Ο Λιονέλ Μέσι πήγε εργατικός μετανάστης στην Καταλονία το 2001, όταν η ανεργία στην Αργεντινή χτυπούσε κόκκινο και στο αεροδρόμιο του Μπουένος Άιρες υπήρχε γκράφιτι στο οποίο αναγραφόταν η φράση «ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα». Η Μπαρτσελόνα είχε την οικονομική άνεση να του πληρώνει τις ενέσεις οι οποίες θα υπερκερνούσαν τα ορμονικά εμπόδια που του έφραζαν το ύψος. Ο Μέσι έμαθε τον τρόπο της Μπαρτσελόνα, μέσα από τον ονειρικό παιδότοπο της Μασία, πολύ πριν καταλάβει ότι αυτή η ποδοσφαιρική πλοκή δεν θα ήταν ανεκτή στη γενέτειρά του. «Παίζουμε με το μαχαίρι στο πόντσο», του έλεγαν οι προπονητές του και ο νεαρός Λιονέλ, που έκανε το ντεμπούτο στα 17 του, μπήκε σε αυτήν την υπαρξιακή διάσταση στην οποία αναγκάζεσαι να σκέφτεσαι συνεχώς κάτι, νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα βρεις τη λύση του.

Εξ απαλών ονύχων, πολύ πριν φύγει για τη Βαρκελώνη, όταν ακόμα έπαιζε στη Νιούελς Ολντ Μπόις, ο Μέσι ήθελε να φορέσει την αλμπισελέστε εμφάνιση. Το είπε στην πρώτη συνέντευξή του, ως μείραξ των «μπλαουγκράνα», όταν ρωτήθηκε αν θα ήθελε να παίξει στην εθνική Ισπανίας. Για εκείνον, έναν γκασταρμπάιτερ πολυτελείας, που πήγε στη Βαρκελώνη με τον πατέρα του και κάθε βράδυ έκλαιγε στο δωμάτιό του, ο δρόμος ήταν του «πίμπε». Του «παιδιού», εκείνου του ανθρώπου που θα αναλάμβανε να φέρει εις πέρας τις πιο δύσκολες αποστολές και να το κάνει με στυλ: όταν οι καταστάσεις δυσκόλευαν, θα ήταν εκεί για να αναλάβει δράση. Στην Αργεντινή έχουν τη φράση «el sueno del pibe», το «όνειρο του παιδιού». 

Αυτός ο όρος είχε φτάσει, στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, η οποία είχε ήδη γίνει το βασίλειο των εξόριστων ναζί και πίστευε στο μύθευμα της ασπρίλας της, στο απόγειό του με τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Ήταν ο «πίμπε ντ’ όρο», ένα παιδί που έφτασε (τη χώρα του) στην κορυφή του κόσμου και το έκανε με τον τρόπο των ποτρέρος, των καβαλάρηδων της Αργεντινής, με αυθάδεια, θράσος, αναίδεια και αφιλτράριστο λόγο. Ο Μαραντόνα προ ουδενός ορρωδεί, ουδείς μπορεί να τον σταματήσει. Ο Μέσι, από την άλλη, ακολουθεί δρόμο άλλο. Είναι εκείνος που σε ένα συνονθύλευμα σπουδαίων ποδοσφαιριστών, όπως ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, ο Κάρλος Τέβες, ο Ερνάν Κρέσπο, ο Πάμπλο Αϊμάρ και άλλοι με τους οποίους έπαιξε στην πορεία του, τον αφήνουν μόνο του και με ευχαρίστησε απεκδύονται κάθε ευθύνη. Σε αυτήν την πορεία, η οποία άρχισε από το 2004 και συνεχίζεται ως και τώρα, σχεδόν αδιαλείπτως, ο Μαραντόνα τον συναντά. Είναι ο προπονητής της εθνικής ομάδας, ένα μίγμα Ρασπούτιν και Αλέφαντου, που αγχώνει υπερβολικά τον Μέσι. Ο νεαρός τον λατρεύει, αλλά δεν μπορεί να ελέγξει τόση αδρεναλίνη. Ο Μαραντόνα αποκαλύπτει ότι δεν είναι ηγέτης, ισχυρίζεται πως πήγε στην τουαλέτα 20 φορές πριν από ένα παιχνίδι Παγκόσμιου Κυπέλλου, ενώ όταν τον ρωτά ο Πελέ, του απαντά ότι ο Μέσι «είναι καλό παιδί», αλλά «δεν έχει προσωπικότητα».

