Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς στο parapolitika.gr: "Κανείς άλλος με τη δίψα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι"
Με το μαχαίρι στα δόντια
Ύστερα από τον ανεπιτυχή 1,5 μήνα σε Ζάγκρεμπ και Ντόχα, ο 30χρονος περιφερειακός Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς σαλπίζει το σύνθημα της αντεπίθεσης για την εθνική ομάδα πόλο Ανδρών
Το αίσθημα της πικρίας είναι εκείνο που συνόδευσε τους παίκτες της εθνικής πόλο Ανδρών κατά την επιστροφή τους στην Αθήνα από την Ντόχα, όπου τον Φεβρουάριο διεξήχθη το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου. Ύστερα από μια εικόνα που ήταν το απότοκο μιας βραχυχρόνιας προετοιμασίας στο Ευρωπαϊκό του Ζάγκρεμπ, η “γαλανόλευκη” έδωσε το στίγμα της ομάδας που είχε φτάσει σε δύο διαδοχικά βάθρα Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, το 2022 και το 2023, και, βέβαια, στο δεύτερο σκαλί στους Ολυμπιακούς του Τόκιο το 2021 και έγινε η πρώτη εθνική σε όλα τα σπορ που έπαιξε σε τελικούς Ολυμπιακών και Παγκοσμίου και μικρό τελικό Παγκόσμιου μέσα σε δύο χρόνια.
Όμως το παιχνίδι με την Ιταλία ήταν κόλαφος και ο αποκλεισμός ήρθε στα τελευταία 2,5 λεπτά, όταν “βγάλαμε παιδικές ασθένειες”, όπως είπε ο Θοδωρής Βλάχος μετά τη λήξη του παιχνιδιού. Τα διαιτητικά σφάλματα δεν ήταν αμελητέα, αλλά ο Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς δήλωσε στην "Α της Κυριακής", πως "το έχω συζητήσει χίλιες φορές, με φίλους και γνωστούς. Υπάρχει το κομμάτι της διαιτησίας, αλλά όταν χάνεις ένα τέτοιο παιχνίδι από δικά σου λάθη, δεν μπιορείς να επικαλείσαι δικαιολογίες".
Όπως και να ‘χει, δεν μπορεί, αυτό το δίμηνο που η Εθνική αποκλείστηκε δις στα προημιτελικά, να λογίζεται ως συμφορά, αφού από πέρυσι έχει κλείσει θέση για το τουρνουά στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024, που θα διεξαχθούν στο Παρίσι. Θεωρείται, όμως, κίνητρο, αφού σε αυτήν τη φάση η θέση της Εθνικής στο οικοσύστημα της υδατοσφαίρισης αμφισβητείται.
Ο Γενηδουνιάς, που είναι μέλος του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος σε επίπεδο Ανδρών από το 2013, όταν ακόμη σπούδαζε στο κολέγιο USC στην Καλιφόρνια (2011-15), είναι έτοιμος για... πόλεμο σε αυτήν τη διοργάνωση. "Ο Θοδωρής Βλάχος μάς προϊδέασε ότι θα δουλέψουμε πολύ σκληρά, αφού θα έχουμε περισσότερο χρόνο σε αυτήν την προετοιμασία. Και αν υπολογίσεις ότι δουλεύουμε ούτως ή άλλως σκληρά, θα το κάνουμε ακόμα περισσότερο. Εγγυώμαι ότι θα είμαστε η ομάδα με τη μεγαλύτερη δίψα από όλες τις αλλες στους Ολυμπιακούς Αγώνες".
Από το 2009 έως το 2011, η εθνική Εφήβων έπαιξε δύο τελικούς, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2009 στο Σίμπενικ και στο Ευρωπαϊκό της Στουτγάρδης το 2010, με Κροατία και Ιταλία, και έναν ημιτελικό στο Παγκόσμιο του 2011 στον Βόλο, χάνοντας, ειδικά στις δύο πρώτες περιπτώσεις, αποτρόπαια. "Ειδικά το Σίμπενικ ήταν... άσ' τα" λέει τώρα ο Γενηδουνιάς για την προ 15ετίας ήττα στον τελικό με την Κροατία, με γκολ από τη σέντρα στο τελευταίο δευτερόλεπτο, ύστερα από ένα μπαράζ διαιτητικών αποφάσεων που θα μπορούσαν να κόψουν καριέρες.
Οι τελικοί, λοιπόν, έχουν γίνει τέσσερις και ο 30χρονος περιφερειακός του Ολυμπιακού παραδέχεται πως "είναι πια απωθημένο το χρυσό μετάλλιο". Η περυσινή ευκαιρία, όταν η Εθνική μπορούσε, ανεξαρτήτως του τάιμ άουτ που πήρε ο Βλάχος, να νικήσει στον τελικό της Φουκουόκα με την Ουγγαρία στην κανονική διάρκεια, χάνοντας τελικά στα πέναλτι, είναι η πιο πρόσφατη, γι’ αυτό και η πιο οδυνηρή. "Δεν έχω δει ποτέ τους Ούγγρους με τερματοφύλακα τον Σόμα Βόγκελ να χάνουν στα πέναλτι", λέει σαν να μονολογεί ο Γενηδουνιάς και συνεχίζει: "Σε αντίθεση με το Τόκιο, που πανηγυρίσαμε αρκετά όταν τους νικήσαμε στον ημιτελικό, πέρυσι δεν πανηγυρίσαμε σχεδόν καθόλου.
Στο Τόκιο χάσαμε από μία από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών (σ.σ. τη Σερβία) και ήμαστε ανταγωνιστικοί για μεγάλο διάστημα. Μας νίκησαν με την εμπειρία τους. Πέρυσι μπήκαμε στα αποδυτήρια και ξεκινήσαμε να προετοιμαζόμαστε για τον τελικό. Ήταν ένα παιχνίδι που έγιναν... τα πάντα, το τάιμ άουτ, ύστερα μπορούσαμε να σκοράρουμε στο παίκτη παραπάνω, μετά είχαν αυτοί μεγάλη ευκαιρία στο δικό μας τέρμα..."
Αλλά το επιμύθιο από όλη την πορεία δεν μπορεί να έχει αρνητικό πρόσημο. Η Εθνική αυτών των παικτών νίκησε για πρώτη φορά Ουγγαρία και Σερβία σε μεγάλη διοργάνωση. Ο επίλογος από τον Γενηδουνιά λειτουργεί ως συμπέρασμα: "Καλώς ή κακώς, οι ήττες είναι εκείνες που μένουν περισσότερο στο μυαλό. Αλλά δεν ξεχνάω ότι κάνω μια δουλειά που αγαπάω και είναι σημαντικά όλα αυτά που έχουμε πετύχει με τους συμπαίκτες μου".
Όμως το παιχνίδι με την Ιταλία ήταν κόλαφος και ο αποκλεισμός ήρθε στα τελευταία 2,5 λεπτά, όταν “βγάλαμε παιδικές ασθένειες”, όπως είπε ο Θοδωρής Βλάχος μετά τη λήξη του παιχνιδιού. Τα διαιτητικά σφάλματα δεν ήταν αμελητέα, αλλά ο Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς δήλωσε στην "Α της Κυριακής", πως "το έχω συζητήσει χίλιες φορές, με φίλους και γνωστούς. Υπάρχει το κομμάτι της διαιτησίας, αλλά όταν χάνεις ένα τέτοιο παιχνίδι από δικά σου λάθη, δεν μπιορείς να επικαλείσαι δικαιολογίες".
Όπως και να ‘χει, δεν μπορεί, αυτό το δίμηνο που η Εθνική αποκλείστηκε δις στα προημιτελικά, να λογίζεται ως συμφορά, αφού από πέρυσι έχει κλείσει θέση για το τουρνουά στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024, που θα διεξαχθούν στο Παρίσι. Θεωρείται, όμως, κίνητρο, αφού σε αυτήν τη φάση η θέση της Εθνικής στο οικοσύστημα της υδατοσφαίρισης αμφισβητείται.
Ο Γενηδουνιάς, που είναι μέλος του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος σε επίπεδο Ανδρών από το 2013, όταν ακόμη σπούδαζε στο κολέγιο USC στην Καλιφόρνια (2011-15), είναι έτοιμος για... πόλεμο σε αυτήν τη διοργάνωση. "Ο Θοδωρής Βλάχος μάς προϊδέασε ότι θα δουλέψουμε πολύ σκληρά, αφού θα έχουμε περισσότερο χρόνο σε αυτήν την προετοιμασία. Και αν υπολογίσεις ότι δουλεύουμε ούτως ή άλλως σκληρά, θα το κάνουμε ακόμα περισσότερο. Εγγυώμαι ότι θα είμαστε η ομάδα με τη μεγαλύτερη δίψα από όλες τις αλλες στους Ολυμπιακούς Αγώνες".
Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς: Το απωθημένο του χρυσού
|Ούτε τα προηγούμενα χρόνια το κρύβαμε, πολλώ δε μάλλον τώρα, ότι ο στόχος μας είναι το χρυσό μετάλλιο|. Εξ απαλών ονύχων, στο Παλαιό Φάληρο, ο Γενηδουνιάς στελέχωσε όλες τις μικρές Εθνικές και με συμπαίκτες όπως ο Άγγελος Βλαχόπουλος, ο Γιώργος Δερβίσης, ο Μάριος Καπότσης, ο Κυριάκος Ποντικέας, ο Μανώλης Σολανάκης, ο Κωνσταντίνος Γούβης, ο Δημήτρης Τίγκας και ο Στέφανος Γαλανόπουλος, άγγιξε το χρυσό μετάλλιο σε μεγάλες διοργανώσεις.Από το 2009 έως το 2011, η εθνική Εφήβων έπαιξε δύο τελικούς, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2009 στο Σίμπενικ και στο Ευρωπαϊκό της Στουτγάρδης το 2010, με Κροατία και Ιταλία, και έναν ημιτελικό στο Παγκόσμιο του 2011 στον Βόλο, χάνοντας, ειδικά στις δύο πρώτες περιπτώσεις, αποτρόπαια. "Ειδικά το Σίμπενικ ήταν... άσ' τα" λέει τώρα ο Γενηδουνιάς για την προ 15ετίας ήττα στον τελικό με την Κροατία, με γκολ από τη σέντρα στο τελευταίο δευτερόλεπτο, ύστερα από ένα μπαράζ διαιτητικών αποφάσεων που θα μπορούσαν να κόψουν καριέρες.
Οι τελικοί, λοιπόν, έχουν γίνει τέσσερις και ο 30χρονος περιφερειακός του Ολυμπιακού παραδέχεται πως "είναι πια απωθημένο το χρυσό μετάλλιο". Η περυσινή ευκαιρία, όταν η Εθνική μπορούσε, ανεξαρτήτως του τάιμ άουτ που πήρε ο Βλάχος, να νικήσει στον τελικό της Φουκουόκα με την Ουγγαρία στην κανονική διάρκεια, χάνοντας τελικά στα πέναλτι, είναι η πιο πρόσφατη, γι’ αυτό και η πιο οδυνηρή. "Δεν έχω δει ποτέ τους Ούγγρους με τερματοφύλακα τον Σόμα Βόγκελ να χάνουν στα πέναλτι", λέει σαν να μονολογεί ο Γενηδουνιάς και συνεχίζει: "Σε αντίθεση με το Τόκιο, που πανηγυρίσαμε αρκετά όταν τους νικήσαμε στον ημιτελικό, πέρυσι δεν πανηγυρίσαμε σχεδόν καθόλου.
Στο Τόκιο χάσαμε από μία από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών (σ.σ. τη Σερβία) και ήμαστε ανταγωνιστικοί για μεγάλο διάστημα. Μας νίκησαν με την εμπειρία τους. Πέρυσι μπήκαμε στα αποδυτήρια και ξεκινήσαμε να προετοιμαζόμαστε για τον τελικό. Ήταν ένα παιχνίδι που έγιναν... τα πάντα, το τάιμ άουτ, ύστερα μπορούσαμε να σκοράρουμε στο παίκτη παραπάνω, μετά είχαν αυτοί μεγάλη ευκαιρία στο δικό μας τέρμα..."
Αλλά το επιμύθιο από όλη την πορεία δεν μπορεί να έχει αρνητικό πρόσημο. Η Εθνική αυτών των παικτών νίκησε για πρώτη φορά Ουγγαρία και Σερβία σε μεγάλη διοργάνωση. Ο επίλογος από τον Γενηδουνιά λειτουργεί ως συμπέρασμα: "Καλώς ή κακώς, οι ήττες είναι εκείνες που μένουν περισσότερο στο μυαλό. Αλλά δεν ξεχνάω ότι κάνω μια δουλειά που αγαπάω και είναι σημαντικά όλα αυτά που έχουμε πετύχει με τους συμπαίκτες μου".