Ρούντι Φερνάντεθ: Ο "θρύλος" που οι Έλληνες λατρέψαμε να μισούμε!

Ο Ρούντι Φερνάντεθ κρεμάει παπούτσια, φανέλες και μπάγκις στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024, στο Παρίσι, υπογράφοντας ένα ένδοξο φινάλε στη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση της οικουμένης και ελπίζει -ή ενδεχομένως πιθανολογεί- ότι τα τελευταία βήματά του ως επαγγελματία αθλητή του μπάσκετ θα γίνουν πάνω στο απόλυτο βάθρο.

Ο Ρούντι θα γίνει, στην πρωτεύουσα της Γαλλίας, ο πρώτος αθλητής μπάσκετ στην Ιστορία που θα έχει έξι συμμετοχές στη διοργάνωση των πέντε κύκλων. Ξεκίνησε αμούστακο παιδαρέλι το 2004, στην Αθήνα, με μία Ισπανία που είχε ήδη μπει σε ρότα να γίνει η κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη.

Ρούντι Φερνάντεθ, ο... προβοκάτορας παικταράς

Από όλη τη φρουρά των Ισπανών παικτών του 21ου αιώνα, ο Ρούντι, ένα δώρο του Αϊτό Γκαρθία Ρενέσες, ο οποίος τον σμίλεψε από το 2003 έως το 2008 στην Μπανταλόνα, είναι ο πιο πιστός υπηρέτης της χώρας του.

Αυτά τα 20 χρόνια που φοράει τη φανέλα με το εθνόσημο, ο 39χρονος νησιώτης, με καταγωγή από την Πάλμα, έχει χάσει ακριβώς… ένα Ευρωμπάσκετ, αυτό του 2017. Έχει παίξει σε επτά τέτοιες διοργανώσεις, έχει συμμετάσχει σε πέντε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, είναι ο ίδιος η Ισπανία των τελευταίων 20 χρόνων.

Αυτό το… ιπτάμενο αντικείμενο, που σε εφηβεία και μετεφηβεία πεταγόταν από το… πουθενά στον ουρανό για να αρπάξει μια μπάλα και να την καρφώσει στο καλάθι, υπήρξε ένας λιπόσαρκος προβοκάτορας. Στα ημέτερα, φυσικά, ο Ρούντι είναι κάποιος που μια γροθιά στη μούρη του θα δημιουργούσε υπέρμετρη αγαλλίαση, αλλά και στο Πόρτλαντ, από το 2008 έως το 2011, δεν δημιούργησε πολλές συμπάθειες, παρά το γεγονός ότι αρκετοί ερίζουν προς τη νίκη του στο διαγωνισμό καρφωμάτων του All Star Game το 2009.

Ρούντι Φερνάντεθ, είσαι σκέτο… παρακράτος

Ο Ρούντι ήταν, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις προκλήσεις, φτιαγμένος από το υλικό του Ντράζεν Πέτροβιτς, ένας παίκτης που ήταν μέγας θεατρίνος στο παρκέ και έμοιαζε με σκοπό της ζωής του να εμπαίζει τους διαιτητές και να του δίνουν φάουλ απλώς και μόνο επειδή έκανε μια θεαματική πτώση. Το αθλητικό και το ιδεώδες ήταν (και παραμένουν, αν αναλογιστεί κάποιος ότι παίζει στην πρώτη ομάδα της κατάταξης της Euroleague, Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ έχει μπροστά του ένα καλοκαίρι με τη εθνική ομάδα) δύο λέξεις που δεν έμπαιναν σε πρόταση που περιέγραφε τον Ρούντι.

Χρησιμοποιούσε κάθε πιθανό κόλπο για να μπει στο μυαλό του αντιπάλου, δημιουργούσε προκλήσεις σε σημεία που η ομάδα του φαινόταν να χάνει την επαφή της με το σκορ, ενώ ακόμα και όταν μία νίκη ήταν εξασφαλισμένη -με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον τελικό της Euroleague το 2015, όταν έδωσε την μπάλα στον Βασίλη Σπανούλη με το νικητή στο παιχνίδι της Ρεάλ με τον Ολυμπιακό στη Μαδρίτη να έχει κριθεί- τσιγκλούσε το θυμικό του αντιπάλου με αποτέλεσμα να χάσει την ψυχραιμία του.

