Ολυμπιακοί Αγώνες: Οι μαμάδες που ανέβηκαν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η κορωνίδα για τους αθλητές. Μόνο η γέννηση ενός παιδιού έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και ειδικό βάρος χαράς στη ζωή ενός αθλητή και μίας αθλήτριας από ένα ολυμπιακό βάθρο. Γι' αυτό, κιόλας, οι μανάδες που διέβησαν τον Ρουβίκωνα και κατέκτησαν την ολυμπιακή κορυφή αφού έδωσαν ζωή, ανήκουν σε μια επίλεκτη κατηγορία, εκείνων που ξεπέρασαν ορμονικά εμπόδια και στερεότυπα για να πετύχουν ένα σπουδαίο κατόρθωμα. 

Μια και ο λόγος για στερεότυπα, όταν η Γιολάντα Ρούντολφ ανακάλυψε ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, η Βίλμα γέμισε με ενοχές. Ήταν εν μέρει δικό της φταίξιμο: δεν βρισκόταν κοντά της, εξαιτίας αγωνιστικών υποχρεώσεων και ακτιβιστικής δράσης.

Η Γιολάντα πολύ νωρίς έκανε μια οδυνηρή διαπίστωση, όταν είδε τη γιαγιά της να μεταφέρει τα χριστουγεννιάτικα δώρα που η Βίλμα έστειλε. Η Γιολάντα Ρούντολφ γεννήθηκε το φθινόπωρο του 1958. Η γιαγιά Μπλαντς την κατέστησε κρυπτή υπό τον ήλιο. Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, η μητέρα της κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, το 1960.

Ολυμπιακοί Αγώνες: Μάνα κουράγιο (στο δρόμο)

Η ενσωμάτωση της Αλεξάνδρας Ασημάκη στην εθνική ομάδα πόλο Γυναικών αντανάκλασε αλλιώς στο μυαλό της σπουδαίας φουνταριστού. Όταν μίλησε τηλεφωνικά στο parapolitika.gr, πριν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Αϊντχόφεν στο οποίο η "γαλανόλευκη” θα έπαιρνε το χάλκινο μετάλλιο και κυρίως την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024, βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο και η κόρη της κοιμόταν στο πίσω κάθισμα. Μάλλον με ανακούφιση, η Ασημάκη διαπίστωσε πως η φωνή της ηχούσε σαν τον μεσολαβητή μίας συνάντησης με τον Μορφέα.

Η Ασημάκη έφευγε από τα νότια προάστια κάθε μέρα για το ΟΑΚΑ, προκειμένου να κάνει προπόνηση. Για πολλά κορίτσια της Εθνικής, και βέβαια για το τεχνικό επιτελείο, η πρόσβαση ήταν δύσκολη. Η φουνταριστή του Ολυμπιακού Αλίμου το έκανε με μεγάλη ευχαρίστηση. Βρισκόταν, ακόμα κι αν κουβαλούσε τις απορίες που έχει μία μεγάλη παίκτρια που δεν έχει προσαρμοστεί απολύτως, σε μια θέση που οπωσδήποτε ήθελε.

Οι μαμάδες που ανταγωνίζονται, πια, στους Ολυμπιακους Αγώνες -ασχέτως αν στα ημέτερα υπάρχει μια... δυσκολία κατάποσης- έχουν αυξηθεί γεωμετρικά. Οι πιονέροι, από τη μεριά τους, έχουν αποκτήσει πάγια θέση στην ολυμπιακή μυθολογία.

Ολυμπιακοί Αγώνες: Η “Ιπτάμενη νοικοκυρά”

Η Φάνι Έλσιερ Κουν παντρέυτηκε τον Γιαν Μπλάνκερς το 1940, με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να εξελίσσεται για περίπου ένα χρόνο. Η Κουν κράτησε το δικό της ονοματεπώνυμο και έβαλε δίπλα του και στα αριστερά. Ο Γιαν τζούνιορ γεννήθηκε το 1942 και υπήρχαν εφημερίδες στην Ολλανδία εκείνη την εποχή που υπέθεσαν οτι η Κουν θα αποσυρόταν.

Όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά επέστρεψε στη δράση το ίδιο έτος, μια και στην Ολλανδία γίνονταν κανονικά αγώνες, και έκανε έξι παγκόσμια ρεκόρ σε μια διετία.

