Σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση ψυχής προχώρησε ο Αργύρης Παπαπέτρου, πατέρας του Ιωάννη, στα Παραπολιτικά 90,1, προχωρώντας σε μεγάλες αποκαλύψεις για τον γιο του και όσα βίωσε την τρέχουσα σεζόν στον Παναθηναϊκό AKTORμέχρι την εξιλέωση με την κατάκτηση της Euroleague.
Μιλώντας για το νέο θρίαμβο του Παναθηναϊκού, ο κ. Παπαπέτρου δήλωσε περήφανος, ενώ αποκάλυψε πως έκλαψε και δάκρυσε μαζί με τον γιό του.
Στην ερώτηση αν είχε σκεφθεί να σταματήσει το μπάσκετ ο γιος του μετά τον τραυματισμό του, ο κ. Παπαπέτρου απάντησε: «Σε εμάς δεν τολμούσε να το πει, το είχε μοιραστεί με τον αδελφό του, όχι ότι θα τον μαλώνανε, είναι μεγάλο παιδί, αλλά ίσως δεν ήθελε να μας στεναχωρήσει. Και εγώ εκ των υστέρων έμαθα».
Τι είπε ο Αργύρης Παπαπέτρου, πατέρας του παίκτη του Παναθηναϊκού Ιωάννη Παπαπέτρου στους 90,1
«Είμαι πολύ περήφανος. Ήταν πολύ συναισθηματικά φορτισμένο όλο αυτό που συνέβη. Έκλαψα και δάκρυσα μαζί με τον γιό μου. Τι ίδιο έκανε και ο μεγάλος μας γιος που ήταν στο Βερολίνο. Το ίδιο κάνει όλοι στην οικογένεια. Ήταν μια τεράστια επιτυχία της ομάδας μας. Είναι κάτι το οποίο μπορεί να ακούγεται συνηθισμένο, αλλά είναι μια ομάδα που την περσινή χρονιά ήταν στην 17η θέση και ξαφνικά με καινούργια τελείως στελέχη από τον προπονητή μέχρι και τους παίκτες κατάφερε να βγει πρώτη στην Ευρώπη», ανέφερε μιλώντας στον Αλέξανδρο Σόμογλου και την Αλεξάνδρα Καϋμένου.
Και πρόσθεσε: «Για μας επιπροσθέτως υπήρχε και ένας ακόμα λόγος, που ήταν πάρα πολύ σημαντικός και παρά πολύ βαρύς, ο τραυματισμός που συνέβη στον Ιωάννη, δεν ήταν στην αρχή της χρονιάς, που λες οκ είναι πριν καλά καλά ξεκινήσουν τα δύσκολα, εγώ θα είμαι έτοιμος και θα επιστρέψω, ήταν στην μέση της χρονιάς και αυτό σήμαινε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να προετοιμαστεί για να προλάβει τα κρίσιμα ματς».
Σκεφτόταν να σταματήσει το μπάσκετ
Στην ερώτηση αν είχε σκεφθεί ο γιός του μετά τον τρυματισμό του να σταματήσει, ο κ. Παπαπέτρου απάντησε: «Σε εμάς δεν τολμούσε να το πει, το είχε μοιραστεί με τον αδελφό του, όχι ότι θα τον μαλώνανε, είναι μεγάλο παιδί, αλλά ίσως δεν ήθελε να μας στεναχωρήσει.Και εγώ εκ των υστέρων έμαθα. Ήθελε να είναι στο υψηλότερο επίπεδο που μπορούσε να είναι και που είχε συνηθίσει να είναι. Έβλεπε ότι ο χρόνος τον πιέζει πάρα πολύ, η ομάδα είχε δημιουργήσει έναν κορμό και ένα σύνολο το οποίο μπορούσε να φτάνει σε θετικά αποτελέσματα και η πάλη που έδινε και ο αγώνας που έγινε έβλεπε να μην επιβραβεύεται. Γι’ αυτό ευθύνεται το timing, αλλά τελικά με επιμονή και επιμονή, και θέληση και πάρα πολύ δουλειά, και πολλές ώρες στο γήπεδο, νομίζω ο καλός θεός επιβράβευσε τις προσπάθειές του γιατί και αυτό που συνέβη χρειάζεται οπωσδήποτε και άλλους παράγοντες πέρα από τη θέληση σου και πέρα από την προσπάθεια σου».