Ο Μαραντόνα κάνει λάθος, όπως κάνουν λάθος όλοι οι θρύλοι, που νομίζουν πως ο δρόμος για την επιτυχία είναι μόνο ο δικός τους. Στην περίπτωση του νεφεληγερέτη "Ντίες", όμως, η μετατροπή του Λιονέλ Μέσι θα γίνει μετά το θάνατό του και δυστυχώς για την ίδια την ανθρωπότητα, δεν θα ζει για να σταυρώσει τα χέρια του και να κοιτάξει τον ουρανό, με αυτό το βλέμμα λαγνείας και πάθους.

Ο Μέσι, σχεδόν 8 μήνες μετά το θάνατο του Μαραντόνα, στις 25 Νοεμβρίου 2020, οδηγεί την εθνική Αργεντινής στον πρώτο τίτλο της ύστερα από 28 χρόνια, το Copa America της Βραζιλίας το 2021. Στον τελικό, η αλμπισελέστε νικά 1-0 με το γκολ του Άνχελ ντι Μαρία, αλλά η διαρροή του λόγου του Μέσι έρχεται μετά. Μια ηλεκτρισμένη φωνή, που ακούγεται σχεδόν από τα έγκατα της γης, διατακτική, η οποία απαιτεί την κατάκτηση του τρόπαιο μέσα στο Μαρακανά, για όλη αυτήν την προσπάθεια που έκανε η ομάδα και όλες τις στερήσεις που οι παίκτες, σχεδόν με χαρά, βίωσαν.

Εκείνο το παιχνίδι έγινε κεκλεισμένων των θυρών, αλλά τα ξημερώματα της Τετάρτης, 22 Νοεμβρίου 2023, οι Βραζιλιάνοι είχαν γεμίσει το θρυλικό γήπεδο του Ρίο ντε Ζανέιρο. Το παιχνίδι άργησε να αρχίσει, 28 λεπτά, επειδή οι οπαδοί των δύο ομάδων πλακώνονταν στην κερκίδα. Ο Μέσι έκανε νεύμα στους συμπαίκτες του να πάνε στα αποδυτήρια και ο Εμιλιάνο Μαρτίνες  προσπάθησε να ανεβεί στην κερκίδα, όχι με ειρηνικές διαθέσεις, για να αποτρέψει τους αστυνομικούς να χτυπούν τους συμπατριώτες του.

Ο Μέσι ζητάει από τον Ροντρίγκο να προσέχει πώς μιλάει και του υπενθυμίζει «είμαστε πρωταθλητές κόσμου, όχι δειλοί». Είναι πρωταθλητές κόσμου από τις 18 Δεκεμβρίου 2022 και είναι αρκετά εγωιστές για να αντιληφθούν ότι η νίκη σε αυτό το παιχνίδι με τη Βραζιλία, για τους προκριματικούς του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2026 σε ΗΠΑ, Μεξικό και Καναδά, δεν είναι απλώς ο διακαής πόθος τους, αλλά η μόνη επιλογή τους. Ο Νίκολας Οταμέντι κάνει το επιτόπιο άλμα για να πετύχει το γκολ της νίκης στο 63’. Η Αργεντινή νικά 1-0 και ύστερα από έξι παιχνίδια προπορεύεται στη βαθμολογία, με 15 βαθμούς, και έχοντας υποστεί μόλις τρεις μέρες πριν την πρώτη ήττα της από την Ουρουγουάη, ενώ η Βραζιλία είναι έκτη με μόλις 7.

Η συζήτηση για το αν ο Μέσι είναι ηγετική φυσιογνωμία, έχει κλείσει οριστικά. Ο δρόμος για την επιστροφή στην πατρίδα του, ψυχικά, ήταν δύσβατος, είχε μυθολογικές δυσκολίες. Γι’ αυτό και η υπέρβαση υπήρξε πολύ ξεχωριστή. Για ένα παιδί που δεν ήθελε να φύγει από τον τόπο του, η Αργεντινή έγινε ξανά η πατρίδα του. Και η πιο βαθιά νίκη που ήθελε να πάρει, βρίσκεται πλέον στο λογαριασμό του.