Australian Open: Η τελευταία φορά χωρίς τους Big 3 και το box του Σάφιν

Το Australian Open, πρώτο Major του τένις για το έτος 2024, έκανε την αίσθηση που ήδη υπήρχε, ότι δηλαδή το σπορ στο υψηλότερο επίπεδο επιστρέφει στην προ του 2004 κατάσταση, ισχυρότερη. Το 2020 ήταν η πρώτη χρονιά ύστερα από το 2003 που υπήρχαν διαφορετικοί νικητές, με τον ισχυρό αστερίσκο ότι έγιναν τρία Major, αφού το Wimbledon αναβλήθηκε.

Το 2004 ήταν η χρονιά που ο Ρότζερ Φέντερερ έκανε το μεγάλο άλμα. Είχε φανεί ήδη από τους ATP Masters Cup (το ισοδύναμο των ATP Finals) στο Χιούστον, όταν έκανε μία από χόρτα τον Άντρε Άγκασι, νικώντας τον 3-0 σετ (6-3, 6-0, 6-4). Τέτοιο χουνέρι ο Αμερικανός σχεδόν σπανίως πάθαινε, αλλά εκείνο το απόγευμα της 16ης Νοεμβρίου στο Τέξας, έχασε από ένα ανώτερο στοιχείο -και δεν μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτό.

Ο Άγκασι, όπως και οι περισσότεροι τενίστες στο τουρ, δεν το ήξερε ακόμη, αλλά ο Φέντερερ δεν θα άφηνε άλλον να νικήσει. Ο λόγος το λέει, αλλά η κυριολεξία δεν έχει απόσταση που να χρειάζεται κιάλια για να φανεί. Μέχρι να κατακτήσει το Wimbledon του 2004, οι χρονιές είχαν το απρόβλεπτο στοιχείο. Από το 2000 έως και το 2003, ουδείς τενίστας κατάφερε να νικήσει δύο φορές την ίδια χρονιά σε Major. Η εποχή της κυριαρχίας του Πιτ Σάμπρας, η οποία δεν ενείχε έστω ανταγωνισμό στο Roland Garros, είχε παρέλθει και ουδείς είχε καταφέρει να ξεχωρίσει. Ο Ελβετός ήταν ήδη στο τουρ, αλλά από το καλοκαίρι του 2003, όταν κατέκτησε το πρώτο Major του, το Wimbledon, με αντίπαλο τον Μαρκ Φιλιππούση (3-0 σετ), βρήκε τον τρόπο να ξεκλειδώσει τα χαρίσματά του και ταυτοχρόνως να διατηρεί σε ύπνωση το ταμπεραμέντο του, το οποίο, δεν του φαινόταν όταν έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο συνδυασμού σωματικής ρώμης και πνευματικής διαύγειας αλλά, ήταν εκρηκτικό.

Μαράτ Σάφιν: Το τάι μπρέικ στο Χιούστον και η εκδίκηση στο Australian Open

Ο Φέντερερ κατέκτησε το Australian Open το 2004 και το 2005 έφτασε στα ημιτελικά. Ο Ρώσος Μαράτ Σάφιν, ο οποίος είχε ηττηθεί 2-0 στο ATP Masters του 2004 από το νούμερο 1 στην παγκόσμια κατάταξη στον ημιτελικό, όχι, όμως, πριν… ξεψυχήσει σε ένα μυθικό τάι μπρέικ, που έληξε 20-18, στο δεύτερο σετ, τέθηκε απέναντί του.

Ο Σάφιν και ο Φέντερερ έπαιξαν έναν εκπληκτικό ημιτελικό που κράτησε 4 ώρες και 38 λεπτά, διάρκεια πρωτάκουστη για τενίστες υψηλού επιπέδου, και ο Ρώσος μπόρεσε να επικρατήσει στο πέμπτο σετ 9-7, αφού ο Φέντερερ έσωσε μισή ντουζίνα match points, ενώ είχε δημιουργήσει έναν, στο τέταρτο σετ, για να προκριθεί στον τελικό. Τα ΜΜΕ έγραψαν για ρεβάνς του Σάφιν, ο οποίος είχε ηττηθεί στον τελικό του προηγούμενου χρόνου από τον Φέντερερ 3-0 σετ (7-6 [3], 6-4, 6-2). Ο “Guardian” χαρακτήρισε την ήττα εξευτελιστική, μετά την επικράτηση του τότε 25χρονου τενίστα με το βιτριολικό χιούμορ.

