Ιδιωτική κλινική έχει γίνει το γραφείο του Μίκαελ Σουμάχερ, στο οποίο ενεργούν καθημερινά, προς χάρη του θρυλικού πιλότου της Formula 1 δέκα χρόνια μετά το ατύχημα στην πίστα του σκι Μιραμπέλ, 15 γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό. 

Η βοήθεια που δέχεται ο Σουμάχερ, ο οποίος είναι όντως ένα παράδειγμα ότι κάτι, τουλάχιστον στην ολότητά του, μπορεί να μείνει κρυπτόν υπό τον ήλιο, είναι συναπτή και διαρκής. Δημοσίευμα της "Bild" αναφέρει ότι πρόκειται για 24 ώρες το 24ωρο, ενώ ήδη γίνεται προσπάθεια να ενεργοποιηθεί κομμάτι της εγκεφαλικής λειτουργίας του μέσω της... Formula 1. Συγκεκριμένα, παίζονται, προκειμένου να αλιεύονται αντιδράσεις, παλαιότερα ηχητικά μηνύματα που είχε με τις ομάδες του στα GP της Formula 1, ενώ ο ήχος της Mercedes-AMG, μέσω της συνοδήγησης, είναι αναγνωρίσιμος και βαράει αρκετά ντεσιμπέλ.
 

Έκλεστοουν: Ο Μίκαελ Σουμάχερ έβγαζε το καλύτερο των ανθρώπων

Κι ενώ η δέκατη επέτειος από το ατύχημα της 29ης Δεκέμβριου απέχει ώρες, ο Μπέρνι Έκλεστοουν, μια φιγούρα με περίγραμμα θρύλου στη Formula 1, της οποίας διετέλεσε εμπορικός διευθυντής, μίλησε για τον Σουμάχερ, αλλά και τον τρόπο που η Ferrari τον "έκλεψε" από την Jordan. 

Ο Έκλεστοουν, κοτσονάτος και με πνευματική διαύγεια στα 93 του, μίλησε για την είσοδο του Σουμάχερ στη F1 με τη Jordan το 1991: “Ήξερα ότι είχε ταλέντο. O Έντι Τζόρνταν ήταν απόλυτα πεπεισμένος για εκείνον, είχε κοφτερό μάτι. Ο Μίκαελ αναμφίβολα θα πήγαινε κάπου αλλού, και τον κλέψαμε από τη Jordan”.

Συνεχίζοντας για τις μέρες του Σουμάχερ στη Ferrari, ο Έκλεστοουν προσέθεσε: “Μια μέρα βρισκόμασταν σε ένα τραπέζι και του είπα «ποιος ηγείται αυτής της ομάδας;». Μου απάντησε «εγώ είμαι αυτός που θα το κάνει». Και το έκανε καλά: μπορούσε να βγάζει το καλύτερο από τους ανθρώπους". Επιπλέον, τόνισε: Κέρδιζε το σεβασμό των ανθρώπων που βρίσκονταν γύρω του. Όποτε έλεγε κάτι, γνώριζαν ότι ήταν σωστό. Κάθε φορά που ο Μίκαελ έλεγε κάτι στον Ζαν Τοντ, εκείνος τον άκουγε και το εφάρμοζε. Μου λείπει. Πάντα θα τον θυμόμαστε ως έναν αστέρα”.


Ραλφ Σουμάχερ: Ευτυχώς που υπάρχει η Ιατρική 

Σε ό,τι αφορά τον αδελφό του, Ραλφ, που την περίοδο 1997-2007 συμμετείχε σε 182 Grand Prix και νίκησε στα 6, μίλησε για το ατύχημα και την επίδραση που είχε σε όλη την οικογένεια: "Αυτό το συμβάν άλλαξε την οικογένειά μας. Ήταν μία πολύ άσχημη και δραστική εμπειρία και για εμένα. Όμως όχι μόνο εμένα. Σκεφτείτε τα παιδιά του Μίκαελ. Ο Μικ, όπως όλοι γνωρίζουμε, ήταν εκεί όταν συνέβη και ήταν ακόμα έφηβος τότε. Δυστυχώς η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη"

Επιπλέον, ευχαρίστηκσε τη σύγχρονη ιατρική για τη δυνατότητα που δίνεται στον αδελφό του, παρ' όλα αυτά νοσταλγεί το παρελθόν: "Μου λείπει εκείνος ο Μίκαελ. Η ζωή κάποιες φορές είναι άδικη. Ο Μίκαελ ήταν τυχερός άνθρωπος, πολλές φορές στη ζωή του, όμως μετά συνέβη αυτό το τραγικό ατύχημα. Ευτυχώς, η σύγχρονη ιατρική κατέστησε εφικτό το να μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα, όμως και πάλι, τίποτα δεν είναι όπως ήταν πριν".