Αντώνης Αντωνίου στην Απογευματινή: "Η ΑΕΚ είναι μια ιστορία της Ελλάδος"

Η ΑΕΚ γιορτάζει την αιωνιότητα της. 100 χρόνια γεμάτα από χαρές, λύπες, ένδοξες στιγμές, συγκίνηση και αμέτρητη αγάπη από τους εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλους της ανά τον κόσμο. Που ζουν και αναπνέουν για τα τρία αγαπημένα "κιτρινόμαυρα" γράμματα. Που αδημονούν να έρθει η μέρα για να βρεθούν κοντά της. Έμβλημα ο δικέφαλος αετός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Το σήμα της ΑΕΚ που ξεπερνά τα όρια του αθλητισμού και έχει μέσα του τον ξεριζωμό και την ιστορία του προσφυγικού ελληνισμού. Ήταν 13 Απριλίου του 1924 όταν ιδρύθηκε η "Ένωση". Δυο χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μια παρέα που αποτελούταν από Μικρασιάτες της Αθήνας πήρε την μεγάλη απόφαση να ιδρύσει ένα σωματείο που θα θύμιζε τις χαμένες πατρίδες. Και έγινε πράξη στο κατάστημα αθλητικών ειδών του Κωνσταντίνου Δημόπουλου και των αδερφών Αιμίλιου και Μενέλαου Ιωνά στην Οδό Βερανζέρου. 

Η μεγάλη ιδέα της ΑΕΚ ιδρύθηκε, μεγάλωσε, θριάμβευσε και όσοι την υποστηρίζουν το δέσιμο που έχουν είναι κάτι παραπάνω από ισχυρό. Είναι κομμάτι της ζωής τους. Εξάλλου αυτό που βγαίνει πάντα από τα χείλη των ΑΕΚτζήδων είναι ότι είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Ανάμεσα σε αυτούς και ο αγαπημένος ηθοποιός, Αντώνης Αντωνίου. Τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει πολλά. Τόσο σε θέατρο όσο και σε τηλεόραση.

Aντώνης Αντωνίου: "Έγινα ΑΕΚ από τον μπαμπά μου - Ήταν οικογενειακή παράδοση"

Η αδυναμία του; Η ΑΕΚ. Την αγαπά, την υποστηρίζει και σε κάθε ευκαιρία όποτε μπορεί, "ξεκλέβει" χρόνο για να βρεθεί στο πλευρό της και να την καμαρώσει εντός των τεσσάρων γραμμών. Έχει ζήσει μοναδικές στιγμές στο πλευρό της από τα παλιά… ρομαντικά χρόνια του ποδοσφαίρου τότε που αρκούσαν οι τέσσερις γραμμές, μια μπάλα, η υπεράσπιση της φανέλας και η αγάπη από την εξέδρα. Πως "βαπτίστηκε" όμως ΑΕΚ; Μα φυσικά από τον μπαμπά του.

"Ο μπαμπάς μου με έκανε ΑΕΚ ο οποίος έπαιζε επί χούντας ποδόσφαιρο. Έτσι έπρεπε. Ήταν οικογενειακή παράδοση. Είχε σπουδαία ομάδα, με τεχνίτες παίκτες, ήταν μεγάλη ιστορία δεν ήταν μόνο το ποδόσφαιρο" αναφέρει χαρακτηριστικά. Υπάρχουν πολλές αναμνήσεις που μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό και την καρδιά. Από την ΑΕΚ έχει να θυμάται πολλά όμως υπάρχει κάτι που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μείνει ανεξίτηλο. "Ήταν τα πρώτα χρόνια στο γήπεδο της ΑΕΚ που πριν ακόμα ολοκληρωθεί, είχε κερκίδες και μάντρα εκεί που θα έπαιζε η ομάδα με τον Ολυμπιακό. Είχε στην εφημερίδα μια φωτογραφία του Νεστορίδη που έδειχνε την γωνία κάτω στα γκολποστ και έλεγε στον Θεοδωρίδη εδώ θα βάλω το γκολ. Την άλλη μέρα που πήγαμε στο γήπεδο ήταν κατάμεστο. Στα πρώτα λεπτά βάζει γκολ ακριβώς στην γωνία. Σε αυτήν που είχε δείξει. Η ΑΕΚ παίρνει μια σημαντική νίκη και η μνήμη αυτή μένει ανεξίτηλη". 