Ο Σάφιν έμελλε να κατακτήσει το Major, δεύτερο συνολικά ύστερα από εκείνο που πήρε στη Νέα Υόρκη το 2000, όταν διέλυσε εις τα εξ ων συνετέθη τον Πιτ Σάμπρας στον τελικό του US Open (6-4, 6-3, 6-3). Στον τελικό, νίκησε 3-1 σετ (1-6, 6-3, 6-4, 6-4) τον Αυστραλό Λέιτον Χιούιτ. Η αναφορά σε αυτό το παιχνίδι είναι μακροσκελής διότι ήταν ο τελευταίος τελικός Australian Open μέχρι εκείνον της Κυριακής, 28 Ιανουαρίου, μεταξύ του Γιανίκ Σίνερ και του Ντανιήλ Μεντβέντεφ, που δεν συμμετείχαν ο Φέντερερ, ο Ράφαελ Ναδάλ και ο Νόβακ Τζόκοβιτς.

Australian Open: Το box των… κατασκόπων

Όπως συμβαίνει σε όλα τα σπορ και σχεδόν έμφυτα, ο δέκτης έχει τάση προς το προσωποκεντρικό, με αποτέλεσμα η αμφιβολία που υπάρχει αυτήν τη στιγμή, με τον Ναδάλ να είναι έτοιμος να αποσυρθεί και τον Τζόκοβιτς στο λυκαυγές του, να μη στηρίζεται εμπορικά. Ο Φέντερερ έκανε νούμερα ασύγκριτα στην Ιστορία και όσο πιο εύκολα νικούσε τόσο περισσότερο επιζητάτο. Ήταν μια φιγούρα ασύγκριτη, αφού το σχεδόν μπαλετίστικο παιχνίδι του συνδυαζόταν με ένα λαμπερό παιδικό χαμόγελο. Τα στοιχεία αυτά διανθίζονταν από μια άκοπα εκλεπτυσμένη συμπεριφορά, η οποία τον έκανε να ταιριάζει σχεδόν σε κάθε περιβάλλον, να εκτιμάται από… γαλαζοαίματους και να λατρεύεται από το μέσο φίλαθλο, ο οποίος δεν είναι να πεις ότι πορεύεται με άνεση στη ζωή.

Από τη μεριά του, ο Σάφιν ήταν ένας τυπικός Ρώσος, αλλά από τους… ωραίους. Το θυμικό του τσιμπιόταν καθ’ εκάστη, το χιούμορ του ήταν… σαρκοβόρο, τα συναισθήματά του εξωτερικεύονταν, κυρίως όταν επρόκειτο για στενοχώρια και θυμό. Επιπλέον, είχε θαυμάστριες. Τις τελευταίες ημέρες και επί τη αφορμεί εκείνου του τελικού του Australian Open προ 19 χρόνων, διανεμήθηκε κατά το δοκούν και αποτυπώθηκε η φωτογραφία του… box του το 2002.

Σε εκείνη τη διοργάνωση ο Σάφιν έχασε στον τελικό, από τον Σουηδό Τόμας Γιόχανσον, 3-1 σετ (3-6, 6-4, 6-4, 7-6 [4]). Ωστόσο περισσότερη εντύπωση έκαναν οι καλλονές που κάθονταν στη μεριά των υποστηρικτών του. Δεν μαθεύτηκαν πράγματα περαιτέρω, άλλωστε οι Ρώσοι είναι Σφίγγες και αν θέλουν να κρύψουν κάτι, το θάβουν βαθιά στο σιβηρικό χιόνι.

Είναι μια εικόνα που με το υπάρχον παγκόσμιο status quo τουλάχιστον θα προβλημάτιζε. Μπορεί ο Μαράτ να υπήρξε μέγας γόης στα νιάτα του, όμως αυτές οι εικόνες θα παραήταν ύποπτες. Τουλάχιστον θεωρητικά, θα έπρεπε να ψαχτούν οι Αυστραλοί, μήπως εκκόλαπταν στα σπλάχνα τους, δηλαδή τη “Rod Laver Arena”, Ρωσίδες κατασκόπους.