Όσες ώρες κι αν περάσουν από το έπος του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη μοιάζει αδύνατο να ταξινομηθούν σκέψεις, συναισθήματα και συγκινήσεις που προκάλεσε μία βραδιά που σύλλογος του Πειραιά είχε να ζήσει 99 ολόκληρα χρόνια.

Το αδιανόητο σενάριο της πρόκρισης επί της Φενέρμπαχτσε έμοιαζε να είναι επικών διαστάσεων ανάλογων της ιστορικότητας της στιγμής. Ένα ελληνόπουλο, ένας Κρητίκαρος 21 ετών, ένα παιδί που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στις εγκαταστάσεις του Ρέντη και σκαρφάλωσε από την ακαδημία του Ολυμπιακού στην πρώτη ομάδα (ο Κωνσταντίνος Τζολάκης), ύψωσε το ανάστημά του μέσα στην Πόλη και οδήγησε τον Ολυμπιακό εκεί δεν το είχαν καταφέρει στο παρελθόν οι μεγαλύτεροι θρύλοι της ερυθρόλευκης ιστορίας:

Ο Σιδέρης, ο Γιούτσος, ο Αναστόπουλος, ο Ντέταρι, ο Τζόρτζεβιτς, ο Ζιοβάνι, o Τσόρι, ο Ιμπαγάσα, ο σπουδαίος Κριστιάν Καρεμπέ. Αφήσαμε τελευταίο τον Γάλλο γιατί έχει πολύ μεγάλο μερίδιο στις μαγικές στιγμές που ζει η οικογένεια του Ολυμπιακού. Ο άνθρωπος που έχει σαρώσει τα πάντα στην καριέρα του και θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του γαλλικού ποδοσφαίρου, ήταν εκείνος που μαζί με τον Βαγγέλη Μαρινάκη κρατούσαν ψηλά τη σημαία της πίστης ενός ολόκληρου συλλόγου μιλώντας δημόσια για το όνειρο της κατάκτησης ενός ευρωπαϊκού τροπαίου.

Το "συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε" που έγινε σύμβολο της πίστης του Ολυμπιακού

Ο Καρεμπέ λοιδορήθηκε. Είδε κάθε πιθανό και απίθανο λιβελλογράφο σε media και social media να τον ειρωνεύεται, να τον χλευάζει και να αδιαφορεί για το μέγεθος της προσωπικότητάς του. Το ίδιο βέβαια συνέβαινε εδώ και χρόνια κάθε φορά που Βαγγέλης Μαρινάκης μιλούσε δημόσια για τα όνειρα του Ολυμπιακού καθιερώνοντας το σλόγκαν "συνεχίζουμε τον ονειρευόμαστε".

Το είχαμε επισημάνει την επομένη της επικής πρόκρισης επί της Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Βελιγράδι. Ο Ολυμπιακός ζει τις πιο ένδοξες στιγμές της ιστορίας του επειδή ο διοικητικός του ηγέτης και οι στενοί του συνεργάτες δεν σταμάτησαν ποτέ να ονειρεύονται  και να εργάζονται καθημερινά για να δώσουν σάρκα και οστά στα όνειρα εκατομμυρίων φίλων της πειραϊκής ομάδας σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Καλώς ή κακώς στην Ελλάδα κρίνουμε τα πάντα εκ του αποτελέσματος. Αν ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστεί το βράδυ της Πέμπτης στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι ενδεχομένως σήμερα να αναζητούσαμε πάλι εξιλαστήρια θύματα και αποδιοπομπαίους τράγους.

Η ίδια η ιστορία όμως ήθελε να επιβραβεύσει την οικογένεια του Ολυμπιακού για την ωριμότητα με την οποία διαχειρίστηκε τις πιο δύσκολες στιγμές της φετινής σεζόν. Και κυρίως ήθελε να ανταμείψει την εμπιστοσύνη που έδειξε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στο πρόσωπο του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ λίγες ώρες μετά τη συντριβή από τη Μακάμπι στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης".

Κωνσταντινούπολη και Νιόν δείχνουν στον Ολυμπιακό το μέλλον του

Η ανεπανάληπτη βραδιά στην Κωνσταντινούπολη αποτελεί για τον Ολυμπιακό όχι μόνο μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της μοναδικής ιστορίας του (αν όχι τη μεγαλύτερη) αλλά και έναν πολύτιμο οδηγό για το μέλλον του συλλόγου.

Σε μια περίοδο που οι Πειραιώτες βλέπουν την ανδρική τους ομάδα αλλά και την ομάδα Κ19 να γράφουν ιστορία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της UEFA, η ανάδειξη παιδιών της ακαδημίας του Ολυμπιακού σε πρωταγωνιστικό ρόλο των στιγμών που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη "Βίβλο" της ερυθρόλευκης ιστορίας θυμίζει σε όλους τα βήματα στα οποία πρέπει να πορευτεί ο σύλλογος του μεγάλου λιμανιού στην απαρχή του δεύτερου αιώνα της ζωής του.

Ο Τζολάκης και ο Ντόη απέδειξαν κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες ότι όχι μόνο μπορούν να αντέξουν το βάρος της φανέλας με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος, αλλά ότι μπορούν να σηκώσουν στις πλάτες τους την περηφάνια ενός ολόκληρου συλλόγου όπως είναι ο Ολυμπιακός. Και δεν είναι οι μόνοι!

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".