Φραντς Μπεκενμπάουερ: Θρήνος στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο - Έφυγε από τη ζωή ο "Κάιζερ"
Ο θρυλικός Γερμανός, Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο εμβληματικός αρχηγός της Μπάγερν και της Εθνικής Δυτικής Γερμανίας που άλλαξε την κοσμοθεωρία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έχασε τη μάχη με τη ζωή στην ηλικία των 78 ετών.
Λευτερης Ελευθεριου
Από τότε που ο Βάλτερ Μπεκενμπάουερ δήλωσε πως ο αδελφός του, Φραντς, δεν ήταν καλά, η κλεψύδρα είχε γυριστεί και η άμμος άρχισε να αδειάζει. Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ πέθανε στην ηλικία των 78, όπως επιβεβαίωσε η οικογένειά του, και το γερμανικό ποδόσφαιρο θρηνεί τη μεγαλύτερη φυσιογνωμία του, στην οποία ουδόλως τυχαία είχε δοθεί το προσωνύμιο "Κάιζερ", το οποίο μεταφράζεται ως αυτοκράτορας. Το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ που επρόκειτο σύντομα να κάνει πρεμιέρα στη Γερμανία, αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Ο Μπεκενμπάουερ είχε τρομερά προβλήματα με την υγεία του τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει απομακρυνθεί των ποδοσφαιρικών κοινών, ακόμα και εκείνων της αγαπημένης του Μπάγερν Μονάχου, που λάτρευε και στην οποία μόνο και μόνο η παρουσία του έδωσε μια αίσθηση νεποτισμού και άφησε κληροδότημα την αξιοποίηση παλαιμάχων της σε όλα τα πόστα. Αρκεί να σημειωθεί ότι δεν έβλεπε από το 2019 από το δεξιό μάτι του, ενώ είχε κάνει δύο επεμβάσεις, σε καρδιά και ισχίο.
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι οι τέσσερις μεγαλύτεροι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, οι ποδοσφαιριστές που υπήρξαν οι πιο καθοριστικοί, όχι μόνο για το παιχνίδι αυτό καθαυτό, την εμπορικότητά του, την ουσία του, έφυγαν ο ένας μετά τον άλλον: Ο Γιόχαν Κρόιφ το 2016, ο Ντιέγκο Μαραντόνα το 2021, ο Πελέ το 2022 και ο Μπεκενμπάουερ τη Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024.
Ο Μπεκενμπάουερ, παρέα με τον Γκερντ Μίλερ -στον οποίο έτεινε ασπίδα προστασίας όταν απέκτησε προβλήματα αλκοολισμού- και τον Σεπ Μάγερ έκαναν και την Μπάγερν Μονάχου πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η Ρεάλ Μαδρίτης που κατέκτησε το τρόπαιο του Champions League από το 2016 έως το 2018 ισοφάρισε το δικό της ρεκόρ, αφού η Μπάγερν νίκησε από το 1974 έως το 1976. Το 1974, μάλιστα, έπαιξε το μόνο διπλό τελικό που έγινε ποτέ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, αφού στο πρώτο παιχνίδι ήρθε ισόπαλη με σκορ 1-1 με την Ατλέτικο Μαδρίτης, μάλιστα ισοφάρισε στο 119' με σουτ-προσευχή του Χανς Γκέοργκ Σβάρτσενμπεκ, ενώ δύο μέρες μετά, στο "Χέιζελ" των Βρυξελλών, την συνέτριψε 4-0, με τα δύο γκολ του Μίλερ και τα ισάριθμα του Ούλι Χένες.
Ακολούθησαν άλλα δύο, στον τελικό με τη Λιντς (2-0) το 1975 και με τη Σεντ Ετιέν (1-0) το 1976. Εκείνη τη χρονιά, η Δυτική Γερμανία έπαιξε ξανά τελικό στο Euro, η τελική φάση του οποίου έγινε στο Βελιγράδι της Γιουγκοσλαβίας, αλλά έχασε από την Τσεχοσλοβακία στο παιχνίδι που ο Αντόνιν Πανένκα ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι σκάβοντας τον Μάγερ, μια εκτέλεση που θα φέρει για πάντα το επώνυμό του.
