Euroleague Final 4 2024: Η κατάρα, οι οιωνοί κούπας και η πρώτη φορά Παναθηναϊκός AKTOR - Ρεάλ
Ώρα στέψης στο Βερολίνο
Το Euroleague Final 4 2024 φτάνει στο τέλος του με έναν παραμυθένιο τελικό, αφού ο Παναθηναϊκός AKTOR και η Ρεάλ Μαδρίτης συναντιούνται για πρώτη φορά, χωρίς, ωστόσο, να λείπουν οι συνδέσεις
Euroleague Final 4 2024: Οι έξι τίτλοι του Παναθηναϊκού AKTOR
Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς ουδέποτε μετάνιωσε για τη δήλωση που έκανε μετά τον τελικό της Σουπρολίγκας το 2001 στο Παρίσι, όταν η Μακάμπι Τελ Αβίβ, με ηγέτη τον μακαρίτη Νέιτ Χάφμαν και στον πάγκο τον πολυμήχανο Πίνας Γκέρσον, νίκησε τον Παναθηναϊκό AKTOR 81-67. Ο “Ζοτς” το είχε πάρει βαριά. Ιστορικά, αποδεικνύεται ότι είχε δίκιο.
Όποτε ο Παναθηναϊκός AKTOR φτάνει σε τελικό Euroleague, νικάει. Εκείνο το παιχνίδι στο Παρίσι είναι η μόνη παρωνυχίδα στην Ιστορία του. Σε 25 χρόνια, το “τριφύλλι” έπαιξε επτά τελικούς Euroleague και πανηγύρισε έξι φορές.
Η πρώτη, το 1996, ήρθε με εκείνον τον ψυχοβγάλτη των Παρισίων. Το φάουλ στον Παναγιώτη Γιαννάκη, που δεν δόθηκε, το σουτ του Μοντέρο από κάτω, η απίστευτη, μυθολογικών προεκτάσεων, προσπάθεια του Στόγιαν Βράνκοβιτς, που έκοψε όχι σύννομα το σουτ. Το κολλημένο χρονόμετρο, που έδωσε ακόμα μία ευκαιρία στην Μπαρτσελόνα. Η αμηχανία των Καταλανών, που δεν έκαναν καν σουτ. Το τελικό 67-66 της 11ης Απριλίου, ημέρας που το ελληνικό μπάσκετ πήρε το πρώτο βαρύτιμο τρόπαιό του, βάζοντάς το δίπλα στο Κύπελλο Κυπελλούχων της ΑΕΚ το 1968, του ΠΑΟΚ το 1991, του Άρη ένα χρόνο αργότερα, αλλά και το Κύπελλο Κόρατς του ΠΑΟΚ το 1994.
Ο Παναθηναϊκός AKTOR ξεκίνησε από εκεί μια παράδοση που γιγαντώθηκε από το 1999, το καλοκαίρι που έπιασε δουλειά ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Τις 13 σεζόν του , οι “πράσινοι” πήγαν σε έξι τελικούς και πήραν πέντε τρόπαια. Ο “Ζοτς”, που αποδεδειγμένα δεν περιμένει για να πετύχει, έπιασε το νήμα από την αρχή και το ξετύλιξε. Δημιούργησε ένα κλαμπ, φυσικά, που αρχικά η επιστροφή του σε Final 4, για πρώτη φορά από το 2012, και έπειτα σε τελικό, από το 2011, συνάδει με ιστορική Δικαιοσύνη.
Ο Παναθηναϊκός AKTOR του Ομπράντοβιτς νίκησε το 2000 στη Θεσσαλονίκη τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, με εκείνο το τρίποντο του Όντετ Κάτας -ο οποίος έκλαψε με λυγμούς μετά τη λήξη του ματς επειδή “σκότωσε” την αθλητική αγάπη της ζωής του- να “σφραγίζει” τη νίκη, 73-67, που έδωσε κυρίως ο σπουδαίος σε όλο το Final 4 Ζέλικο Ρέμπρατσα.
Το 2002 ο Παναθηναϊκός νίκησε την Κίντερ μέσα στην Μπολόνια, σε ένα έπος ανήμερα Κυριακή του Πάσχα για τη χριστιανική Ορθοδοξία, με τον Πέπε Σάντσες να συμμαζεύει την ομάδα σε ένα δεύτερο ημίχρονο που έκανε... μηδέν λάθη και τον Ιμπραΐμ Κουτλουάι, που βρίσκεται στο Βερολίνο ως πρεσβευτής της Euroleague, να βάζει το πιο κρίσιμο σουτ της βραδιάς, για το 85-80, πριν οι “πράσινοι” νικήσουν 89-83.
Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στο Final 4 τρία χρόνια αργότερα, αλλά στη Μόσχα τον απέκλεισε η Μακάμπι Τελ Αβίβ, που κατέκτησε τη Euroleague. Η επιστροφή αυτή σηματοδότησε μια σπουδαία εξαετία. Το 2007, στο μυθικό τελικό του ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός AKTOR νίκησε, σουτάροντας 46 βολές, 93-91 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, σε ένα παιχνίδι που άφησε, πλην της κατάκτησης του τροπαίου από μία ομάδα-διαφήμιση, τη μνημειώδη παράσταση του Θοδωρή Παπαλουκά, ο οποίος πρώτα έχασε την ψυχή του και ύστερα το χούι του.
Δύο χρόνια αργότερα, στο Βερολίνο, οι “πράσινοι” έκαναν ένα πρώτο ημίχρονο στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ που δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως είναι το καλύτερο που έχει κάνει ομάδα σε τέτοιο ματς, προηγήθηκαν 48-28, αλλά έφτασαν να υπερασπίζονται τις Θερμοπύλες στο τελευταίο σουτ, εκείνο του Ραμούνας Σισκάουσκας που βρήκε σίδερο, προκειμένου να πάρουν τη νίκη 73-71.
Ήταν η τελευταία από τις συνήθεις αναμετρήσεις του “Ζοτς” με τον Έτορε Μεσίνα. Οι δύο προπονητές δεν συναντήθηκαν ξανά σε τέτοιο παιχνίδι.
Το 2011, τέλος, στη Βαρκελώνη, ο νικητής του Final 4 είχε κριθεί πριν αυτό αρχίσει. Οι “πράσινοι” δεν φόρτσαραν καν για να νικήσουν τη Σιένα στον ημιτελικό και τη Μακάμπι, 78-70, στον τελικό και να κατακτήσουν το τρόπαιο. Ένα χρόνο μετά, ήρθε το κύκνειο άσμα, εκείνη η ήττα από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό της Κωνσταντινούπολης.
Euroleague Final 4 2024: Τα 18 χρόνια λειψυδρίας της Ρεάλ Μαδρίτης
Πάντως, τα 13 χρόνια του Παναθηναϊκού AKTOR χωρίς τελικό δεν είναι το μεγαλύτερο διάστημα που μία υπερδύναμη δεν έφτασε στην πηγή. Η κραταιά ΤΣΣΚΑ Μόσχας έκανε να παίξει... 35, αφού μετά το 1971, όταν και νίκησε 67-53 την Ίνις Βαρέζε με τους 36 πόντους του Σεργκέι Μπέλοφ, έφτασε σε τέτοιο παιχνίδι το... 2006. Τότε, επικράτησε της Μακάμπι στην Πράγα, με τον Παπαλουκά, ο οποίος ήταν... τσακωμένος με τον Μεσίνα όλη τη χρονιά, να ενορχηστρώνει μια εντυπωσιακή ανατροπή και να παίρνει το βραβείο του MVP.
Μάλιστα, ο αστικός μύθος αναφέρει ότι αυτό το χρονικό διάστημα ενεργούσε η “κατάρα του Γκομέλσκι”. Ο εμβληματικός Σοβιετικός ήταν έξαλλος το 1971, αφού ένα πρόβλημα υγείας τον κράτησε μακριά από τον τελικό της Αμβέρσας. Δεν θύμωσε για αυτό, αλλά διότι ο Μπέλοφ αποφάσισε να γίνει παίκτης-προπονητής της ΤΣΣΚΑ. Από τις απάτητες πλαγιές της Σιβηρίας ακούγονταν γρυλλίσματα για την οργή της “ασημένιας αλεπούς”. Ο Γκομέλσκι φέρεται να μη συγχώρησε ποτέ τον Μπέλοφ. Η οργή του φέρεται να έγινε η κατάρα που κράτησε την ΤΣΣΚΑ μακριά από την ευρωπαϊκή κορυφή για 3,5 δεκαετίες. Αθέλητη ήταν, μάλλον, αφού ο Γκομέλσκι γύρεψε per mare per terram τον Αρβίντας Σαμπόνις ώστε να τον εντάξει στην “ομάδα του στρατού”. Ο Λιθουανός, που ούτως ή άλλως δεν τραγούδησε ποτέ τον ύμνο της Σοβιετικής Ένωσης, αρνήθηκε να αφήσει την αγαπημένη του Ζάλγκιρις.