Το 1945 γέννησε τη Φάνεκε. Επέστρεψε στο στίβο επτά μήνες μετά την κύηση. Η κριτική προς το πρόσωπό της ήταν δριμεία, αφού οι Ολλανδοί δημοσιογράφοι συνιστούσαν να μείνει στο σπίτι για να μαγειρεύει για τα παιδιά της. Επιπλέον, θεωρούσαν ότι μια αθλήτρια ήταν μεγάλη στα 30 της. Ούτε η Φάνι ούτε ο Γιαν τούς άκουσαν. Αρχικά η Κουν έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Όσλο, στα 80μ. με εμπόδια και στα 4Χ100μ.





Δύο χρόνια αργότερα, το 1948, πήγε στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, που κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια, στα 100μ., στα 200μ., στα 80μ, με εμπόδια και στα 4Χ100μ. Η Κουν, η οποία πήρε το παρατσούκλι “Ιπτάμενη νοικοκυρά”, πήρε τρία χρυσά μετάλλια και στο Ευρωπαϊκό των Βρυξελλών, το 1950, ενώ συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι, το 1952. Ήθελε να κρατήσει τις δυνάμεις της για ένα αγώνισμα, τα 80μ. με εμπόδια. Προκρίθηκε στον τελικό, αλλά έριξε τα δύο πρώτα εμπόδια στην κούρσα και αποχώρησε χωρίς να τερματίσει.

Η τελευταία νίκη της ήρθε στις 7 Αυγούστου 1955, την ημέρα που αποχώρησε. Νίκησε στη... σφαίρα, στο ολλανδικό πρωτάθλημα.

Δαμάζοντας τα χιόνια

Η Μαρίτ Μπιόργκεν είχε ήδη κατακτήσει 10 ολυμπιακά μετάλλια, σε τέσσερις χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Βανκούβερ το 2010 και το Σότσι το 2014. Η πιο πλήρης αθλήτρια σκι όλων των εποχών νικούσε στο σπριντ όσο και στις μεγάλες αποστάσεις, αλλά και στα ομαδικά. Τα έξι χρυσά, το ένα ασημένιο και το ένα χάλκινο στους δύο χειμερινούς, μαζί με ένα ασημένιο μετάλλιο στο Σολτ Λέικ το 2002 και άλλο ένα στο Τορίνο, το 2006, δεν την χόρτασαν.

Η Μπιόργκεν έγινε μητέρα του Μάρκους το 2015, αλλά αποφάσισε να επιστρέψει στα χιονοδρόμια. Στους Ολυμπιακούς της Πιονγκτσάνγκ, το 2018, λίγο πριν κλείσει τα 38 της, σκατέκτησε άλλα δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, με γαρνιτούρα ένα ασημένιο και δύο χάλκινα. Η Νορβηγή έφτασε τα 15, περισσότερα από κάθε άλλο αθλητή σε χειμερινούς. Πρόκειται, εξάλλου, για μία αθλήτρια με 26 μετάλλια σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 18 χρυσά, 5 ασημένια και τρία χάλκινα.

Ασφαλώς, η Κουν υπήρξε πρωτοπόρος στο κομμάτι των μαμάδων που επιστρέφουν στα τερέν αφού γέννησαν τα παιδιά τους.

Η ποδοσφαιρίστρια από τις ΗΠΑ, Τζόι Φόσετ, γέννησε τρία παιδιά κατά τη διάρκεια της καριέρας της. Το 1991 στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου στην Ιαπωνία, ωστόσο οι υπόλοιπες διακρίσεις της ήρθαν μετά το 1994, όταν γέννησε την πρώτη κόρη της, Κέιτλιν Ρόουζ. Οι ΗΠΑ ήταν δεύτερες στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1995. Η Φόσετ κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο το 1996 στην Ατλάντα, τον επόμενη χρόνο γέννησε την Κάρλι, το 1999 έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια και το 2000, στο Σίδνεϊ, πήρε το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο, το 2001 έδωσε ζωή στην Μάντιλιν Ρέι, το 2003 έφτασε πάλι στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου και το 2004, στην Αθήνα, έγινε ξανά “χρυσή” ολυμπιονίκης. Η τύπισσα έπαιξε 241 φορές με τη φανέλα με την αστερόεσσα.





