Μπαράζ για την πρόκριση στο Euro 2024 έχει μπροστά της η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και η νοσταλγία από τα χρόνια που συμμετείχαμε κι εμείς στις διάφορες διοργανώσεις επιστρέφει. Με πολλές ιστορίες τόσο σε επίπεδο ανδρών, όσο και σε ελπίδων. Εμείς λέμε να καταπιαστούμε με τη... μικρή Εθνική. Είναι, άλλωστε, αρκετά τα κατορθώματά της στο πέρασμα των χρόνων. Κι ας μην έχουν γευθεί τη χαρά ενός τροπαίου, όπως έκαναν οι άνδρες το 2004 στην Πορτογαλία. 

Αλλά κάποιοι από αυτούς που σήκωσαν το... τιμημένο στην Πορτογαλία, έξι χρόνια νωρίτερα έγραψαν τη δική τους ιστορία στο Βουκουρέστι. Στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας, η Εθνική Ελπίδων έφτασε στη βρύση, αλλά νερό δεν ήπιε. Γνώρισε την ήττα από την Ισπανία, η οποία είθισται στις μικρές ηλικίες να εξελίσσεται σε έναν εφιάλτη για τα Ελληνόπουλα. Το ζήσαμε το 1998 με την ομάδα που έγραψε χρυσές σελίδες δόξας εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Δυστυχώς, το ίδιο έργο είδαν και το 2007 οι Νέοι. Αλλά και το 2012 στην Εσθονία. Εμείς, όμως, θα σταθούμε στο Βουκουρέστι. Εκεί, όπου παρά την ήττα 0-1 από τους Ίβηρες, έμειναν και άλλα πράγματα στη μνήμη όσων έζησαν την πορεία της Εθνικής. 

Οι… γαλάζιοι μπέμπηδες πριν το Euro 2004

Αρκεί να ρίξουμε μία ματιά στο ρόστερ, για να αντιληφθούμε τι υπήρχε σε εκείνη τη φουρνιά. Αρχίζω απ' όσους έφτασαν το 2004 στην κατάκτηση του Euro: Γιώργος Καραγκούνης, Τραϊανός Δέλλας, Άγγελος Μπασινάς, Γιάννης Γκούμας, Βασίλης Λάκης. Βάλτε στην εξίσωση τον Δημήτρη Μαυρογεννίδη, βασικό τότε στον Ολυμπιακό, τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, τον Ιεροκλή Στολτίδη, για χάρη του οποίου δέχθηκε ο Ότο Ρεχάγκελ τις περισσότερες επικρίσεις, τον Νίκο Λυμπερόπουλο.

1998 U21 ΕΛΛΑΣ(GREECE)- ΓΕΡΜΑΝΙΑ(GERMANY) 1-0

Υπήρχαν και άλλοι σημαντικοί παίκτες. Εμείς θα προσθέσουμε στους προαναφερθέντες τον Θανάση Κωστούλα, επειδή οι δύο γιοι του, ο Μπάμπης, κατά κύριο λόγο, αλλά και ο Κώστας πρωταγωνιστούν στην επικαιρότητα των ημερών, χάρη στα κατορθώματά τους με την ομάδα Νέων του Ολυμπιακού. Στη 2η θέση της Ευρώπης είχε ανεβεί ο μπαμπάς Κωστούλας και δικαιολογημένα εύχονται όλοι να τον προσπεράσουν τα πιτσιρίκια του.

Γυρνάμε, όμως, στο Βουκουρέστι επειδή ξεστρατίσαμε. Όπως... ξεστράτισαν και οι διεθνείς τις ημέρες της παραμονής τους στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Το τουρνουά κράτησε πολλές ημέρες και οι παίκτες είχαν ανάγκες. Όπως, βέβαια, κάθε άνθρωπος. Κυκλοφορούσαν, άλλωστε, στην πόλη κάτι πειρασμοί, που και Άγιος να ήσουν, θα προσευχόσουν, για να μην κολαστείς. 

Η Εθνική, ο Κόλλιας και το... ασανσέρ

Όλα αυτά τα γνώριζε ο κυρ Γιάννης, ο Κόλλιας και είχε πάρει τα μέτρα του. Πάντα υπήρχε στη ρεσεψιόν ένα μέλος του επιτελείου που τσέκαρε σε ποιον όροφο σταματούσε το ασανσέρ. Ειδικά εάν έμπαινε στον ανελκυστήρα μία όμορφη γυναίκα, αμέσως σήμανε συναγερμός. Μόνο που κάθε παρακολούθηση καθησύχασε τον ομοσπονδιακό προπονητή και τα μέλη της αποστολής. Οι κοπέλες πήγαιναν είτε σε υψηλότερο όροφο, είτε σε χαμηλότερο. Είτε σε κάποιο δημοσιογράφο, είτε σε κάποιον άλλον που είχε κλείσει δωμάτιο στο ίδιο ξενοδοχείο.

Εκείνο που δεν υπολόγιζαν ο Κόλλιας και οι συνεργάτες του ήταν ότι στους ορόφους μπορούμε να ανεβοκαταβαίνουμε με τα πόδια. Πήγαιναν, δηλαδή, οι λεγόμενες δύο ορόφους ψηλότερα ή, χαμηλότερα, όπου πάντα υπήρχε κάποιος άσχετος με την ομάδα, αλλά κοντά στην αποστολή, που λειτουργούσε ως άλλοθι για την περίπτωση που η παρακολούθηση συνεχιζόταν και εντός ασανσέρ. Όταν έφευγε κάθε ανεπιθύμητος ελεγκτής, η κοπέλα έφτανε στο κατάλληλο δωμάτιο. Τα κονέ έκανε ένας Έλληνας, ο οποίος έμενε στο Βουκουρέστι, γνώριζε άριστα την... πιάτσα και τα καλά της και γι' αυτό, άλλωστε, προσέγγισε από την πρώτη μέρα του διεθνείς. 

Κάπως έτσι χτίστηκε και ο μύθος του... τέρατος. Διότι τα παλικάρια δεν είχαν μόνο ορέξεις, τους άρεσε και η πλάκα. Κάπως έτσι, μαζεύτηκαν κάποια στιγμή 4-5 άτομα στο δωμάτιο ενός διεθνή, ο οποίος περίμενε συντροφιά. Ο καθένας είχε και μία κρυψώνα. Καλοκαίρι ήταν, οι δύο εξ αυτών πήγαν πίσω από την κουρτίνα. Ξεντύθηκε η κοπέλα, ακολούθησε και ο δικός μας, οπότε ακούστηκε μία φωνή: "Τι τέρας είναι αυτό, ρε;". Η κοπέλα πανικοβλήθηκε και η νύχτα έληξε άδοξα για τον οικοδεσπότη, αλλά τα γέλια των υπολοίπων για τον... μαρτυριάρη ακούστηκαν μέχρι την Αθήνα. 

Ιούνιος Βερν

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ONTIME".