100 χρόνια ΑΕΚ: Ο Νίκος Κατσαρός, οι "κιτρινόμαυρες" αναμνήσεις της Απογευματινής κι ένα μπουκάλι ρούμι

Πλέον 100 χρόνια ΑΕΚ. Για την κυρία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γεννημένη στις 13 Απριλίου 1924, σχεδόν στα 2/3 του ένδοξου βίου της συμπορεύθηκε με έναν κύριο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Με αφορμή τα γενέθλια της ΑΕΚ, ο Νίκος Κατσαρός, μίλησε για τον δεσμό τους σε συνέντευξη στην "Κυριακάτικη Απογευματινή". Η συζήτηση μαζί του μοιάζει μαγική όπως συμβαίνει πάντα όταν κάποιος περιγράφει τον έρωτά του. "Τελειώσαμε;", τον ρωτάς στο φινάλε της συζήτησης. "Ναι, εκτός και αν έχει άλλες είκοσι σελίδες να πούμε κι άλλα", απαντά και το εννοεί.

Κρατά πολλά χρόνια αυτός ο έρωτας: "Έγινα ΑΕΚ το 1951 όταν ήταν 27 ετών κι εγώ μόλις 11. Ο δεσμός μας είναι εβδομήντα τριών ετών. Έγινα ΑΕΚ αφού διάβασα ένα βιβλιαράκι με την ιστορία της ΑΕΚ που είχε γράψει ο Πάνος Μακρίδης, ο Κωνσταντινουπολίτης διευθυντής της Αθλητικής Ηχούς. Λίγο αργότερα, Χριστούγεννα του 1951 ήρθε στην Ελλάδα η Αούστρια Βιέννης για να παίξει με τους τρεις του ΠΟΚ, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. Στο πρώτο ματς η Αούστρια που ήταν τότε η βάση της Εθνικής Αυστρία νίκησε τον Παναθηναϊκό με 5-1 αφήνοντας άφωνους τους Έλληνες φιλάθλους".

Όταν η ΑΕΚ έγινε Αούστρια και έγραψε ιστορία

Ο Νίκος Κατσαρός συνεχίζει: "Στο 2ο ματς επικράτησε του Ολυμπιακού με 4-1. Στο τρίτο ματς με πήγε στο γήπεδο ο μεγαλύτερος αδερφός μου ο Μάνθος. Στο πρώτο ημίχρονο η Αούστρια προηγήθηκε 2-0. Στο δεύτερο έγινε το θαύμα. Η ΑΕΚ έγινε Αούστρια. Ο Πατάκας μείωσε σε 2-1 και δύο, τρία λεπτά πριν από τη λήξη η ΑΕΚ ισοφάρισε με τον Μαρόπουλο. Το ματς δεν τελείωσε ποτέ. Μπήκαν όλοι μέσα και σήκωσαν τους παίκτες στα χέρια. Τότε επισημοποιήθηκε η σχέση μας με την ΑΕΚ".

Θα περίμενε κανείς ότι ο έρωτας πηγάζει στη σχέση του με την Κωνσταντινούπολη. Μόνο που αυτή την ανακάλυψε πρόσφατα. "Έμαθα μόλις πριν από λίγα χρόνια ότι από πλευρά της μητέρας μου υπάρχουν ρίζες από την Κωνσταντινούπολη".

100 χρόνια ΑΕΚ, αλλά ξεκίνημα με ιστορικό «ντέρμπι αιωνίων»

Ο Νίκος Κατσαρός, συστάσεις δεν χρειάζεται. Το πέρασμά του από ΕΡΤ, το Mega και ένα σωρό άλλα μέσα τις έχουν κάνει εδώ και πολλά χρόνια. Ένα δημοσιογραφικό ταξίδι που ξεκίνησε από την Απογευματινή μέσω της οποίας συνόδευσε την ΑΕΚ κι ας ξεκίνησε με ένα ιστορικό ντέρμπι αιωνίων. Σήμερα θυμάται: "Το 1964 σε μια συγκέντρωση των αποφοίτων της σχολής Μωραΐτη που είχα φοιτήσει, ο Κώστας Κωνσταντόπουλος, γιος του Σάββα Κωνσαντόπουλου, διευθυντή της Απογευματινής με ρώτησε αν με ενδιέφερε να γίνω αθλητικός συντάκτης. Έγραφα τα αθλητικά στο περιοδικό του σχολείου. Του απάντησα: “Δεν το έχω σκεφτεί, αλλά γιατί όχι".

"Θες να μιλήσω στον πατέρα μου", μου είπε. Πήγα στη Σταδίου και Βουκουρεστίου, στον 6ο όροφο. Τότε στη Φειδίου που αργότερα στεγάστηκε η εφημερίδα  ήταν μόνο τα τυπογραφεία. Ήταν Δευτέρα μεσημέρι, την επομένη ενός  ιστορικού αγώνα. Του ματς Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού για το κύπελλο στη Λεωφόρο που δεν τελείωσε ποτέ. Οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού για πρώτη φορά και ίσως τελευταία, ενώθηκαν και κατέστρεψαν το γήπεδο επειδή πίστευαν ότι το ματς ήταν στημένο να λήξει ισόπαλο για να γίνει ρεβάνς και να κοπούν εισιτήρια. Αφού είπα στον Σάββα, ότι με ενδιαφέρει, φωνάζει τον Χάρη Λυμπερόπουλο. "Ο νεαρός θέλει να γίνει αθλητικός συντάκτης. Πρόσεξέ τον", του είπε".

