Final 8 Κυπέλλου Ελλάδος: Τα "Δύο Αοράκια", έξι σφαίρες και η Εθνική Ελλάδας
Έκαψε σύζυγο, πεθερά και τα παιδιά του
Το Final 8 Κυπέλλου Ελλάδος γίνεται στα "Δύο Αοράκια" του Ηρακλείου, την περιοχή της Κρήτης που έχει κάνει γνωστή στο πανελλήνιο το μπάσκετ αλλά ιστορικά έχουν σημαδέψει έξι σφαίρες
Το Final 8 Κυπέλλου Ελλάδος θα διεξαχθεί στα «Δύο Αοράκια», το κλειστό που μάθαμε από την Εθνική Ελλάδας και το μπάσκετ, αλλά έχει τεράστια ιστορική σημασία. Τα «Δύο Αοράκια», η περιοχή στην οποία βρίσκεται το κλειστό γυμναστήριο του Ηρακλείου, είναι δύο λόφοι στη Νέα Αλικαρνασσού. «Αόρι» αποκαλούν οι κρητικοί το όρος, το βουνό. Στον ένα υπήρχε η εκκλησία των Αγίων Πάντων και στον άλλο ένα ραντάρ του αεροδρομίου «Νίκος Καζαντζάκης». Η χωρητικότητα του κλειστού είναι 5.222 θέσεις και η ΕΟΚ το χρησιμοποιεί για την προπόνηση της Εθνικής Ελλάδας, καθώς και για επίσημους αγώνες.
Η ιστορικότητα όμως της περιοχής «Δύο Αοράκια» δεν έχει να κάνει με το μπάσκετ, αλλά με κάτι εντελώς διαφορετικό. Για πολλά χρόνια υπήρξε τόπος εκτέλεσης θανατοποινιτών. Μάλιστα, στις 25 Αυγούστου 1972 έγινε εκεί η τελευταία εκτέλεση θανατοποινίτη στην Ελλάδα. Επρόκειτο για τον 27χρονο Βασίλη Λυμπέρη, ο οποίος έπεσε νεκρός από έξι σφαίρες. Εκτελέστηκε από 12μελές απόσπασμα, με έξι από τα όπλα να έχουν αληθινές σφαίρες.
Εκτέλεση στα "Δύο Αοράκια" μετά την καταδίκη
Ο Λυμπέρης είχε κάψει ζωντανούς την εν διαστάσει σύζυγό του Βασιλική Λυμπέρη, 24 ετών, την πεθερά του Αντιγόνη Μάρκου, 55 ετών, την κόρη του Παναγιώτα Λυμπέρη, 2,5 ετών, και τον ενός έτους γιο του Γιώργο Λυμπέρη.
Το φονικό είχε γίνει στις 4η Ιανουαρίου 1972 και πρόθεση του Λυμπέρη ήταν να κάψει την πεθερά του στο σπίτι στο Χαλάνδρι, στο οποίο ζούσαν μαζί με την κόρη της και τα παιδιά. Όμως ο Λυμπέρης νόμιζε ότι η Αντιγόνη Μάρκου ήταν μόνη της στο σπίτι και γι’ αυτό έβαλε τότε τη φωτιά. Τη θεωρούσε υπεύθυνη για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε στη σχέση του με την κόρη της.
Καταδικάστηκε τετράκις «εις θάνατον» και εκτελέστηκε στα «Δύο Αοράκια». Η υπόθεση της ταινίας «Οι Σατανάδες της Νύχτας», σε σκηνοθεσία του Μάριου Ρετσίλα και παραγωγή του Τζέιμς Πάρις, αφορά το συγκεκριμένο φονικό.
Πριν από τα "Δύο Αοράκια", η επιστολή
Ο Λυμπέρης λίγο πριν από την εκτέλεση είχε συντάξει μια επιστολή προς τη μητέρα του, στην οποία ανέφερε: «Αγαπημένη μου μητέρα, σε πίκρανα και σε γέμισα πόνο και θλίψη, καθώς και τον πατέρα, τα αδέλφια μου, τον Γιάννη, τη Σοφία, το Φλωράκι και τη νονά. Μητέρα, θα πρέπει να ξέρεις πως βρισκόμαστε στην κοιλιά της Κλαυθμώνος. Κλαυθμυρισμός είναι η πρώτη φωνή την οποία εκβάλλει ο άνθρωπος, όταν αφήνει τα μητρικά σπλάχνα και ως ύπαρξις ιδιαιτέρα καταλαμβάνει θέσιν εις τον κόσμον αυτόν.
Η πείρα της καθημερινής ζωής και η ιστορία της ανθρωπότητος τι άλλο μαρτυρούν παρά το ότι ο πόνος και η θλίψις είναι ο αχώριστος σύντροφος του ανθρώπου επί της γης. Κουράγιο μητέρα και στήριξε την ελπίδα σου στον παρήγορον Ιησούν Χριστόν, όπως την στηρίζω και εγώ. Προσευχήσου όπως προσεύχομαι και εγώ και θυμήσου ότι η Παναγία διήλθε την ψυχικήν ρομφαία, όταν αντίκρισε εις τον Σταυρόν νεκρόν τον Μονογενή Υιόν της. Ευχαριστώ και αναγνωρίζω τον αγώνα που δώσατε όλοι για την δικαίωσίν μου. Μην τρομάζετε με τα λόγια των κριτών μου, γιατί και αυτοί θα κριθούν. Υπεράνω όλων βρίσκεται ο Θεός και Θεού θέλοντος τελείται κάθε απόφαση. Ευχαριστώ και τον υπέροχο κύριο Θεοδώρου (σ.σ.: τον συνήγορό του) που έδωσε πραγματική μάχη για μένα και τον θεωρώ νικητή και όχι ηττημένο. Και μην ξεχνάς μητέρα, ότι ο Θεός επιτρέπει τον πόνο και την θλίψιν, χαρίζει όμως και υπόσχεται την ελπίδα και υπομονή. Υπομονή, λοιπόν, μητέρα και θα δοξάσουμε όλοι τον Θεό μια μέρα. Βασίλειος Λυμπέρης»