Ο Μπεκενμπάουερ αποχώρησε από την εθνικής Δυτικής Γερμανίας τον επόμενο χρόνο, έχοντας παίξει 103 παιχνίδια και σημειώσει 14 γκολ. Έπαιξε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, το 1966, το 1970 και το 1974, και στα δύο πρώτα χρησιμοποιήθηκε ως χαφ, πριν γυρίσει στην άμυνα, οργανώνοντας το παιχνίδι από πίσω. Ουδείς στη Γερμανία πρόκειται να ξεχάσει, και πάντα αυτή η ιστορία θα αναπαράγεται στο διηνεκές, την εμφάνισή του στον "ημιτελικό του αιώνα", της Ιταλίας με τη Δυτική Γερμανία, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού, όταν οι Ιταλοί μπορεί να νίκησαν 4-3 στην παράταση και να ήταν εκείνοι που προκρίθηκαν στον τελικό με τη Βραζιλία, όμως ο ίδιος έκλεψε την παράταση παίζοντας με δεμένο το δεξιό ώμο του.
Επέστρεψε το 1980 στη Γερμανία και μετακόμισε στο Αμβούργο, με το οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1982 αλλά δεν ευτύχησε να είναι στην ομάδα του Ερνστ Χάπελ που νίκησε 1-0 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που έγινε στο νεότευκτο ΟΑΚΑ, τη Γιουβέντους. Το 1983 ταξίδεψε ξανά για τη Νέα Υόρκη και έπαιξε 25 παιχνίδια με την Κόσμος, πριν αποσυρθεί της ενεργού δράσης.
Ο Μπεκενμπάουερ, που θεωρούνταν ο... πραγματικός προπονητής της Δυτικής Γερμανίας το 1974, εκείνος που ο Χέλμουτ Σεν, που ήταν ο ομοσπονδιακός, άκουγε προσεκτικά προκειμένου να πράξει (μάλιστα ο αστικός μύθος αναφέρει ότι εκείνος αποφάσισε πως η ομάδα του πρέπει να χάσει στο ιστορικό ματς με την Ανατολική Γερμανία, όπως και έγινε με το 1-0), και στον οποίο καταλόγιζαν το άδοξο τέλος του φερόμενου ως πιο αρτιστίκ Γερμανού ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, Γκίντερ Νέτσερ, ανέλαβε ως ομοσπονδιακός την εθνική ομάδα το 1984. Μαζί της έφτασε στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του Μεξικού, το 1986, όπου έχασε από την Αργεντινή με σκορ 3-2. Μάλιστα, επικρίθηκε για την απόφασή του να "σπαταλήσει" τον Λόταρ Ματέους πάνω στον Ντιέγκο Μαραντόνα. Δύο χρόνια αργότερα, έχασε από την Ολλανδία στον ημιτελικό του δικού της Euro, με τους "οράνιε" του Ρίνους Μίχελς να νικούν 2-0 στον τελικό τη Σοβιετική Ένωση και να κατακτούν το μόνο δικό τους τίτλο.
Όμως, η ώρα του Κάιζερ με τη Δυτική Γερμανία έφτασε όταν.... Δυτική Γερμανία δεν υπήρχε πια. Ο Μπεκενμπάουερ οδήγησε τους Γερμανούς στην κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου, με το 1-0 επί της Αργεντινής στη Ρώμη, το οποίο διαμορφώθηκε με το εύστοχο πέναλτι του Αντρέας Μπρέμε. Ο "Κάιζερ", που έγινε ο δεύτερος, μετά τον Μάριο Λόμπο Ζάγκαλο ο οποίος πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 2024, στην Ιστορία που κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο ως παίκτης και προπονητής, είχε την οξύνοια να μην παραμείνει στην πρώτη εθνική της ενωμένης Γερμανίας. Έφυγε το 1990 και αν εξαιρεθεί το 1993-94, όταν ανέλαβε την Μπάγερν, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα, αλλά και το 1996, όταν κάθισε για λίγο στο βαυαρικό πάγκο, δεν ξανασχολήθηκε με την προπονητική. Έγινε αξιωματούχος της γερμανικής Ομοσπονδίας, ασχολήθηκε με την Μπάγερν ως παράγοντάς της και περιφερόταν ως πραγματικά θρυλική φυσιογνωμία. Το 1999 ψηφίστηκε από την IFFHS ως ο τρίτος κορυφαίος ποδοσφαιριστής του αιώνα, πίσω από τους Πελέ και Κρόιφ, ενώ μπήκε στο Hall of Fame του Golden Boot.
Ο Μπεκενμπάουερ είχε τρομερά προβλήματα με την υγεία του τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει απομακρυνθεί των ποδοσφαιρικών κοινών, ακόμα και εκείνων της αγαπημένης του Μπάγερν Μονάχου, που λάτρευε και στην οποία μόνο και μόνο η παρουσία του έδωσε μια αίσθηση νεποτισμού και άφησε κληροδότημα την αξιοποίηση παλαιμάχων της σε όλα τα πόστα. Αρκεί να σημειωθεί ότι δεν έβλεπε από το 2019 από το δεξιό μάτι του, ενώ είχε κάνει δύο επεμβάσεις, σε καρδιά και ισχίο.