Ο οιωνός
Ο κ. Παπαπέτρου συνέχισε λέγοντας πως «ακόμη και που αποκλείσαμε την Μακάμπι δεν ήταν εύκολη καμία αναμέτρηση. Άρα χρειαζόταν να βγουν και άλλα παιδιά μπροστά. Αυτό δεν γίνεται ξαφνικά, αυτό γίνεται, προετοιμάζεσαι, κάθε μέρα κάνεις την προπόνησή σου, είσαι στην άκρη του πάγκου, περιμένεις την ευκαιρία σου. Αυτή η ευκαιρία δόθηκε σε δύο ή τρία περισσότερα παιδιά από ότι τον συνηθισμένο αριθμό παικτών που κουβαλούσαν το βάρος και ένας από αυτούς ήταν και ο Ιωάννης και οπωσδήποτε φάνηκε και η δυνατότητα και να βοηθήσει και υπήρξε και μία σιγουριά και για τους υπόλοιπους παίκτες ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε κουβαλήσει το βάρος, που είμαστε πάρα πολύ κουρασμένοι, υπάρχουν και άλλα παιδιά που μπορούμε να στηριχτούμε και να πάρουμε μερικές αναπνοές.Αυτό ήταν ένας πολύ καλός οιωνός γιατί έδεσε πιο πολύ την ομάδα. Ξαφνικά γίνανε πιο μεγάλη παρέα. Όταν ακόμα περισσότεροι μπαίνουν μέσα και δίνουν την ψυχή τους σε ένα ρόλο και βλέπει η ομάδα ότι ο καθένας μπορεί να δώσει λιθαράκι, η ομάδα μεγαλώνει, η πίστη μεγαλώνει και ο προπονητής μπορεί να εμπιστεύεται τα παιδιά».
Το "θαύμα" του Λεσόρ
Για αυτό που πέτυχε ο Λεσόρ: «Είναι πραγματικά ένα θαύμα, ούτε ο πιο αισιόδοξος Παναθηναϊκός φίλαθλος δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα βγει μία χρονιά μέχρι το τέλος, μέχρι την κορυφή της Ευρώπης, με έναν μόνο ψηλό. Και τι ψηλό, ένα παιδί που χρειάζεται κάθε φορά με αυτούς που αναμετράται, με τους 2,15 και 2,20, να πηδάει 20 και 30 πόντους παραπάνω για να είναι στο ίδιο σημείο. Είναι ένα παιδί με έντονα και μεγάλα ψυχικά αποθέματα. Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να είναι αυτή η συνταγή για τα επόμενα χρόνια, όχι γιατί δεν πιστεύουμε, προφανώς και πιστεύουμε στον Λεσόρ, γιατί είναι απίστευτος. Εγώ τον θυμάμαι και από την Παρτιζάν. Αλλά αυτό που έκανε ο Λεσόρ ήταν ένα δώρο. Θα έκανε ούτως ή άλλως την δουλειά του. ήταν μια επιτυχημένη μεταγραφή, αλλά δεν θα μπορούσε να το κάνεις και μόνος του, όπως το έκανε τελικά. Αν ο Λεσόρ τραυματιζόταν, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα γινόταν. Και μπράβο του», ανέφερε.
Η αναγέννηση του Ιωάννη
Η πιο ανθρώπινη στιγμή για τον πατέρα του Ιωάννη Παπαπέτρου ήταν η εξής: «Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούμε και εγώ και η σύζυγος μου να είμαστε λίγο μακριά και από τα φώτα και από την καθημερινότητα του παιδιού μας. Κάνει μία δουλειά πολύ έντονη, πολύ πιεστική, αρκετές ώρες στο γήπεδο. Αλλά σίγουρα έχουν μείνει πολλές στιγμές να μοιραστούμε, ακόμα και μετά από αποτυχίες και επιτυχίες. Αλλά θα σας πω ότι η πιο κομβική στιγμή για εμάς σαν οικογένεια που περνάει πάντα μέσα από την πρόοδο και την εμφάνιση και την ψυχολογική δύναμη που μπορεί να έχει το παιδί μας -γιατί οι δυνατότητες του είναι για μένα δεδομένες- ήταν ότι ο Παναθηναϊκός σε κάποια στιγμή του πρωταθλήματος της Ευρωλίγκα ήταν με την πλατη στον τοίχο».
Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας ότι «το κομβικό παιχνίδι εκτός των όλων των άλλων ήταν μέσα στη Ρεάλ. Σε αυτό το παιχνίδι θα έλεγα ότι η ομάδα έπαιξε καταπληκτικά, ακολούθησε τον ρυθμό της Ρεάλ, όπως και τώρα κέρδισε την Ρεάλ με τα όπλα της Ρεάλ, με υψηλό σκορ. Εκεί μέσα ακολούθησε τον ρυθμό της Ρεάλ και μέσα στην πολύ καλή εμφάνιση του Παναθηναϊκού αναγεννήθηκε και ο Ιωάννης. Αυτό ήταν και για εμάς ένα κομβικό σημείο. Γιατί εξαρτώνταν και η πορεία της ομάδα και αν ο Ιωάννης θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι της ομάδας για δύσκολες αποστολές. Μέχρι τότε ο Ιωάννης είχε δοκιμαστεί σε παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος και ήταν σε αρκετά πολύ καλός. Όμως ήταν πολύ δ΄σύνολο να τον εμπιστευτεί ο προπονητής του ο οποίος είχε δέσει ήδη μια ομάδα από 6-7 παίκτες που κουβαλούσαν το βάρος. Και νομίζω ότι εκείνο το παιχνίδι ήταν πού κομβικό και μοιραστήκαμε πολλά συναισθήματα μαζί γιατί και ο ίδιος πίστεψε πιο πολύ και ο ίδιος ένιωσε ότι είναι 100% καλά και αυτό στην οικογένεια του έδωσε πολύ μεγάλη αισιοδοξία, κυρίως για την ψυχολογία του παιδιού μας».
Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι
Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την συμμετοχή του γιού του, ο Αργύρης Παπαπέτρου είπε: «Δεν ήμουν στο Βερολίνο, γιατί με παρακάλεσε ο γιός μου να του παραχωρήσω τα εισιτήρια που είχα. Ήταν πολύ ωραία στιγμή. Το Παρίσι θέλουμε να το γιορτάσουμε πιο πολύ σαν Έλληνες. Όταν έρχεται η στιγμή να υπηρετήσεις την φανέλα της Εθνικής Ομάδας ξεχνάς τα προβλήματα, την κούραση σου, και τι μπορεί να συμβεί. Τα παιδιά αυτά είναι καταξιωμένα και η Εθνική Ομάδα είναι πιο πολύ το πάθος τους και η αγάπη τους, παρά η καταξίωση τους. Αλλά αυτοί οι παίκτες παίζουν για την φανέλα, για την χώρα και γιατί είναι διψασμένοι να φέρουν μία πρόκριση σε εθνικό επίπεδο. Κι εγώ όταν έπαιζα, αλλά και ο Ιωάννης και όλα τα παιδιά διψούν για αυτή την στιγμή».
Τέλος, κατέληξε λέγοντας πως «όσο περνάνε τα χρόνια οι αθλητές επωμίζονται πιο πολλούς αγώνες, έχουν μεγάλη πίεση από τους συλλόγους και βλέπουμε και πάρα πολλούς τραυματισμούς να συμβαίνουν στα τουρνουά με τις εθνικές ομάδες από παίκτες όλων των χωρών όμως όταν έρχεται η στιγμή να υπηρετήσεις την φανέλα της εθνικής ομάδας ξεχνάς τα προβλήματά σου, ξεχνάς την κούραση σου. Αυτοί οι παίκτες παίζουν για τη φανέλα, παίζουν για τη χώρα, παίζουν γιατί είναι διψασμένοι να φέρουν μια διάκριση σε εθνικό επίπεδο».
