Η επιστροφή από το Βουκουρέστι για την εθνική ομάδα κολύμβησης που πήρε πέντε μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 25άρας πισίνας στο Οτοπένι, καθυστέρησε ελαφρώς, ως εκ τούτου το χρυσάφι που η Άννα Ντουντουνάκη είχε σε εύκολη θέση στις αποσκευές της, προκειμένου να βγάλει για την καθιερωμένη, πια, φωτογράφιση ύστερα από επιστροφές από μεγάλες διοργανώσεις, άργησε να ανταμώσει με την αίθουσα αφίξεων του “Ελ. Βενιζέλος”.

Ο Ανδρέας Βαζαίος, που πήρε το χάλκινο μετάλλιο στα 100μ. μικτή ομαδική και έφτασε τα 10 σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, βγήκε πρώτος, ενώ οι υπόλοιποι, πλην του Κριστιάν Γκολομέεβ και του Απόστολου Χρήστου, που επέστρεψαν το Σάββατο, τον διαδέχθηκαν. Ο αρχηγός της αποστολής, Νίκος Ξυλούρης, μια σημαντική φυσιογνωμία για την ελληνική κολύμβηση, μάζεψε τους Έλληνες κολυμβητές για την κοινή φωτογράφιση. Ο Ξυλούρης πρέπει να έχει, τουλάχιστον συναισθηματικά, περί πολλού το χάλκινο που κατέκτησε η ομάδα της σκυτάλης στα 4Χ50μ. ελεύθερο (Γκολομέεβ, Μπίλας, Χρήστου, Βαζαίος), αφού ο ίδιος ήταν ένας από τους τέσσερις κολυμβητές που το 2002, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 50άρας πισίνας στο Βερολίνο, έφεραν το πρώτο μετάλλιο για την Ελλάδα στη διοργάνωση στην κούρσα των 4Χ200μ. ελεύθερο, μία κούρσα η οποία ενείχε τόσο δράμα, που αξίζει να γίνει ένα κείμενο μονάχη. Εκείνη η επιτυχία, η οποία ήρθε μάλιστα δύο χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ήταν σχεδόν πρωτόγνωρη για την ελληνική κολύμβηση, αν και κάτι αχνοφαινόταν: ο Σπύρος Γιαννιώτης, τελευταίος κολυμβητής στο Τορίνο, είχε μπει στον τελικό των 400μ. ελεύθερο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Φουκουόκα, τον προηγούμενο χρόνο, και είχε πάρει την έβδομη θέση.

Στην (ελληνική) κολύμβηση δεν υπάρχει κάτι δεδομένο, οι συνθήκες είναι ένας παρονομαστής ιδιαιτέρως ενοχλητικός, αλλά όταν η καθημερινή βάσανος συναντιέται με τη συνήθεια, ο κολυμβητής γίνεται ιδεαλιστής: ένας τύπος που πατάει γερά με τα δύο πόδια του στον αέρα.

Και τι είναι η Άννα Ντουντουνάκη, αν όχι μια ιδεαλίστρια της κολύμβησης και, πλέον, πρωταθλήτρια Ευρώπης τόσο στην πενηντάρα πισίνα το 2021 και στην 25άρα το 2023, σε δύο πόλεις που… μπερδεύουν τα παιδιά: τη Βουδαπέστη και το Βουκουρέστι. Αν και όχι πρωτάρα σε αναρτήσεις ελληνικής σημαίας και εθνικό ύμνο, η Ντουντουνάκη αναρωτήθηκε, αυτά τα δυόμιση χρόνια, από Μάιο σε Δεκέμβριο, αν θα τον άκουγε ξανά, όπως δήλωσε στο parapolitika.gr. Και αυτό το εκκωφαντικό “ναι” στο Οτοπένι της Ρουμανίας ενδεχομένως έπαιξε το ρόλο της ώστε διάφανοι γυρίνοι να κολλήσουν στις άκρες των ματιών της, ενώ άκουγε μια πάρα πολύ γνώριμη μελωδία, η οποία, στην τελική, ήταν και θέλημα Dj, μια και όλη την Κυριακή, 10 Δεκεμβρίου, ακουγόταν ο ύμνος της Ιταλίας. Και είπαμε, Fratelli d’ Italia ένα, Fratelli d’ Italia δύο, αλλά κάπου όπα.