Οι αντίκες του, ειδικά στο Ευρωμπάσκετ του 2007 και τον ημιτελικό με την Εθνική, ένα παιχνίδι που οι Ισπανοί νίκησαν και έβαλαν οριστικά από κάτω τη «γαλανόλευκη» για τα χρόνια που θα έρχονταν, δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Φυσικά δεν ήταν ο μόνος της ισπανικής σχολής προβοκάτσιας, αφού ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, ο Χόρχε Γκαρμπαχόθα, ο Χοσέ Καλντερόν, ο Φελίπε Ρέγες, ακόμα και οι, έστω και σε ένα βαθμό, αδελφοί Γκασόλ, την είχαν εύκαιρη όποτε χρειαζόταν.

Προφανώς, όμως, ο λόγος γίνεται για έναν εμβληματικό σούτινγκ γκαρντ, που κλείνει την καριέρα του έχοντας προς το παρόν τουλάχιστον τρεις Euroleague (2015, 2018, 2023) με τη Ρεάλ Μαδρίτης, ένα Eurocup (2008) και ένα Eurochallenge (2006) με την Μπανταλόνα, ένα Διηπειρωτικό με τη Ρεάλ το 2015, έξι πρωταθλήματα Ισπανίας (2013, 2015, 2016, 2018, 2019, 2022), επτά Κύπελλα (2008, 2014–2017, 2020, 2024) και εννιά Supercup Ισπανίας (2012–2014, 2018–2023). Ένα ψηφιδωτό αντιθέσεων που είναι σπάνιο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και δεν διαλανθάνει συγκίνησης.

Το κάρφωμα του Ρούντι στο Πεκίνο 

«Those m..ers weren’t going anywhere». Με αυτά τα λόγια περιέγραψε, στο ντοκιμαντέρ του netflix «Redeem Team», την Ισπανία στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, το 2008, ο Λεμπρόν Τζέιμς. Εκείνο το παιχνίδι της 24ης Αυγούστου, το 118-107 υπέρ των ΗΠΑ, θεωρείται ως το κορυφαίο που έχει γίνει ποτέ σε διεθνές επίπεδο.

Το τρίποντο και φάουλ του Κόμπι Μπράιαντ και το δάχτυλο στο στόμα είναι η μνημειωδέστερη στιγμή του τελικού, αλλά το κάρφωμα του Ρούντι Φερνάντες στον Ντουάιτ Χάουαρντ, με 5’11’’ να απομένουν για τη λήξη του τελικού, δεν είναι ελλιπής μυθολογικών στοιχείων στιγμή. Ο Ρούντι, μόλις 23, έβαλε τον πιο κυριαρχικό σέντερ του NBA στο μίξερ, σε μία από τις πολλές φάσεις που οι Ισπανοί έδειξαν ότι διαθέτουν αυτοπεποίθηση στο όριο της έπαρσης ώστε να κοντράρονται mano a mano με την καλύτερη ομάδα στον κόσμο.

Το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο δεν ήρθε για εκείνη την ομάδα, αλλά ο Ρούντι δεν έχει παράπονο: δύο ασημένια (2008, 2012) και ένα χάλκινο (2016) ολυμπιακά μετάλλια, δύο χρυσά (2006, 2019) σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, τέσσερα χρυσά (2009, 2011, 2015, 2022), ένα ασημένιο (2009) και ένα χάλκινο (2005) σε Ευρωμπάσκετ. Ο θρύλος του Ρούντι και του ρόλου που έπαιξε για τη θέση της Ισπανίας στο μπασκετικό οικοσύστημα, είναι αναμφισβήτητος.

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "OnTime".