Η Αταλάντα μπήκε στο "Ολίμπικο" της Ρώμης για να παίξει τον τελικό του Coppa Italia απέναντι στη Γιουβέντους, με στόχο να βάλει στο μουσείο της ένα... αδελφάκι του μόνου τίτλου, αν εξαιρεθούν τα πρωταθλήματα Β' και Γ' κατηγορίας, που έχει πάρει στην Ιστορία της: του Κυπέλλου το 1963. Όμως, η υπέροχη Αταλάντα του μάγιστρου Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι, δεν παίζει εύκολα σε τελικούς. Η Γιουβέντους τούς ξέρει. Κάθε γωνία, κάθε σχήμα, κάτι της θυμίζει. Στην Ιταλία, δε, είναι εκείνη που τα έχει φτιάξει. 

Με το 1-0 επί της Αταλάντα, το 15ο τρόπαιο κυπελλούχου Ιταλίας πάει στην τροπαιοθήκη της Γιουβέντους. 

Αταλάντα-Γιουβέντους: Παιχνίδι σε... κλίβανο 

Ήταν η φάση του 4' που καθόρισε το ματς. Ο Αντρέα Καμπιάζο βρήκε με ωραία πάσα τον Ντούσαν Βλάχοβιτς. Ο Σέρβος επιθετικός πλάσαρε για το 1-0. Το παιχνίδι μπήκε σε κλίβανο. 

Είναι ό,τι θεωρούν αριστούργημα οι σπουδαίες ιταλικές ομάδες. Γκολ νωρίς και... αντίο ζωή. Ο Ντανίλο και η υπόλοιπη άμυνα της ομάδας του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, ο οποίος μάλιστα αποβλήθηκε για διαμαρτυρία στο έβδομο λεπτό των καθυστερήσεων, τρεις μέρες μετά το 1-1 από τη Σαλερνιτάνα, έμοιαζε με μυγοσκοτώστρα μεσημέρι Αυγούστου στο χωριό. Δεν πέρναγε... αέρας. 

Αν, εν πάση περιπτώσει, κάποιος δικαιούτο το γκολ, ήταν η Γιουβέντους. Στο 73' ο Καμπιάσο έκανε τη σέντρα και ο Βλάχοβιτς σκόραρε ξανά. Ο VAR έδειξε ότι ήταν ακάλυπτος. 

Η Γιουβέντους έφτασε κοντά να σκοράρει το δεύτερο γκολ της στο 84', αλλά το σουτ του Μιρέτι βρήκε το δοκάρι. Ύστερα από εννιά λεπτά καθυστερήσεων, το τριπλό σφύριγμα ανέδειξε το νομοτελειακό. 

Η Αταλάντα θα έχει την ευκαιρία, στις 22 Μαΐου απέναντι στην Μπάγερ Λεβερκούζεν στον τελικό του Europa League, να κάνει τον Γκασπερίνι να μη μοιάζει με  καταραμένο ποιητή.