Αντωνίου: "Η ΑΕΚ είναι μια διαφορετική λατρεία και θρησκεία - Είναι μια ιστορία της Ελλάδος"

Πολλές είναι οι στιγμές που μπορεί να έχει ξεχωρίσει κάποιος για την ομάδα του σε όλα τα χρόνια ιστορία της, για τον Αντώνη Αντωνίου όμως η πιο δυνατή στιγμή της ΑΕΚ είναι μία και είναι αρκετά ξεχωριστή, ιστορική και συγκινεί άπαντες στο άκουσμα της. "Το ταξίδι εν μέσω πολέμου στο Βελιγράδι που ήταν ο Ντέμης αρχηγός. Ήταν συγκινητικό αυτό που έκανε η ΑΕΚ. Μόνο αυτή η ομάδα θα μπορούσε να το κάνει αυτό".

Οι δεσμοί που τον ενώνουν με την ΑΕΚ είναι ισχυροί, αυθεντικοί και ξεπερνούν το αθλητικό πλαίσιο. Πόσο δεμένος με την ιδέα ΑΕΚ είναι λοιπόν; "Πάρα πολύ. Όπως όλοι οι φίλαθλοι. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν αυτοί που είναι περισσότερο ή λιγότερο. Αν είσαι ΑΕΚ είσαι ουσιαστικά δεμένος και νομίζω ισχύει για όλους. Μια διαφορετική λατρεία, θρησκεία και ιστορία. Είμαστε πάρα πολύ δεμένοι με την ομάδα μας και όταν στεναχωριόμαστε και όταν πανηγυρίζουμε. Είναι... άλλο πράγμα".

Τα λόγια μοιάζουν φτωχά μπροστά στο συναίσθημα. Παρ΄όλα αυτά οι λέξεις κρύβουν τόσο μεγάλη δύναμη που με μια μόνο φράση μπορείς να αποστομώσεις τον άλλον και να συγκινηθείς μόνο στο άκουσμα της απάντησης. Έτσι έγινε και στην συγκεκριμένη ερώτηση για το πως θα μπορούσε ο Αντώνης Αντωνίου να χαρακτηρίσει την ΑΕΚ με μια φράση. "Μια ιστορία της Ελλάδος. Ελλάδα, Μικρά Ασία, ξεριζωμός, χαμένες πατρίδες".

Αντωνίου: "Όταν φτιάξαμε το γήπεδο ήταν σαν να βρήκαμε την πατρίδα μας"

Ίσως δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια το συναίσθημα του να «γκρεμίζεται» το γήπεδο της ομάδας σου. "Γκρεμίζεσαι" μέσα σου. Πόσο μάλλον όταν σε περιμένει η… εξορία. Όταν ξαναχτίζεται όμως πόσο μάλλον στη φυσική του έδρα όπως συνέβη με την ΑΕΚ είναι λες και βρίσκει η ομάδα ξανά την Ιθάκη της. Μαζί και οι φίλαθλοι της.

Η Ιθάκη της ΑΕΚ βρίσκεται στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί που πάντα άνηκε, ανήκει και θα ανήκει. Εκεί χτυπά η "κιτρινόμαυρη" καρδιά όλων. Οι γειτονιές πήραν ξανά… ζωή και οι χαμένες Κυριακές επανήλθαν. Σίγουρα με αυτό συμφωνεί ο Αντώνης Αντώνιου. "Το γήπεδο ήταν πολύ σημαντική πράξη. Ταλαιπωρηθήκαμε, μας έβαλαν εμπόδια, ήμασταν στην εξορία αλλά όταν φτιάξαμε το γήπεδο μας ήταν σαν να βρήκαμε την πατρίδα μας. Ξαναβρήκαμε όχι μόνο τις Κυριακές μας αλλά και την ομάδα και την ταυτότητα μας".

