελικού µε τα ΤΕΦΑΑ ο Ιωαννίδης έπιανε τους αντιπάλους του και τους έλεγε «θα σας κάνουµε, θα σας δείξουµε την Κυριακή» και ξανά-µανά τα ίδια.

Τόσο τους είχε ποτίσει το µυαλό µε αυτή την ιδέα, που, όταν οι φοιτητές του Τµήµατος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισµού βρέθηκαν στο γήπεδο την Κυριακή, είδαν τον Ιωαννίδη και τους συµφοιτητές του να πανηγυρίζουν, αφού ο τελικός διεξαγόταν… Σάββατο. Τούτη η ιστορία διαχύθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της προπονητικής καριέρας του και ουδείς ξέρει αν ήταν ακόµα ένα τρικ για να βάζει από κάτω διανοητικά τους αντιπάλους του.

Ο ίδιος, πάντως, υπήρξε αντιφατικός µέχρι µυελού οστέων, ένα ακορντεόν πάντα τεντωµένο: Κάθε χρόνο πήγαινε στο Αγιον Ορος και σε κάθε παιχνίδι ήταν µε τα… θεία στο στόµα. Είχε µια µεγάλη συλλογή µε σηµαντικά έργα Τέχνης, αλλά είχε αποκαλέσει τον εαυτό του… τουρκοφάγο, κοκορευόταν ότι δεν έχανε από τους Τούρκους στις εθνικές εορτές και είχε επίσης αυτοαποκληθεί «αγύριστο κεφάλι».

Οι παίκτες του, που υπέφεραν από τις φωνές του και τα… βασανιστήρια στα οποία τους υπέβαλλε, είχαν έναν πατέρα. Στα Final 4 όπου συµµετείχε, το ίδιο: Το 1988 ο Αρης ήταν τελείως αποµονωµένος (στο περίφηµο ξενοδοχείο µε θυρεό τη µαύρη γάτα, που, όντας σεσηµασµένος προληπτικός, τον απέλπισε), ενώ το 1989 είπε στους παίκτες να πάνε στο Μόναχο συν γυναιξί και τέκνοις, σε σηµείο που το ξενοδοχείο της οµάδας του είχε γίνει κέντρο διερχοµένων.

Ο περίφηµος «ξανθός», ο άνθρωπος που µίλησε για το «σέρβικο λόµπι» και παινευόταν ότι είχε βρει τον έβδοµο τρόπο αναχαίτισης του pick ’n’ roll, δεν µένει πια εδώ. Εβαλε το σακάκι, που σε ένα παιχνίδι του Ολυµπιακού µε τον ΠΑΟΚ, το 1993, έδωσε στον διαιτητή Τσανίδη, και έφυγε για το µεγάλο ταξίδι. Αφήνει πίσω τη σύζυγό του, Γιούλα, και την κόρη του, Θεοδώρα-Ελένη, ένα παιδί που ήρθε σαν από θαύµα και γι’ αυτό της έδωσαν το όνοµα που προκύπτει από το «δώρο Θεού».

Δημοσιεύθηκε στο Secret στις 7/10/2023