Τα ίδια και... χειρότερα έκανε η σπουδαία Μπίργκιτ Φίσερ. Πήρε μέρος σε έξι Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1980 και το 1988 ως Ανατολικογερμανίδα και το 1992, το 1996, το 2000 και το 2004 ως μέλος της ενωμένης Γερμανίας. Η αθλήτρια του καγιάκ κατόρθωσε κάτι απίθανο. Όχι μόνο πήρε 12 μετάλλια, αλλά κατείχε τον τίτλο της νεότερης (18 χρόνων) και της γηραιότερης (42 χρόνων) με μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Όχι άσχημα για μία γυναίκα που έγινε μητέρα το 1986 και ένα χρόνο μετά κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Τελείωσε την καριέρα της στη διοργάνωση με... 38 μετάλλια, το πρώτο εκ των οποίων κέρδισε στο Βελιγράδι το 1978 και το τελευταίο στο Ζάγκρεμπ το 2005, δηλαδή σε 28 χρόνια απόσταση. Η Φίσερ είχε 19 συναπτά χρυσά πριν μείνει δεύτερη, το 1994 στο Μεξικό. Η ανιψιά της, Φάνι, είναι επίσης “χρυσή” ολυμπιονίκης στο καγιάκ, αφού ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Πεκίνο, το 2008.

Η Φίσερ είναι 62 χρόνων και ζει στο Βρανδεμβούργο.

Έγκυος πάνω στη δοκό

Η Λαρίσα Λατίνινα είχε ήδη κερδίσε έξι μετάλλια στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης το 1956, τέσσερα χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο, αλλά όταν έφτασε η ώρα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος ενόργανης γυμναστικής στη Μόσχα ήταν ήδη τεσσάρων μηνών έγκυος με την κόρη της, Τατιάνα. Η Λατίνινα κέρδισε έξι μετάλλια σε εκείνη τη διοργάνωση και έβαλε πλώρη για τους Ολυμπιακούς της Ρώμης.

Εκεί, το 1960, πήρε τρία χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο. Στο Τόκιο, το 1964, πήρε άλλα έξι μετάλλια, τελειώνοντας την καριέρα της με 18, τα περισσότερα που έχει κατακτήσει γυναίκα και, μέχρι το 2012 και τον Μάικλ Φελπς στην κολύμβηση, αθλητής και των δύο φύλων. Η Λατίνινα κατέκτησε 14 μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα, τα μισά ύστερα από τη μητρότητα, και άλλα τόσα σε Ευρωπαϊκό, εννιά εκ των οποίων ήρθαν μετά το 1958.

Υπάρχουν, φυσικά, κι άλλες περιπτώσεις. Η Αμερικανή καταδύτρια Πατ ΜακΚόρμικ κέρδισε δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στο Ελσίνκι, το 1952, και άλλα τόσα στη Μελβούρνη, το 1956, χρονιά στην οποία νωρίτερα έγινε μητέρα του Τιμ.

Οι Αμερικανίδες παίκτριες του μπάσκετ, Σέριλ Σγουπς και Κάντανς Πάρκερ, πήραν χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, το 2000 και το 2004 η πρώτη -η οποία μάλιστα έπαιξε στο πρώτο WNBA μόλις δύο μήνες αφού έγινε μητέρα, το 1997- και το 2012 η δεύτερη, αφού γεύτηκαν τη χαρά της μητρότητας.

Το ίδιο ισχύει με τη θρυλική αθλήτρια του μπιτς βόλεϊ, Κέρι Γουόλς Τζένινγκς. Πήρε μέρος σε πέντε Ολυμπιακούς Αγώνες, από το 2000 έως το 2016, ενώ ύστερα από δύο χρυσά με τη Μίστι Μέι Τρέινορ, το 2004 και το 2008, γέννησε τον Τζόι το 2009 και την Σάντανς το 2010. Κέρδισε το τρίτο χρυσό της με την Τρέινορ το 2012 στο Λονδίνο, γέννησε ξανά το 2013 τη Σκάουτ, ωστόσο επέστρεψε. Στο Ρίο, το 2016, πήρε το χάλκινο με την Έιπριλ Ρος, ωστόσο δεν κατάφερε να προκριθεί στο Τόκιο το 2021. Η Τζένινγκς είναι πλέον 45 ετών και δεν έχει αποκλείσει να προσπαθήσει να πάει στους Ολυμπιακούς του Παρισίου.