Euro 2024: Γι’ αυτό η εμφάνιση της Κροατίας θυμίζει ερυθρόλευκη σκακιέρα

Στο Euro 2024 της Γερμανίας, όπως και σε άλλες μεγάλες διοργανώσεις ποδοσφαίρου, ο Λούκα Μόντριτς και οι υπόλοιποι παίκτες της Εθνικής Κροατίας, θα εμφανιστούν με την εμφάνιση που μοιάζει με ερυθρόλευκη σκακιέρα που όμοιά της δεν υπάρχει πουθενά.

Βέβαια, στο Euro 2024 της Γερμανίας, ο Λούκας Μόντριτς και οι συμπαίκτες του στην Εθνική Κροατίας είναι λογικό να θέλουν να ξεχωρίσουν για το ποδόσφαιρο που θα παίξουν και όχι τις εμφανίσεις τους.    

Βέβαια οι εμφανίσεις είναι αντικείμενο συζήτησης σε όλα τα Euro, εν προκειμένω και στο Euro 2024 της Γερμανίας και αν κάποια στο ποδόσφαιρο είναι εντελώς διαφορετική, αυτή είναι της Εθνικής Κροατίας του Λούκα Μόντριτς.

Γιατί όμως και το Euro 2024 που θα γίνει στη Γερμανία, ο Λούκα Μόντριτς και η παρέα του στην Εθνική Κροατίας θα παίξουν ποδόσφαιρο φορώντας το εμβληματικό κιτ που θυμίζει ερυθρόλευκη σκακιέρα;

Το Euro 2024 στη Γερμανία και η σκακιέρα της Εθνικής Κροατίας  

Το Euro 2024 πλησιάζει, η Γερμανία μετρά αντίστροφά και αρκετοί θα αναρωτηθούν γι’ αυτό. Θα ψάξουν να βρουν την εξήγηση για την ερυθρόλευκη σκακιέρα, την εμφάνιση με την οποία θα παίζουν ποδόσφαιρο ο Λούκα Μόντιρτς και η Εθνική Κροατίας. Είναι εμπνευσμένη από το εθνόσημο της χώρας.

Οι εμβληματικές ερυθρόλευκες καρό φανέλες της Κροατίας θα βγουν στα γήπεδα της Γερμανίας στο Euro 2024 αυτό το καλοκαίρι. Γιατί είναι καρό και μάλιστα ερυθρόλευκο; Η Κροατία παίζει με ερυθρόλευκες εμφανίσεις που θυμίζουν σκακιέρα λόγω του θυρεού της χώρας. Το οικόσημό τους είναι μια ασπίδα με ερυθρόλευκο σχέδιο σκακιέρας ως φόντο. Είναι το σύμβολο που πρωτοεμφανίστηκε τον 15^ο αιώνα, επομένως αντιπροσωπεύει τη μακρά ιστορία του έθνους. Ακόμη και όταν η Κροατία ήταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας, τα χρώματα  -λευκό και ερυθρό- και το καρό μοτίβο παρέμειναν.

Στο Euro 2024, στη Γερμανία, η Εθνική Κροατίας θα έχει το εθνόσημό της

Έτσι, όταν η χώρα έγινε ανεξάρτητη το 1991, ο άνθρωπος που σχεδίασε τη σημαία και το εθνόσημο, ο Miroslav Sutej, αποφάσισε να το κάνει βασικό μέρος της κροατικής ταυτότητας. Και ως εκ τούτου χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια για τις εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου, στις εμφανίσεις.

Υπάρχουν επίσης ορισμένοι ισχυρισμοί ότι το κόκκινο και το άσπρο ως χρώματα που επελέγησαν συμβολίζουν τη White Croatia και τη Red Croatia που είναι ονόματα για διαφορετικές περιοχές της χώρας. Ωστόσο, αυτός ο ισχυρισμός δεν δείχνει να έχει βάση και μάλλον δεν είναι αυτό το νόημα των χρωμάτων. Το καρό μοτίβο συναντάται και στη μια πλευρά του Κροατικού Ευρώ.

Την κροατική ερυθρόλευκη σκακιέρα βλέπουμε στην ασπίδα του κροατικού οικόσημου πάνω από το οποίο βρίσκεται ένα στέμμα με πέντε μικρότερες ασπίδες. Πώς προέκυψε όμως η σκακιέρα. Σύμφωνα με έναν μύθο, ο Κροάτης βασιλιάς, Στεαν Ντέρζισλαβ, αιχμαλωτίστηκε από τους Ενετούς, προκειμένου να προκαλέσει τον Δόγη - προέρχεται από το Λατινικό "Δουξ" δηλαδή "Στρατιωτικός αρχηγός”- Πιέτρο Β΄ Ορσέολο σε έναν αγώνα σκακιού για την ελευθερία του. Κέρδισε και τα τρία παιχνίδια του εν λόγω αγώνα και σύμφωνα με κάποια εκδοχή κέρδισε εκτός από την ελευθερία του και τον έλεγχο των πόλεων της Δαλματίας. Στη συνέχεια, ενσωμάτωσε το σχέδιο της σκακιέρας στο οικόσημό του για να τιμήσει αυτόν τον θρίαμβο. Ωστόσο, οι παλαιότερες γνωστές καταγραφές αυτής της ιστορίας έρχονται πολύ αργότερα από τα γεγονότα που περιγράφονται και επομένως δεν μπορούν να θεωρηθούν ιστορικές.

Πoλύ πριν από το Euro 2024 της Γερμανίας, στα επιστύλια μεσαιωνικών εκκλησιών στην Κροατία

Ένα σκακιστικό μοτίβο παρατηρείται στα επιστύλια ορισμένων μεσαιωνικών εκκλησιών στην Κροατία, όπως ο Άγιος Ιωάννης της Νίμφα στην Πούλα, ο Άγιος Βιντ στο Kaštel στην Πούλα και ο Άγιος Ιωάννης στη Biskupija στο Pomer.

Ένα από τα παλαιότερα οικόσημα του κροατικού βασιλείου από το 1495 βρίσκεται στην αυστριακή πόλη Ίνσμπρουκ,  στο μπροστινό μέρος της αίθουσας του ναού της Herzog-Friedrichstrasse. Κάποιοι θεωρούν ότι η δημιουργία του κροατικού οικόσημου υποκινήθηκε από τον αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό Α' από την εποχή του οποίου προήλθε το οικόσημο του Ίνσμπρουκ, αλλά και μερικά άλλα οικόσημα, που διατηρούνται στη σημερινή Γερμανία και Αυστρία.