100 χρόνια ΑΕΚ: Ένα βράδυ σε έναν χωματόδρομο της Αθήνας πριν από έναν αιώνα

Η ΑΕΚ έγινε 100 ετών και γιορτάζει τα γενέθλιά της. Η ιστορία άρχισε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά πήρε σάρκα και οστά στο κέντρο της Αθήνας. Σχεδόν στην Ομόνοια, ένα βράδυ, μια παρέα αποφάσισε την ίδρυσή της.

Τη δεκαετία του 1920 η μορφή που είχε η οδός Βερανζέρου δε είχε καμία απολύτως σχέση με τη σημερινή. Ο δρόμος που φέρει το όνομα του μεγάλου Γάλλου ποιητή του 19ου αιώνα και μεγάλου φιλέλληνα Pier Jean de Beranger (Πιερ-Ζαν ντε Μπερανζέ, ελληνιστί Βερανζέρος) ήταν ένας χωματόδρομος με μονοκατοικίες και διώροφα. Μύριζε από τις καβαλίνες με τις οποίες γέμιζαν τον τόπο τα άλογα, ενώ μπροστά σε ένα ποδηλατάδικο της εποχής, δύο μεγάλα πεύκα ήταν τα μοναδικά δέντρα που μπορούσες να συναντήσεις κοντά στην συμβολή του δρόμου με την Πατησίων.

Η ΑΕΚ και οι πρόσφυγες στη Βερανζέρου 

Εκεί, λειτουργούσε από το 1916 το ξενοδοχείο "Ιόνιον" και από το 1923 το "Hotel Mediteranee". Το 1922 η περιοχή υποδέχθηκε πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη. Αυτό σήμαινε αρχικά οικονομική και κοινωνική κρίση, αλλά σύντομα άνθηση σε όλους τους τομείς. «Ειδικά η οδός Πατησίων από την αρχή της μέχρι την οδό Βερανζέρου γέμισε με ουζοποτεία μικρασιατικού τύπου, που σέρβιραν ούζο και μεζέδες, οι οποίοι αυξάνονταν και πλουτίζονταν ανάλογα με τον αριθμό των ούζων», αναφέρει στο βιβλίο «Εν Αθήναις, κάποτε...: η πόλις και οι δρόμοι της διηγούνται την ιστορία τους», ο Διονύσιος Β. Ηλιόπουλος (Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2000).

Κάπου εκεί, μια παρέα Κωνσταντινουπολίτες δραστηριοποιήθηκε στο εμπόριο, γρήγορα τα μέλη της στέριωσαν οικονομικά, αλλά είχαν βαλει κάτι στο νου τους, να κρατήσουν το άρωμα της Πόλης που κουβαλούσαν μαζί τους.

Η ΑΕΚ, η στοά Λουξ και ένα βράδυ του Απρίλη

Σήμερα, αν κάποιος ρωτήσει στη Βερανζέρου για τη στοά Λουξ, μάλλον δεν θα βρει κανέναν να την θυμάται. Πέρασαν εκατό ολόκληρα χρόνια από την εποχή, περί ης ο λόγος και ουσιαστικά το μόνο που έμεινε να τη θυμίζει και μάλιστα έντονα είναι η ΑΕΚ. Διότι σε ένα πατάρι, το βράδυ της 13^ης Απριλίου 1924 γεννήθηκε η “Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινύπολεως με έδραν τας Αθήνας”, όπως αναφέρει το ιδρυτικό καταστατικό. Βέβαια αυτό φέρει την ημερομηνία  “18 Σεπτεμβρίου 1924», όμως η “γέννηση” έγινε στις 13 του Απρίλης της ίδιας χρονιάς, στη στοά που προαναφέρθηκε στο πατάρι του εμπορικού καταστήματος αθλητικών ειδών του Κωνσταντίνου Δημόπουλου και των αδερφών Αιμίλιου και Μενελάου Ιωνά που έφερε την επωνυμία  «Αιμ. Ιωνά και Κ. Δημοπούλου». Ο Αιμίλιος και ο Μενέλαος Ιωνάς ήταν αθλητές του στίβου και μαζί με το Δημόπουλο οραματίζονταν την ίδρυση του σωματείου που κάτω από τα φτερά του θα μπορούσαν να βρουν ζεστασιά οι Κωνσταντινουπολίτες ξεριζωμένοι αθλητές που σε μόνιμοι βάση στιβάζονταν στο πατάρι του καταστήματος και συζητούσαν τα προβλήματά τους.

Η ιδέα τελικά ρίχτηκε, άπαντες ενθουσιάστηκαν και βάλθηκαν να υλοποιήσουν το όραμα. Το όνειρο δεν άργησε να γίνει πραγματικότητα. Η ιστορική σχέση του συλλόγου με την Κωνσταντινούπολη ήταν κάτι που όλοι έθεσαν ως προαπαιτούμενο.

Η ιδέα της ΑΕΚ και ο "ιεροφάντης του αθλητισμού του Βοσπόρου"

Στο βιβλίο “Η Ιστορία της Α.Ε.Κ. 1924-1969”, Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια Αθλητισμού & Ποδοσφαίρου{ (εκδ. Alvin Redman Hellas) διαβλαζουμε ότι εκεί το βράδυ βρέθηκαν στο πατάρι μεταξύ άλλων ο Αιμίλιος και ο Μενέλαος Ιωνάς και ο Κώστας Δημόπουλος και ο Μίλτος Ιερεμιάδης, ο Τιμολέων Τάγαρης, ο Μενέλαος Καροτσέρης και ο Παύλος Κεχαγιάς και μαζί τους “θερμός συμπαραστάτης και εμπνευστής, ένας ιεροφάντης του αθλητισμού του Βοσπόρου, ο σεβάσμιος Κωνσταντίνος Σπανούδης. Επρόκειτο για τον Φαναριώτη, απόφοιτο της Μεγάλης του Γένους Σχολής και μετέπειτα πολιτικό ενταγμένο στο Κόμμα Φιλελευθέρων, δημοσιογράφο και πρώτο πρόεδρο ΑΕΚ.  

Όλοι αυτού συναποφάσισαν την ίδρυση της ΑΕΚ. Η απόφαση για το έμβλημα και τα χρώματα ήταν ομόφωνη. Δικέφαλος αετός και χρυσό και μαύρο κληρονομιά από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Στόχος αυτός που αργότερα αναφέρει το καταστατικό: “Σκοπός του συλλόγου είναι η περισυλλογή και συγκέντρωσις των εκ Κωνσταντινουπόλεως εν Αθήναις και Πειραιεί αθλητών προς συνέχισην του έργου των διαφόρων Αθλητικών Σωματείων Κωνσταντινουπόλεως, των οποίων ενεργά μέλη ήσαν οι αθληταί ούτοι, καθώς και η διάδοσις της γυμναστικής και του φιλάθλου αισθήματος παρά τη νεολαία και ιδία τη εκ Κωνσταντινουπόλεως τοιαύτη, προς διάπλασιν αλκίμων σωμάτων, ψυχών θαρραλέων και χαρακτήρων ευγενικών, ικανών προς εκπλήρωσιν πάντων των προς την Πατρίδα, τα άτομα, την Κοινωνίαν και την οικογένειαν υποχρεώσεων, ενισχυομένης ούτω εν πνεύματι αμίλλης και αδιασπάστου εθνικής αλληλεγγύης της προόδου του Έθνους”.

Έτσι άρχισε η ιστορία. Πέρασαν εκατό χρόνια από εκείνο το βράδυ στο πατάρι της Βερανζέρου και το πέταγμα του Δικεφάλου συνεχίζεται…