Φραντς Μπεκενμπάουερ: Ο αρχιερέας του γερμανικού ποδοσφαίρου
Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ ήταν ο αρχιερέας του γερμανικού ποδοσφαίρου, αλλά και από τους πρωτοπόρους στο πώς παιζόταν η θέση του λίμπερο. Ξεκίνησε ως χαφ, άλλωστε, και έτσι καθιερώθηκε από το 1964, όταν έκανε το ντεμπούτο του στην ομάδα Ανδρών της Μπάγερν. Μπορεί η Δυτική Γερμανία να είχε κατακτήσει ήδη το Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1954, αλλά λογίζεται εκείνος ως η μεγαλύτερη φυσιογνωμία στην Ιστορία του ποδοσφαιρικού έθνους, άλλωστε έγινε ο πρώτος αρχηγός στην Ιστορία που σήκωσε το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης με τη "νασιονάλμανσαφτ" το 1972, όταν η Δυτική Γερμανία διέλυσε στις Βρυξέλλες 3-0 τη Σοβιετική Ένωση, στον τελικό του Euro, αλλά και το τρόπαιο του πρωταθλητή κόσμου το 1974 -το πρώτο σε αυτήν τη μορφή του- ύστερα από τον ιστορικό τελικό της 4ης Ιουλίου με την Ολλανδία στο Μόναχο.Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι οι τέσσερις μεγαλύτεροι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, οι ποδοσφαιριστές που υπήρξαν οι πιο καθοριστικοί, όχι μόνο για το παιχνίδι αυτό καθαυτό, την εμπορικότητά του, την ουσία του, έφυγαν ο ένας μετά τον άλλον: Ο Γιόχαν Κρόιφ το 2016, ο Ντιέγκο Μαραντόνα το 2021, ο Πελέ το 2022 και ο Μπεκενμπάουερ τη Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024.
With Beckenbauer's passing, all of football's first "immortals" - that generation of greats when the sport became truly international with broadcasting after the war - now all gone.
— Miguel Delaney (@MiguelDelaney) January 8, 2024
Pele, Maradona, Puskas, Cruyff, Di Stefano, Beckenbauer, Best.
Η αυτοκρατορία της Μπάγερν
Ο Μπεκενμπάουερ, παρέα με τον Γκερντ Μίλερ -στον οποίο έτεινε ασπίδα προστασίας όταν απέκτησε προβλήματα αλκοολισμού- και τον Σεπ Μάγερ έκαναν και την Μπάγερν Μονάχου πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η Ρεάλ Μαδρίτης που κατέκτησε το τρόπαιο του Champions League από το 2016 έως το 2018 ισοφάρισε το δικό της ρεκόρ, αφού η Μπάγερν νίκησε από το 1974 έως το 1976. Το 1974, μάλιστα, έπαιξε το μόνο διπλό τελικό που έγινε ποτέ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, αφού στο πρώτο παιχνίδι ήρθε ισόπαλη με σκορ 1-1 με την Ατλέτικο Μαδρίτης, μάλιστα ισοφάρισε στο 119' με σουτ-προσευχή του Χανς Γκέοργκ Σβάρτσενμπεκ, ενώ δύο μέρες μετά, στο "Χέιζελ" των Βρυξελλών, την συνέτριψε 4-0, με τα δύο γκολ του Μίλερ και τα ισάριθμα του Ούλι Χένες.
Ακολούθησαν άλλα δύο, στον τελικό με τη Λιντς (2-0) το 1975 και με τη Σεντ Ετιέν (1-0) το 1976. Εκείνη τη χρονιά, η Δυτική Γερμανία έπαιξε ξανά τελικό στο Euro, η τελική φάση του οποίου έγινε στο Βελιγράδι της Γιουγκοσλαβίας, αλλά έχασε από την Τσεχοσλοβακία στο παιχνίδι που ο Αντόνιν Πανένκα ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι σκάβοντας τον Μάγερ, μια εκτέλεση που θα φέρει για πάντα το επώνυμό του.
Ο Μπεκενμπάουερ αποχώρησε από την εθνικής Δυτικής Γερμανίας τον επόμενο χρόνο, έχοντας παίξει 103 παιχνίδια και σημειώσει 14 γκολ. Έπαιξε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, το 1966, το 1970 και το 1974, και στα δύο πρώτα χρησιμοποιήθηκε ως χαφ, πριν γυρίσει στην άμυνα, οργανώνοντας το παιχνίδι από πίσω. Ουδείς στη Γερμανία πρόκειται να ξεχάσει, και πάντα αυτή η ιστορία θα αναπαράγεται στο διηνεκές, την εμφάνισή του στον "ημιτελικό του αιώνα", της Ιταλίας με τη Δυτική Γερμανία, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού, όταν οι Ιταλοί μπορεί να νίκησαν 4-3 στην παράταση και να ήταν εκείνοι που προκρίθηκαν στον τελικό με τη Βραζιλία, όμως ο ίδιος έκλεψε την παράταση παίζοντας με δεμένο το δεξιό ώμο του.