Αντωνίου: "Έχω αναβάλλει παράσταση για να πάω να δω την ΑΕΚ"

Πολλά… τρελά πράγματα μπορεί να κάνει κανείς για την ομάδα του. Κάποια μοιάζουν απλά κάποια όμως δεν τα ακούς και… κάθε μέρα. Για έναν ηθοποιό οι παραστάσεις είναι "ιερές". Κάτι που όμως είναι για κάποιον και η ομάδα του. Μπορεί να φανεί από το τι είναι κανείς διατεθειμένος να κάνει. Ο Αντώνης Αντωνίου έχει κάνει όντως κάτι… τρελό το οποίο εντέλει τον δικαίωσε στο 100%.

Αν μη τι άλλο θα το σκέφτεται κάθε φορά και κρυφά θα… χαμογελά. "Έχω αναβάλλει παράσταση για να πάω να δω ντέρμπι που ήταν σημαντικό και μάλιστα ήρθε με περιπετειώδη τρόπο. Χάναμε 2-0 και τελικά κερδίσαμε 3- 2. Σίγουρα άξιζε τον κόπο". Το να κλείνει η ομάδα σου 100 χρόνια ζωής είναι κάτι ξεχωριστό. Κάθε χρόνος είναι όμως αν μη τι άλλο η αιωνιότητα έχει άλλη χάρη. Αν θα μπορούσε να ευχηθεί κάτι ο Αντώνης Αντωνίου στην ΑΕΚ θα ήταν αυτό. "Καλή δύναμη στην ΑΕΚ και να βγούμε νικητές σε αυτόν τον υπέροχο μαζί με τους υπέροχους φίλαθλους που δίνουμε αγώνα".

Αντωνίου: "Νόμιζα ότι δεν θα καταφέρω να παρουσιάσω τα εγκαίνια και θα βάλω τα κλάματα από τη συγκίνηση"

Ποιος ΑΕΚτζης δεν θυμάται τη μέρα των εγκαινίων της OPAP Arena; Δεν γίνεται να ξεχαστεί άλλωστε. Πως να ξεχαστεί η μέρα που μικροί και μεγάλοι αντίκρισαν το «στολίδι» που ήρθε μετά από 19 χρόνια αναμονής; Πως να ξεχαστούν τα δάκρυα στο αντίκρισμα του; Στα εγκαίνια του νέου γηπέδου της ΑΕΚ πρέπει να «λύγισαν» μέχρι και οι κολόνες του γηπέδου. Μόλις κάποιος… πατούσε στη Νέα Φιλαδέλφεια τα συναισθήματα τον διαπερνούσαν. Πόσο μάλλον όταν θα έπρεπε όλο αυτό κάποιος να το παρουσιάσει. Να συγκρατήσει τα δάκρυα καιτην συγκίνηση. Ο Αντώνης Αντωνίου ήταν ο άνθρωπος που κλήθηκε να το κάνει. Και έχει να πει πολλά. Μάλλον καλύτερα να συγκλονίσει.

"Πρώτα απ’ όλα συγκινήθηκα και ευχαρίστησα τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση, νόμιζα ότι δεν θα τα καταφέρω και θα βάλω τα κλάματα. Όμως λειτούργησε ο επαγγελματισμός και μαζί με την Ναταλία Δραγούμη το πήραμε ψύχραιμα και θέλαμε να συγκινήσουμε τον κόσμο. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα και όλο αυτό. Ήταν από τα πιο σπουδαία πράγματα που έχω κάνει ποτέ. Είναι μια στιγμή που δεν θα την ξεχάσω ποτέ, ήταν καταπληκτικό και νιώθω μεγάλη τιμή που μπόρεσα να μιλήσω με τον κόσμο της ομάδας για να του θυμίσω ποιοι είμαστε που δεν το ξεχνάμε".

* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή του Σαββάτου (13/04)