Πριν από τα 100 χρόνια ΑΕΚ μια συνέντευξη του προέδρου του Παναθηναϊκού

Από το σημείο αυτό ανέλαβε ο τότε επικεφαλής του αθλητικού τμήματος: "Πήγαμε στην αίθουσα σύνταξης. Ο Λυμπερόπουλος με ρώτησε τι ομάδα ήμουν. Του απάντησα ΑΕΚ και τότε με ρώτησε αν ήξερα Αγγλικά. "Ξέρω", του είπα και τότε μου είπε: "Θέλω να πάρεις μια συνέντευξη από τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού για όσα έγιναν χθες". Πρόεδρος ήταν ο Λουκάς Πανουργιάς. Το γραφείο του βρισκόταν στην οδό Αριστείδου. Τον επισκέφθηκα και άρχισε να μου λέει για τα επεισόδια. Ήταν τόσο συναισθηματικά φορτισμένος που κάποια στιγμή έβαλε τα κλάματα.

Γύρισα στην εφημερίδα, έγραψα τη συνέντευξη και την άλλη μέρα ξαναπήγα στις 12.00 το μεσημέρι που ήξερα ότι πάει ο Λυμπερόπουλος για να δω αν είχε δημοσιευθεί. Τον βρήκα τη στιγμή που διάβαζε τη συνέντευξη. Περίμενα με αγωνία να τελειώσει να τη δω κι εγώ και να ακούσω τι θα μου έλεγε. Τότε γύρισε και με ρώτησε γιατί δεν είχα βάλει το όνομά μου. Δεν ήξερα ότι έπρεπε να το βάλω του απάντησα. "Ότι γράφεις, να το υπογράφεις", μου είπε με έντονο ύφος. Τότε όποιος άρχιζε να δουλεύει έβλεπε το όνομά του και συνήθως όχι ολόκληρο αλλά τα αρχικά, αν ήθελε ο διευθυντής".

Η δημοσιογραφική παρένθεση για τον ρεπόρτερ πλέον ΑΕΚ, ΕΠΟ και Εθνικής ομάδας στην Απογευματινή, είχε συνέχεια: "Τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς στο νέο πρωτάθλημα πήγα να γράψω για πρώτη φορά ματς. Ήταν το ΑΕΚ - Προοδευτική. Έβαλα το όνομά μου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1968 η ΕΣΗΕΑ αποφάσισε ότι μπορούσαν να γίνουν μέλη της όσοι είχαν κείμενα με υπογραφή τους τα προηγούμενα χρόνια και βεβαίωση της εφημερίδας ότι ακόμα εργάζονται εκεί. Έτσι έγινα μέλος της ΕΣΗΕΑ".

Ο τίτλος "Κι όμως περνάει" για την ΑΕΚ

Ο Νίκος Κατσαρός έζησε μαγικές στιγμές ως ο δημοσιογράφος που κάλυπτε το ρεπορτάζ της ΑΕΚ. Ξεχωρίζει όμως μια εποχή που η Ένωση έγραφε ιστορία κι εκείνος τη μετέφερε στους φιλάθλους μέσα από τις σελίδες της Απογευματινής: "Η περίοδος που ξεχωρίζω είναι η πορεία της ΑΕΚ στους ημιτελικού του ΟΥΕΦΑ 1976-77 όπου κάλυψα όλα τα  ματς που έδωσε η ΑΕΚ εντός και εκτός έδρας. Ξεχωρίζουν οι αγώνες με την ΚΠΡ. Η ήττα με 3-0 στο Λονδίνο σε ένα λασπωμένο γήπεδο και η σύσκεψη με τον Χάρη Λυμπερόπουλο. Σκεφτόμασταν στο Λονδίνο τι τίτλο να βάλουμε. Τότε ρώτησα: "κύριε Χάρη, μήπως να τολμήσουμε λίγο;". "Και τι λες να βάλουμε», με ρώτησε και του είπα "Κι όμως περνάει". Αμέσως τηλεφωνήσαμε στην εφημερίδα. Ο Ανδρέας Μπόμης έκανε τις σελίδες. Δώστε μου πρώτα τον τίτλο έλεγε πάντα. Η ανατροπή ήρθε στη Νέα Φιλαδέλφεια".

Στην ερώτηση για τους παίκτες και τον κορυφαίο όλων, ο Νίκος Κατσαρός είναι κατηγορηματικός: "Ο Νεστορίδης φυσικά, του οποίου έχω γράψει τη βιογραφία. Δεν μπαίνει σε σύγκριση αν ήταν ο καλύτερος ή όχι. Τον χαρακτηρίζω μοναδικό. Έκανε πράγματα που δεν είδα να κάνει άλλος ποδοσφαιριστής. Είναι άτυχος που δεν υπάρχουν βίντεο. Μάλλον εμείς είμαστε άτυχοι που δεν μπορούμε να τον απολαμβάνουμε".

