Τα φλας άστραφταν, εκατοντάδες φωτογράφοι τον πολιορκούσαν, αλλά το µυαλό του... σκαρφάλωνε στον Πύργο του Άιφελ! Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είχε µόλις κατακτήσει για έβδοµη φορά τους ATP Finals, γκρεµίζοντας άλλο ένα προπύργιο του Ρότζερ Φέντερερ, ωστόσο στη σκέψη του «στροβίλιζε» το µοναδικό απωθηµένο µιας «µαγικής και ονειρεµένης» διαδροµής στα κορτ του πλανήτη, που ξεκίνησε πριν από 17 ολόκληρα χρόνια στο γραφικό Αµερφόορτ της Ολλανδίας.



Ηταν 23 Ιουλίου 2006, όταν ένας παντελώς άσηµος Σέρβος τενίστας κατακτούσε σε ηλικία 19 ετών το πρώτο του ATP τουρνουά. Θα είναι 26 Ιουλίου 2024 όταν ο Νόλε θα εµφανιστεί στην τελετή έναρξης των Ολυµπιακών Αγώνων του Παρισιού κρατώντας στα χέρια του τη σηµαία της Σερβίας, κουβαλώντας παράλληλα στους ώµους του µια εθνική αποστολή: να κρεµάσει για πρώτη φορά στο στήθος του το χρυσό ολυµπιακό µετάλλιο!

Η µεγαλύτερη πρόκληση

Για τον αναµφισβήτητο πλέον GOAT (Greatest Of All Time) του παγκόσµιου τένις, η συµµετοχή στο ολυµπιακό τουρνουά ενδεχοµένως να φάνταζε και σαν βαρίδι στο βεβαρηµένο καλεντάρι του. Μην ξεχνάµε ότι αναφερόµαστε σε έναν αθλητή που τον προσεχή Μάιο θα κλείσει το 37ο έτος της ηλικίας του. Για τον φανατικό εθνικιστή Τζόκοβιτς, όµως, το ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Παρίσι αποτελεί τη µεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του, σ’ αυτά τα τελευταία «χρυσά» κεφάλαια που συγγράφει, καταρρίπτοντας το ένα ιστορικό ρεκόρ µετά το άλλο. Για τον Νόλε το χρυσό στους Ολυµπιακούς Αγώνες δεν συνιστά µια αγωνιστική πρόκληση, αλλά κάτι περισσότερο: αποτελεί προσωπική υποχρέωση προς την πατρίδα που υπεραγαπά, προς την οικογένειά του, προς τον ίδιο του τον εαυτό.

Τα «πιστεύω» του Τζόκοβιτς και η φθορά

Ο Τζόκοβιτς, άλλωστε, ποτέ του δεν ήταν ένας απλός... υπεραθλητής, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Ανήκει σε µια σπάνια «ράτσα» σπουδαίων προσωπικοτήτων που δεν διστάζουν να φθείρουν το δηµόσιο προφίλ τους εκφράζοντας απόψεις για την κοινωνία, την πολιτική και θέµατα που οι περισσότεροι κορυφαίοι του είδους τους «δεν αγγίζουν», για λόγους προστασίας του ίµατζ τους.



Ο Νόλε ήταν πάντα ο εθνικιστής Σέρβος που δεν δίσταζε να γράψει στην οθόνη της τηλεοπτικής κάµερας το µήνυµα "Το Κόσοβο είναι η καρδιά της Σερβίας, σταµατήστε τη βία", όπως το έπραξε την περασµένη άνοιξη κατά τη διάρκεια του Roland Garros. Και δεν το πράττει τώρα που η φήµη του τού παρέχει µια σχετική ασυλία. "Θα παλέψουµε να διατηρήσουµε δικό µας ό,τι µας ανήκει, το Κόσοβο είναι Σερβία", είχε αναρτήσει το 2008 στα social media κι ας ήταν µόλις 21 ετών!

"Ιερή αποστολή"

Για τους Σέρβους ο κορυφαίος τενίστας όλων των εποχών δεν αποτελεί απλά ένα αθλητικό σύµβολο, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Για πολλούς συµπατριώτες του ο Νόλε... είναι η Σερβία! Ο καλύτερος πρεσβευτής της ανά την Υφήλιο που προβάλλει τα ιδιαίτερα ιδανικά ενός λαού που δεν έπαψε ποτέ να µάχεται. Ο ίδιος δεν διστάζει να αναφερθεί στα πολύπαθα παιδικά του χρόνια, όταν πιτσιρικάς προσπαθούσε να προπονηθεί σε έναν κρατήρα που είχε αφήσει παρακαταθήκη στη γειτονιά του µια βόµβα των συµµαχικών δυνάµεων του ΝΑΤΟ. Στα µάτια του Τζόκοβιτς η έννοια "προσφορά στην πατρίδα" δεν συνιστά συµβατική υποχρέωση αλλά "ιερή αποστολή"! To "Novak Djokovic Foundation", που δηµιούργησε το 2007, µε τη σύζυγό του Γελένα, αποτελεί ένα από τα µεγαλύτερα φιλανθρωπικά ιδρύµατα των Βαλκανίων, µε αποστολή του να παρέχει σε όσο το δυνατόν περισσότερα νέα παιδιά τη δυνατότητα ίσων ευκαιριών, αναπληρώνοντας το κενό µιας κοινωνίας που τους τη στερεί. Οι δωρεές του ιδρύµατος ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατοµµύρια, πολλά εκ των οποίων παρέχονται και για τη «θωράκιση» του συστήµατος Υγείας της χώρας του.


Πάνω και από τα Grand Slam


Ο Τζόκοβιτς είναι πρώτα Σέρβος και µετά τενίστας! Και είναι σίγουρο ότι αν καταφέρει να ακούσει τον εθνικό ύµνο το απόγευµα της 4ης Αυγούστου, όταν είναι προγραµµατισµένος να διεξαχθεί ο µεγάλος τελικός του ολυµπιακού τουρνουά στο "Philippe Chatrier", το κεντρικό κορτ που παραδοσιακά φιλοξενείται ο τελικός του Roland Garros, θα δακρύσει! Τέσσερις φορές επιχείρησε στο παρελθόν να ανεβάσει τη σερβική σηµαία στον ψηλότερο ιστό (2008, 2012, 2016, 2021), αλλά δεν κατάφερε καν να βρεθεί στον µεγάλο τελικό. Για το 2024, όµως, κάθε άλλος στόχος µοιάζει... δευτερεύων! Ακόµη και τα τουρνουά Grand Slam! Αυτό το χρυσό δεν µπορεί να περιµένει! Για τη Σερβία, την οικογένειά του, τον ίδιο, την υστεροφηµία του και εντέλει γιατί αυτό επιτάσσει η ατίθαση, επαναστατική, εθνικιστική καρδιά του!