Η επιστροφή στο θρόνο
Ο Μπεκενμπάουερ έπαιξε 13 χρόνια στην Μπάγερν Μονάχου, αν και ξεκίνησε από την SC 1906. To 1977 έφυγε ύστερα από 427 συμμετοχές και 60 γκολ, αλλά και τέσσερα πρωταθλήματα, ισάριθμα Κύπελλα, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (το 1967, στον τελικό με τους Ρέιντζερς, που κρίθηκε με ένα γκολ του "χρυσοδάκτυλου" και σκόρερ σε πολλά μεγάλα παιχνίδια, Φραντς Ροτ, στο 109' της παράτασης) και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο, και μετακόμισε στις ΗΠΑ, ανταμώνοντας για λίγο και με τον Πελέ στην Κόσμος της Νέας Υόρκης.Επέστρεψε το 1980 στη Γερμανία και μετακόμισε στο Αμβούργο, με το οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1982 αλλά δεν ευτύχησε να είναι στην ομάδα του Ερνστ Χάπελ που νίκησε 1-0 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που έγινε στο νεότευκτο ΟΑΚΑ, τη Γιουβέντους. Το 1983 ταξίδεψε ξανά για τη Νέα Υόρκη και έπαιξε 25 παιχνίδια με την Κόσμος, πριν αποσυρθεί της ενεργού δράσης.
Ο Μπεκενμπάουερ, που θεωρούνταν ο... πραγματικός προπονητής της Δυτικής Γερμανίας το 1974, εκείνος που ο Χέλμουτ Σεν, που ήταν ο ομοσπονδιακός, άκουγε προσεκτικά προκειμένου να πράξει (μάλιστα ο αστικός μύθος αναφέρει ότι εκείνος αποφάσισε πως η ομάδα του πρέπει να χάσει στο ιστορικό ματς με την Ανατολική Γερμανία, όπως και έγινε με το 1-0), και στον οποίο καταλόγιζαν το άδοξο τέλος του φερόμενου ως πιο αρτιστίκ Γερμανού ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, Γκίντερ Νέτσερ, ανέλαβε ως ομοσπονδιακός την εθνική ομάδα το 1984. Μαζί της έφτασε στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του Μεξικού, το 1986, όπου έχασε από την Αργεντινή με σκορ 3-2. Μάλιστα, επικρίθηκε για την απόφασή του να "σπαταλήσει" τον Λόταρ Ματέους πάνω στον Ντιέγκο Μαραντόνα. Δύο χρόνια αργότερα, έχασε από την Ολλανδία στον ημιτελικό του δικού της Euro, με τους "οράνιε" του Ρίνους Μίχελς να νικούν 2-0 στον τελικό τη Σοβιετική Ένωση και να κατακτούν το μόνο δικό τους τίτλο.
Όμως, η ώρα του Κάιζερ με τη Δυτική Γερμανία έφτασε όταν.... Δυτική Γερμανία δεν υπήρχε πια. Ο Μπεκενμπάουερ οδήγησε τους Γερμανούς στην κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου, με το 1-0 επί της Αργεντινής στη Ρώμη, το οποίο διαμορφώθηκε με το εύστοχο πέναλτι του Αντρέας Μπρέμε. Ο "Κάιζερ", που έγινε ο δεύτερος, μετά τον Μάριο Λόμπο Ζάγκαλο ο οποίος πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 2024, στην Ιστορία που κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο ως παίκτης και προπονητής, είχε την οξύνοια να μην παραμείνει στην πρώτη εθνική της ενωμένης Γερμανίας. Έφυγε το 1990 και αν εξαιρεθεί το 1993-94, όταν ανέλαβε την Μπάγερν, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα, αλλά και το 1996, όταν κάθισε για λίγο στο βαυαρικό πάγκο, δεν ξανασχολήθηκε με την προπονητική. Έγινε αξιωματούχος της γερμανικής Ομοσπονδίας, ασχολήθηκε με την Μπάγερν ως παράγοντάς της και περιφερόταν ως πραγματικά θρυλική φυσιογνωμία. Το 1999 ψηφίστηκε από την IFFHS ως ο τρίτος κορυφαίος ποδοσφαιριστής του αιώνα, πίσω από τους Πελέ και Κρόιφ, ενώ μπήκε στο Hall of Fame του Golden Boot.