Άννα Ντουντουνάκη: Ο μαγικός αριθμός 55

“Ζω το όνειρό μου” έδωσε τον τίτλο του δικού της κειμένου στο parapolitika.gr η Ντουντουνάκη. Είπε ότι έκανε ένα μίνι φορμάρισμα για αυτήν τη διοργάνωση και πως, χωρίς να αποτελεί την πρώτιστη στόχευσή της, ήταν σε κατάσταση που αντιλαμβανόταν ότι κάτι μπορεί να πήγαινε καλά, ενώ ο προκριματικός της την δικαίωσε. Ομολόγησε ότι ο φετινός στόχος της, πλην Ολυμπιακών οι οποίοι είναι προφανώς το αθλητικό ιδεατό, είναι να κάνει ατομικά ρεκόρ, τα οποία προφανώς είναι… πανελλήνια ρεκόρ, αφού έχει ήδη τους καλύτερους χρόνους στα 50μ. και τα 100μ. πεταλούδα. Το 55.98 που έκανε στον τελικό των 100μ. στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό, ήταν ένα άχτι της, “ήθελα οπωσδήποτε να δω το 55 μπροστά στο χρόνο μου”.



Αν κάποιος μπει στην επίσημη ιστοσελίδα της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας και ψάξει για τα πανελλήνια ρεκόρ στα 50μ. και τα 100μ. πεταλούδα στην 25άρα πισίνα, θα πρέπει να σκρολάρει για να βρει άλλη κολυμβήτρια: αφού έσπασε, με τα 27.02 που κολύμπησε σε ημερίδα στο Χαλάνδρι, στις 18 Νοεμβρίου του 2007 το 27.04 της υπέροχης Ειρήνης Καβαρνού, μια επίδοση που κράτησε 8 χρόνια και τέσσερις μέρες, βελτίωσε ακόμα έξι φορές το χρόνο της, με αποκορύφωμα τον τελικό του Ευρωπαϊκού 25άρας στο Καζάν, προ διετίας, όταν έκανε 25.09 και πήρε το χάλκινο μετάλλιο. Η Ντουντουνάκη έριξε το πενηντάρι κατά δύο δευτερόλεπτα και εδώ εμφανίζεται λεκτική πενία σε ό,τι αφορά το αθλητικό ισοδύναμο αυτού του κατορθώματος. Στον τελικό του Οτοπένι, ο χρόνος που χάρισε στην 28χρονη Χανιώτισσα το χρυσό μετάλλιο ήταν το 25.10. Σε ό,τι αφορά το κατοστάρι, τα πράγματα είναι ακόμα… χειρότερα, αφού έχει τους εννιά καλύτερους χρόνους: έγινε η πρώτη Ελληνίδα που κατέβηκε τα 58 δευτερόλεπτα, τα 57 και τώρα τα 56, καλύπτοντας σε μια απόσταση οκτώ χρόνων περίπου τέσσερα δευτερόλεπτα. Έσπασε το 59.81 της Καβαρνού από τις 14 Νοεμβρίου του 2009 στο Χαλάνδρι ακριβώς έξι χρόνια και μία μέρα μετά: στις 15 Νοεμβρίου 2015 έκανε 58.79 στην Κάντζα και το πήγε… σκοινί κορδόνι από εκεί και έπειτα.


Ο λόγος γίνεται για συνολικά 16 πανελλήνια ρεκόρ μόνο στην 25άρα. Μια από τα ίδια μάστορα και στην πενηντάρα: εφτά στα 50μ. πεταλούδα από το 26.47 στο χειμερινό του 2016, που έσπασε το 26.52 της ιδιαιτέρως ανταγωνιστικής Κριστέλ Βουρνά στις 21 Μαΐου 2012, έξι στα 100μ. πεταλούδα με γκράντε σπάσιμο: το 58.27 της 6ης Αυγούστου 2016 στους Ολυμπιακούς του Ρίο παρέπεμψε εις καλένδας το 58.31 της Βουρνά στις 28 Ιουλίου 2012, επίσης σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Λονδίνο.

Από αυτά τα 30 (!) πανελλήνια ρεκόρ, το ένα έχει γεύση γλυκόπικρη, σαν πικραμύγδαλο βουτηγμένο σε ζάχαρη άχνη: τα 57.25 με τα οποία κολύμπησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, στον ημιτελικό της 24ης Ιουλίου του 2021, ήταν μεν πανελλήνιο ρεκόρ, αλλά προεξείχε του επιθυμητού έξι εκατοστά: το 57.19 θα την έβαζε στον τελικό. Η Ντουντουνάκη, τώρα, έχει πάλι χειμερινό πρωτάθλημα, το προσεχές ΠΣΚ (15-17 Δεκεμβρίου) στο ΟΑΚΑ, ενώ ο μεγάλος στόχος της πριν τους Ολυμπιακούς είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα (2-18 Φεβρουαρίου).