Το ρούμι του Φάντροκ και το ματς στο εμπόλεμο Βελιγράδι

Να σου δίνει ρούμι για να μπορείς να μιλήσεις στο ραδιόφωνο ο Φάντροκ, στον οποίο άλλοι δεν μπορούσαν τον μιλήσουν για θεωρούσαν ότι είναι στριφνός. Ο Νίκος Κατσαρός το έζησε κι αυτό. Σκαλίζει τη μνήμη και μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Αρχικά την εποχή που αφεντικό της Ένωσης έγινε μια θρυλική μορφή: "Ο Μπάρλος πήρε την ΑΕΚ σε κακή κατάσταση αγωνιστικά και διοικητικά. Την λάτρεψε. Αφιέρωσε χρόνο και χρήματα. Την ανέστησε κάνοντας σπουδαίες μεταγραφές και την οδήγησε  σε τίτλους και στην περίφημη πορεία στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ στους τέσσερις. Έφερε τον Μαύρο, τον Νικολούδη, τον Μπάγεβιτς και τον μεγάλο Φάντροκ".

Στάζει μέλι για τον τότε προπονητή των "κιτρινόμαυρων": "Τον Τσεχοολανδό προπονητή που είχε διατελέσει πρώτος προπονητής της Ολλανδίας για μικρό διάστημα και βοηθός του Μίχελς στο Μουντιάλ του 1974. Τον θεωρούσαν στριφνό και απόμακρο. Στην πραγματικότητα ακολουθούσε  πιστά ορισμένους κανόνες και αρχές. Είχα βρει τα κουμπιά του και επειδή μιλούσα και Αγγλικά είχα καταφέρει να με εμπιστεύεται. Όταν πήγαμε να παίξουμε στο Πιτέστι της Ρουμανίας με την Αρτζές δεν ήταν πια πρώτος προπονητής.

Είχε αναλάβει ο Πούσκας και ο Φάντροκ, επειδή του είχε αδυναμία ο Μπάρλος, είχε μείνει υπεύθυνος ακαδημιών και παρακολουθούσε τους αντιπάλους στα διεθνή ματς. Τότε εργαζόμουν παράλληλα και στη ραδιοφωνία της ΕΡΤ. Με πήρε τηλέφωνο ο Τέρενς Κουίκ που ήταν υπεύθυνος του αθλητικού της ΕΡΤ. "Πήραμε τα τηλεοπτικά δικαιώματα, αλλά δεν έχω άνθρωπο να κάνει τη μετάδοση. Δεν είχα μεταδώσει ποτέ αγώνα. Το λέω στον "παππού", έτσι λέγαμε τον Φάντροκ. "Μη φοβάσαι" μου λέει "θα σου δώσω ένα φάρμακο και θα τα πας καλά". Φτάσαμε το πούλμαν της ομάδας στο γήπεδο, κατεβήκαμε κι εγώ έπρεπε να πάω στα αποδυτήρια, αυτός στην εξέδρα. "Μίστερ που είναι το φάρμακο", του φώναξα. Τότε έβγαλε ένα μπουκάλι ρούμι και μου είπε "με αυτό η γλώσσα σου θα τρέχει".

Η ΑΕΚ και το ταξίδι στο Βελιγράδι

Υπηρέτησε την ΑΕΚ και ως υπεύθυνος Τύπου και έγινε μέρος της σύγχρονης ιστορίας της ως οργανωτής ενός ιστορικού ταξιδιού στο εμπόλεμο Βελιγράδι: "Το 1999 μου πρότεινε ο Λάκης Νικολάου που είχε αναλάβει την προεδρία το γραφείο Τύπου της ΠΑΕ. Παραιτήθηκα από το MEGA και ανέλαβα. Στο τέλος της 1^η χρονιάς ήρθε ο Μελισσανίδης. Τον Μάρτιο με πήρε τηλέφωνο και μου λέει «θα πάμε να παίξουμε στο Βελιγράδι με την Παρτιζάν". Του είπα ότι "αυτά δεν γίνονται, εκεί γίνεται πόλεμος". "Τι σε νοιάζει, θέλω να στείλεις επιστολή στον πρεσβευτή της Γιουγκοσλαβίας», συνέχισε. "Δεν μπορείς να πας εκεί. Δεν υπάρχουν συγκοινωνίες. Δεν θα δεχτούν οι παίκτες», επέμεινα. «Όποιος θέλει ας έρθει", μου είπε και με ρώτησε "Εσύ θα έρθεις;".

Ο Νίκος Κατσαρός φυσικά πήγε στο Βελιγράδι: "Ο πρέσβης απάντησε "θα είναι τιμή μας". "Οργάνωσε μια συνέντευξη Τύπου για να το ανακοινώσουμε", μου είπε ο Μελισσανίδης.  Το ανακοινώσαμε, οργάνωσα και το ταξίδι και πήγαμε στο Βελιγράδι".

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ".