Παρίσι: Κιλιάν Εμπαπέ, από την παραγωγή στο Χάρβαρντ του ποδοσφαίρου

Κάπου στο Παρίσι αν και χρονικά μοιάζει ανορθόδοξο, συναντιούνται οι δρόμοι του Τιερί Ανρί, του Νικολά Ανελκά, του Κιλιάν Εμπαπέ και τόσων άλλων αστέρων του ποδοσφαίρου.  Πολύ μακριά από τη σημερινή πραγματικότητα και τα φώτα της δημοσιότητας. Στο Παρίσι του Κιλιάν Εμπαπέ και της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Στην Ile-de-France (Ιλ ντε Φρανς), που σημαίνει «Νήσος της Γαλλίας». Δεν είναι φυσικά νησί, αλλά υπάρχουν εδώ και χρόνια πολλά εργοστάσια. Ενα από αυτά δεν παράγει καλλυντικά, τυριά ή κάτι ανάλογο. Αυτό το εργοστάσιο παράγει... Εμπαπέ. Είναι κάτι που ακούγεται περίεργα, όμως είναι πραγματικότητα.

Ο Κιλιάν Εμπαπέ και οι γονείς του -με καταγωγή από την Αλγερία η μητέρα του, από το Καμερούν ο πατέρας του ζούσαν λίγο έξω από το κέντρο του Παρισιού, στο Μποντί, γνωστό για τις μεγάλες κοινότητες μη λευκών εργατών, συνώνυμες με τις ταραχές και τις κοινωνικές διαμάχες. Ενα μέρος που θεωρούνταν τόπος αναπαραγωγής εγκλήματος. Ο Εμπαπέ άφησε γρήγορα το ποδόσφαιρο του δρόμου, καθώς ο πατέρας του ήταν προπονητής στην τοπική ομάδα και τον πήρε στις ακαδημίες σε ηλικία 6 ετών.

Μελέτη που αφορούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ το 2022 έδειξε ότι τριάντα παίκτες που πήραν μέρος σε αυτό γεννήθηκαν στα προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας. Δεύτερο στη σχετική λίστα ήταν το Σάο Πάουλο, το οποίο πρόσφερε 12 παίκτες στο Μουντιάλ, και ακολουθούσε το Λονδίνο με μόλις οκτώ. Υπήρχαν 11 Παριζιάνοι ποδοσφαιριστές στην αποστολή της Γαλλίας που έχασε από την Αργεντινή στον τελικό, με τους άλλους 19 να κατανέμονται σε οκτώ εθνικές ομάδες: Μαρόκο, Τυνησία, Σενεγάλη, Γκάνα, Καμερούν, Πορτογαλία, Γερμανία και Κατάρ.

Το Παρίσι της μετανάστευσης, του Κιλιάν Εμπαπέ και του ποδοσφαίρου

Πώς το Παρίσι έχει γίνει μια πόλη που αναδεικνύει περισσότερα ποδοσφαιρικά ταλέντα από οπουδήποτε αλλού; Η μεταπολεμική μετανάστευση από ποδοσφαιρόφιλες πρώην γαλλικές αποικίες της Βόρειας και Δυτικής Αφρικής είναι ο προφανής λόγος για τον οποίο η Ιλ ντε Φρανς είναι ένα τόσο αξιόλογο... εργοστάσιο ποδοσφαίρου. Αλλωστε μιλάμε για μια περιοχή στην οποία κατοικεί το 18,8% του συνολικού πληθυσμού της μητροπολιτικής Γαλλίας (11,79 εκατομμύρια κάτοικοι το 2010). Οι κάτοικοί της φέρουν την ονομασία Franciliens (Φρανσιλιάν).

Εκτείνεται στο 23,7% της συνολικής έκτασης της περιοχής, ωστόσο κατοικεί σε αυτή το 88,7% του συνολικού της πληθυσμού. Από αυτό το «εργοστάσιο» προέκυψε και ο Ιμπραΐμα Τραορέ, σήμερα 35 ετών, ο οποίος έπαιξε περισσότερα από 250 παιχνίδια για τέσσερις διαφορετικούς συλλόγους στην Bundesliga και ήταν αρχηγός της Γουινέας στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής 2019. Μίλησε στο BBC για τα παιδικά του χρόνια στην Παντέν, λίγο έξω από τον περιφερειακό δρόμο που χωρίζει το κέντρο του Παρισιού από τα προάστιά του. «Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι από τη Βόρεια Αφρική, οι πραγματικοί ποδοσφαιριστές του δρόμου. Είχαμε πολλούς από τη Σενεγάλη, τη Γουινέα, το Μάλι. Τα καλοκαίρια κάναμε ένα Κύπελλο Αφρικής. Ολοι οι παίκτες της Γουινέας ήταν σε μια ομάδα. Οι παίκτες του Μάλι σε άλλη, αυτοί από την Ακτή Ελεφαντοστού στη δική τους».

Κατά τη διάρκεια ενός από αυτά τα άτυπα τουρνουά ένας τοπικός σκάουτερ εντόπισε τον Τραορέ και τον έβαλε στον δρόμο της επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Ναι, οι σκάουτερ παρακολουθούν αυτά τα αυτοσχέδια... Κύπελλα Αφρικής. Υπάρχουν αγώνες όπου οι σκάουτερ στις εξέδρες είναι περισσότεροι από τους γονείς των παιδιών. Αυτός είναι και ο λόγος που πλέον δωδεκάχρονα παιδιά σε αυτές τις γειτονιές έχουν ατζέντη. Η εισροή ταλέντων και ποδοσφαιρικής κουλτούρας εμφανίστηκε σε ένα περιβάλλον τέλειο για ανάπτυξη παικτών. Βοήθησε σε αυτό η πολιτική των δήμων για την κατασκευή ποδοσφαιρικών εγκαταστάσεων υψηλής ποιότητας σε κάθε γωνιά του Παρισιού, εν μέρει για να κρατήσει τα παιδιά μακριά από τους δρόμους και από προβλήματα.

Ηταν όμως θεμελιώδης για να γίνει το άθλημα εύκολα προσβάσιμο σε όλους. «Κατεβαίνεις από το διαμέρισμά σου και έχεις δίπλα σου ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, οπότε το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να πας να παίξεις ποδόσφαιρο», είπε, επίσης στο BBC, ο Αμπντελαζίζ Καντούρ, αθλητικός διευθυντής της F.C. Montfermeil 93, ενός συλλόγου στο Σεν Σεν Ντενί, μια προαστιακή περιοχή του Παρισιού, στην Ιλ ντε Φρανς, με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας και ανεργίας στη Γαλλία. Κάπου εκεί ο Αμπντελαζίζ ανακάλυψε τον σέντερ μπακ της Αρσεναλ και της Εθνικής Γαλλίας, Ουίλιαμ Σαλίμπα.

Στο Παρίσι μικροί Κιλιάν Εμπαπέ, ετοιμάζονται για το Χάρβαρντ του ποδοσφαίρου

«Οι νέοι εδώ παίζουν ποδόσφαιρο σχεδόν όλη την ημέρα», συνέχισε ο Αμπντελαζίζ. «Τα περισσότερα γήπεδα είναι μικρά. Αυτό σημαίνει ότι οι παίκτες αγγίζουν πολύ την μπάλα. Μαθαίνουν να ντριπλάρουν. Με την πάροδο του χρόνου μαθαίνουν τα πάντα. Και επιπλέον, θέλουν να ζήσουν από το ποδόσφαιρο. Δεν είναι εύκολο μέρος για να ζεις. Πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Τα παιδιά το ξέρουν και τα δίνουν όλα για να πετύχουν. Χτίζουν μια νοοτροπία και αυτό ίσως κάνει τη διαφορά, εκτός από το ταλέντο». Το... εργοστάσιο της Ιλ ντε Φρανς είναι αυτό που παράγει αστέρες του ποδοσφαίρου.

Ομως μετά την παραγωγή τους παραλαμβάνει το... Χάρβαρντ του ποδοσφαίρου. Ετσι αποκαλούν η Γάλλοι το Κλερφοντέν, την έδρα των ακαδημιών της Γαλλικής Ομοσπονδίας, περίπου 60 χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι, που εγκαινίασε τον Δεκέμβριο του 1998 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Φρανσουά Μιτεράν. Εκεί που η πρώτη ύλη μετατρέπεται σε ποδοσφαιρικό διαμάντι.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ».