Η μικρή ομάδα της Νιούελς Ολντ Μπόις στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 ήταν τόσο καλή, που οι Αργεντινοί την φώναζαν "La Maquina", στα ελληνικά "Η μηχανή", ένα προσωνύμιο που για πρώτη φορά, τουλάχιστον καταγεγραμμένα, αποδόθηκε στη Ρίβερ Πλέιτ του διαστήματος 1941-47. Στο γήπεδό της συνέρρεε κόσμος, όχι μόνο οι συγγενείς και οι φίλοι των παιδιών. Ανάμεσα στους αγνώστους που το θέλγητρο ήταν η φήμη της ομάδας, η οποία προηγούνταν της παρουσίας της, υπήρχαν και Ευρωπαίοι σκάουτς. Η εποχή που οι μεγάλες ομάδες της "Γηραιάς Ηπείρου" έδιναν χρήματα για έτοιμους Λατινοαμερικανούς είχε αντικατασταθεί με εκείνη που έψαχναν για πηγαία ταλέντα από την περιοχή, τα οποία σχεδόν θα... απήγαγαν για να μη χρειαστεί να πληρώσουν το βάρος τους σε χρυσάφι. Ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε το όνομα Λιονέλ Μέσι στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα!

Ο δωδεκάχρονος Μέσι και η "Μπαρτσελόνα του θεού Μαραντόνα"

Όταν, λοιπόν, σκάουτ της Μπαρτσελόνα πλησίασε τον Χόρχε Οράσιο Μέσι για να τον ρωτήσει για το μικρό Λιονέλ, ο πατέρας του 12χρονου πιτσιρικά το σκέφτηκε πολύ σοβαρά. Το ζήτημά του δεν ήταν μόνο ότι η Μπαρτσελόνα είναι ξακουστή στα πέρατα της οικουμένης, πως εκεί έπαιξε ο Ντιέγκο Μαραντόνα και ότι ο γιος του θα μπορούσε να κυνηγήσει μια δόξα η οποία θα συνοδευόταν και από την απόδραση της μιζέριας, αλλά και πως το τάιμινγκ στην Αργεντινή ήταν το χειρότερο δυνατόν για την παραμονή ανθρώπων εκεί, αλλά και το καλύτερο σε ό,τι αφορά το brain drain: η ανεργία στο λυκόφως του μιλένιουμ είχε ξεπεράσει το 20% και το έκανε θαρρείς και κάθε μέρα ανέβαινε μια ποσοστιαία μονάδα.

Οι Αργεντινοί γέμισαν τα αεροδρόμια, σε εκείνο του Μπουένος Άιρες αναγραφόταν με τη μορφή γκράφιτι: "Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα". Οι Αργεντινοί θυμούνται συγκλονισμένοι ανθρώπους να ουρλιάζουν στις αίθουσες αναχωρήσεων και τους δρόμους, ένας εξ αυτών, αφού εξαπέλυσε μύδρους κατά του καθεστώτος, επαναλάμβανε το όνομά του, για να ξέρουν ποιος είναι και ποιος μπορεί να ευθύνεται για τον ενδεχόμενο θάνατό του. 
Σε αυτό το πρίσμα, ο Χόρχε Οράσιο Μέσι αδυνατούσε να μην κάνει αποδεκτή την πρόταση της Μπαρτσελόνα.

Η φτώχεια στην Αργεντινή έπιασε τα κλαμπ, που πλέον αδυνατούσαν να αντεπεξέλθουν σε αμοιβές και λοιπά βασικά. Για το μικρό Λέο, το βασικότερο από όλα ήταν ότι η Νιούελς δεν μπορούσε να προμηθεύεται πια τις ενέσεις για την ορμονική διαταραχή με την οποία πάλευε. Η Μπαρτσελόνα διατέθηκε να ρισκάρει και να παρέχει αυτές τις πανάκριβες ενέσεις. Ο Χόρχε Οράσιο και ο γιος του μετακόμισαν το 2001 στην Καταλονία και ο Λέο έκλαιγε κάθε βράδυ. Δεν θα τον χαλούσε να περάσει όλη τη ζωή του στο Ροζάριο, παίζοντας μπάλα μαζί με τους φίλους του. Τουναντίον, έφτασε στη Βαρκελώνη, αλλά την Αργεντινή δεν την ξέχασε. Υποσχέθηκε στον εαυτό του να επιστρέψει και να την κάνει ξανά δική του. 