Είναι, δε, μακάβριο, αλλά και διαφωτιστικό του... εξορκισμού, ότι η ΤΣΣΚΑ επέστρεψε στην ευρωπαϊκή κορυφή εννιά μήνες μετά το θάνατο του Γκομέλσκι.
Ο Σαμπόνις, δε, που είχε μπλέξει και με την ΑΕΚ του Μάκη Ψωμιάδη, κατέληξε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Το 1995 κατέκτησε μαζί της το Κύπελλο Πρωταθλητριών στη Σαραγόσα, όταν με τον... Ομπράντοβιτς καθοδηγητή, νίκησε τον Ολυμπιακό. Αυτός ήταν ο τελευταίος τελικός που έπαιξε η Ρεάλ για 18 χρόνια. Όταν επέστρεψε, το 2013 στο Λονδίνο, ο κόσμος ήταν διαφορετικός, το μπάσκετ ήταν άλλο άθλημα και ο Βασίλης Σπανούλης έπαιζε στον Ολυμπιακό.
Παρ’ όλα αυτά τα 18 χρόνια λειψυδρίας της, όμως, η Ρεάλ παίζει στον 21ό τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών στην Ιστορία της.
Μια κατάρα μα... ποια κατάρα
Ο σύλλογος Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει πρόβλημα με τις κατάρες: τις ασπάζεται. Έγινε ο πρώτος που κατέκτησε, το 2018, Κύπελλο Πρωταθλητριών σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο. Δεν τα είχε καταφέρει σε τρεις περιπτώσεις ως τότε, το 1962, το 1964 και το 2014, ενώ η τέταρτη ήρθε το 2022. Στο ποδόσφαιρο, το 2018, έκανε το θριπίτ σε Champions League και έγινε η πρώτη που τα κατάφερε τη σύγχρονη εποχή και 52 χρόνια μετά την Μπάγερν Μονάχου, το 1976. Ένα χρόνο νωρίτερα, το κατέκτησε για δεύτερη διαδοχική φορά, κάτι που τελευταία είχε κατορθώσει η Μίλαν, το 1990.
Πέρυσι, έγινε η μόλις τρίτη ομάδα στην Ιστορία των Final 4, μετά την Μπανταλόνα το 1994 και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας το 2016, που κατέκτησε τρόπαιο προερχόμενη από “εμφύλιο” ημιτελικό. Πρέπει να σημειωθεί εδώ πως όταν κατέκτησε η Βίρτους Μπολόνια τη Euroleague το 2001, με αντίπαλο την Ταουγκρές, είχε αποκλείσει στους ημιτελικούς τη Φορτιτούντο Μπολόνια, αλλά ήταν σειρά παιχνιδιών.
Καλά λέει, λοιπόν, ο Έντι Ταβάρες ότι αν υπάρχει μία ομάδα που μπορεί να “σπάσει” την κατάρα με την πρωτιά της κανονικής περιόδου, είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Από το 2016, που υπάρχει ο ενιαίος όμιλος, ουδεμία πρώτη στην κατάταξη έχει κερδίσει το τρόπαιο.
Τα... παιδιά του Τσάτσο και ο Σπανούλης
Ο Παναθηναϊκός AKTOR, λοιπόν, παίζει για πρώτη φορά απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης σε τελικό Final 4. Δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωποι σε ημιτελικό, ούτε καν σε μικρό τελικό. Η πλάκα είναι πως η μόνη άλλη φορά που ήταν μαζί σε Final 4, ήταν το 1996, όταν, τρομερό, προπονητής της Ρεάλ ήταν ο... Ομπράντοβιτς. Ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει τότε το τρόπαιο και η ομάδα μπάσκετ της “βασίλισσας” μπήκε σε εσωστρέφεια, από την οποία ξεκόλλησε το 2013, την αμέσως επόμενη φορά, δηλαδή, που έφτασε στη φάση με τις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Αυτό εν πολλοίς οφείλεται στην άφιξη του Ρούντι Φερνάντεθ, ο οποίος είχε παίξει για λίγο στη Ρεάλ το 2011, ωστόσο το 2012 έμεινε εκεί για τα καλά. Ο σπουδαίος Ισπανός, μία από τις σεβάσμιες φυσιογνωμίες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, “κόλλησε” με τον Σέρχιο Γιουλ και τον Σέρχι Ροντρίγκεθ, ο οποίος επέστρεψε στη Μαδρίτη το 2022, για να βοηθήσει στη θητεία του τον Τσους Ματέο.
Ο Τσάτσο, μάλιστα, έχει κάτι από Σπανούλη. Προσφάτως, αποκαλύφθηκε ότι είναι σίγουρος για την κατάκτηση της Euroleague, αφού η σύζυγός του, Άνα Μπερνάλ, έφερε στον κόσμο το τέταρτο παιδί τους στα τέλη Μαρτίου του 2024. Το ένα γεννήθηκε το 2015, όταν κατέκτησε τη Euroleague με τη Ρεάλ και το άλλο το 2019, όταν την πήρε με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο Τσάτσο, με τις τρεις κόρες και τον ένα γιο, ήταν ο πρωταγωνιστής στον περυσινό τελικό, εκείνος που κράτησε τη “βασίλισσα” στο παιχνίδι του Κάουνας, ενώ ο Ολυμπιακός τραβούσε το χαλί από τα πόδια της.
Λένε ότι ο Ρούντι αποφάσισε να αποχωρήσει ύστερα από συζήτηση με τον Σέρχι και τον Γιουλ. Φαίνεται ότι έπειτα από συζήτηση των δύο εναπομεινάντων θα αποφασιστεί ποιος θα πάρει σειρά το προσεχές καλοκαίρι.
Ο Αταμάν, ο Σλούκας και η προφητεία του Γιαννακόπουλου
Από τη μεριά του, ο Κώστας Σλούκας την έχει αντιμετωπίσει σε τελικό ουκ ολίγες φορές. Ήταν παίκτης του Ολυμπιακού στη νίκη στο Λονδίνο, το 2013, αλλά και την ήττα στη Μαδρίτη δύο χρόνια αργότερα. Έχασε ως παίκτης της Φενέρμπαχτσε στο Βελιγράδι το 2018, στο κύκνειο άσμα του Λούκα Ντόντσιτς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Πέρυσι ήταν ο παίκτης του Ολυμπιακού που πήρε το σουτ τροπαίου και αστόχησε, μετά το “μανταρίνι” του Γιουλ πάνω από τα χέρια του Μουσταφά Φαλ.
Φέτος, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος προεξόφλησε, με βίντεο γυρισμένο στο ΟΑΚΑ, πως με δικό του σουτ θα κατακτήσουν οι “πράσινοι” το τρόπαιο. Ο Αταμάν τόνισε πως “ελπίζω να γίνει”.
Όπως και να έχει, αυτό είναι το τέλος του δρόμου. Ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός σύλλογος των 25 Κυπέλλων Πρωταθλητριών σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, των 11 Euroleague, που θέλει να κάνει το πρώτο back2back ύστερα από την Εφές. Μία ομάδα στο λυκόφως της αναπόφευκτης δικής της δυναστείας, που επιζητεί από τον πρώτο χρόνο να νικήσει σε τελικό Euroleague, να ράψει το έβδομο αστέρι στη φανέλα της και να ασχοληθεί με τα περαιτέρω, επαναλήψεις και τα λοιπά, στη συνέχεια. Δύο αντίπαλοι με συνολικά 17 τρόπαια Euroleague.
Στο Βερολίνο της ελευθεριότητας. Όποιος είναι εκείνος που θα αρθρώσει ξανά το “Ich bin ein Berliner”, που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είχε πει στην ιστορική ομιλία του μπροστά στο Τείχος, στις 26 Ιουνίου 1963, 149 ημέρες πριν τη δολοφονία του στο Τέξας, θα αποδειχθεί το βράδυ της 26ης Μαΐου, στο γυμναστήριο που βρίσκεται δίπλα σε ένα τεράστιο τείχος, φτιαγμένο από τουβλάκια Lego.