Λιονέλ Μέσι, δακρυσμένος, βεβηλωμένος και τελικά... Μεσίας


Ο Μέσι έγινε μέλος της Μασία, της ακαδημίας ποδοσφαίρου της Μπαρτσελόνα, που ύστερα από το όργωμα εκείνου και των συμπαικτών του, δεν θα παρέμενε ποτέ πια ίδια σε ό,τι αφορά το στάτους κβο της.

Η Αργεντινή τον έχασε και, αφού ούτως ή άλλως δεν τον γνώριζε, το ξέχασε. Ο Μέσι δίνει την πρώτη συνέντευξή του και ελπίζει να την ακούσουν στο Μπουένος Άιρες. Λέει ότι, ενώ νιώθει ευγνωμοσύνη για όσα έχει κάνει η Ισπανία για εκείνον, δεν θέλει να φορέσει τη φανέλα της εθνικής ομάδας της χώρας της, αλλά εκείνη της αλμπισελέστε. Στη χώρα της Λατινικής Αμερικής δεν παίρνουν πρέφα. Πρέπει να γίνει με το σκληρό τρόπο.

Ο Μέσι και το φιλικό που άλλαξε την ιστορία της εθνικής Αργεντινής

Ο Ούγκο Τοκάλι, ομοσπονδιακός τεχνικός της ομάδα U17 της εθνικής Αργεντινής παίρνει, το καλοκαίρι του 2003, μια κασέτα με πέντε στιγμιότυπα του Μέσι. Παθαίνει την πλάκα του, αλλά αποφασίζει να πάει στο Παγκόσμιο U17, που γίνεται στη Φινλανδία, με το ήδη υπάρχον ρόστερ. Η Αργεντινή δεν δέχεται γκολ ως τον ημιτελικό, αλλά χάνει από τους Ισπανούς στην παράταση με σκορ 3-2, με το γκολ του Σεσκ Φάμπρεγας. Στα επινίκια της Ισπανίας στο ξενοδοχείο, ο μάγειρας της "Ρόχα" μιλάει στον Τοκάλι για ένα παιδί από την Αργεντινή, που είναι φανταστικό και σύντομα θα παίξει στην εθνική ομάδα. Ο Τοκάλι το πιάνει: "Μιλάς για τον Μέσι, έτσι δεν είναι";

Την επόμενη μέρα κάνει το υπερατλαντικό τηλεφώνημα στα γραφεία της Ομοσπονδίας. Όταν επιστρέφουν, οι ιθύνοντες συνεννοούνται με τους συναδέλφους τους της Παραγουάης για να κάνουν ένα φιλικό, "έτσι, για προετοιμασία". Ο κανονισμός αναφέρει ότι εφόσον ένας παίκτης που δεν έχει διαλέξει εθνική ομάδα φορέσει τη φανέλα κάποιας σε παιχνίδι που έχουν κοπεί εισιτήρια, τότε εκείνη τον κατοχυρώνει.

Γίνεται σε ένα γήπεδο πλησίον εκείνου της Αρχεντίνος Τζούνιορς, στις 29 Ιουνίου 2004. Το δείχνει ένα τοπικό κανάλι και κόβονται τρία εισιτήρια. Ο Μέσι παίζει λίγο και δεν του δίνουν πάσες, αλλά τη μία φορά που παίρνει την μπάλα, βάζει ένα φανταστικό γκολ με σόλο.

Ο Τοκάλι και ο συνεργάτης του, Χεράρδο Σαλόριο, ίσως υποπτεύονται ότι σε εκείνο το χωράφι έχει γίνει η αρχή για κάτι μεγάλο. Δεν θα μπορούσαν να νιώθουν πιο δικαιωμένοι 18 χρόνια μετά, όταν ο Μέσι οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του Παγκόσμιου Κυπέλλου, στις 18 Δεκεμβρίου του 2022, στο Κατάρ.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή της Κυριακής".