Ο τελικός Conference League 2024 μεταξύ Ολυμπιακού και Φιορεντίνα στην "OPAP Arena" είναι το παιχνίδι μιας ζωής, όχι μόνο για τις δύο ομάδες, αλλά κυρίως για τον κόσμο. Τους ανθρώπους, εκείνους που γαλουχήθηκαν από τις προηγούμενες γενιές, αυτούς που κληροδοτούν την αγάπη τους για την ομάδα -και επαγωγικά για τους προγόνους τους- στους νεότερους.

Τελικός Conference League 2024: Η περίεργη ησυχία

Στο γραφείο επικρατούσε περίεργη ησυχία περίπου στα μισά του δεύτερου ημιτελικού του Conference League στο Καραϊσκάκη και ενώ ο Ολυμπιακός προηγούνταν 1-0 της Άστον Βίλα. Οι σφυγμοί ήταν, ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος να τεθεί είναι, κατεβασμένοι. Ήταν πολύ περίεργο. Στις συζητήσεις πριν το παιχνίδι, μια παράθεση, έστω και καθ’ υπερβολή, ήταν η εξής: “Αν είναι 4-0 στο 80’, μπορεί τότε να είμαστε χαλαροί”. Το σκορ ήταν 1-0, στο 65’, αλλά η αγωνία σε εκείνη τη διάστασή της που ο υποταγμένος στις συμπαντικές διαστάσεις και τις αισθήσεις θεατής εκκρίνει ορμόνες που τον κάνουν να διενεργεί ως οντότητα μοναχή, δεν έρεε στον κλειστό χώρο.


Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d15g2ufxln1l)


Πιθανότατα, στο Καραϊσκάκη η κατάσταση ήταν διαφορετική. Από την αρχή της βραδιάς τα χρώματα ήταν διαφορετικά. Φίνος φιλμς πριν το φυσικό χρώμα στα καλύτερά της. Το τεχνικολόρ. Το φως, άπλετο, διεμβόλιζε ψυχή και πνεύμα. Όλη η βραδιά αποτυπώνεται σε εκείνο το μακρόσυρτο “ωωω” στο 80’, όταν ο Αγιούμπ ελ Κααμπί νίκησε για δεύτερη φορά τον Εμιλιάνο Μαρτίνες. Το γήπεδο “ήξερε” ότι θα μετρούσε το γκολ. Ήταν εντυπωσιακά ίδια η φάση, ακόμα κι αν η αναμονή ήταν χρονικά μεγαλύτερη λόγω VAR, με τη στιγμή που ο Άγγελος Μπασινάς πήγαινε αργά προς το σημείο του κόρνερ για το πρώτο και τελευταίο που πήρε η εθνική Ελλάδος στον τελικό του Euro 2004 με την Πορτογαλία στη Λισαβόνα. Πάλι με το μακρόσυρτο στρογγυλό φωνήεν της αλφάβητου συνόδεψαν τον επιτελικό μέσο του Παναθηναϊκού στο πονηρό ημικύκλιο της γωνίας του γηπέδου.


Πορτογαλία - Ελλάδα 0-1 Τελικός Euro 2004. (04/07/2004)



Είναι δόκιμο να ειπωθεί πως, όχι απλώς επιτρέπεται αλλά, επιβάλλεται αυτή η έξαρση συναισθημάτων. Το ποδόσφαιρο, μας είπε κάποτε ένας δημοσιογράφος στη σχολή, είναι “το πιο ωραίο περιττό πράγμα στον κόσμο”. Η μισή αλήθεια. Ο πρώτος προσδιορισμός ισχύει. Ο δεύτερος, όχι και τόσο.

Τελικός Conference League 2024: Ποιο περιττό;


Μετά τη λήξη της αναμέτρησης, οι εικόνες από το Πασαλιμάνι έγιναν προσβάσιμες σε όσους δεν έχουν συνδρομητικά κανάλι. Ένα κινητό τηλέφωνο σηκώθηκε. Δημοσιογράφος κάλεσε τη σύζυγό του και την ρώτησε αν ο γιος τους κοιμάται. Της ζήτησε, τότε, να του βάλει στην τηλεόραση τις εικόνες που έδειχναν τους φίλους του Ολυμπιακού να πανηγυρίζουν. Η περιγραφή μίας ιστορίας σε εικόνες. Ενός πάθους, ενός απωθημένου. Η αδήριτη ανάγκη να υπάρχει μέλλον. Η μεγάλη στιγμή, που θα προσδιορίσει κάποιες από τις διαστάσεις μιας ζωής.


Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d15fkf4dc8bt)


Ποιο περιττό;

Ο Ολυμπιακός -κάθε Ολυμπιακός καθενός, είτε λέγεται Παναθηναϊκός είτε ΑΕΚ είτε Πανιώνιος- έχει ρίζες. Είναι οργανισμός που μεταβάλλεται. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με τον άνθρωπο, που όπως αναφέρουν οι ψυχολόγοι τεσσάρων χρόνων έχει διαμορφωθεί ο χαρακτήρας του, οι αξίες του δημιουργούνται εξ υπαρχής. Από τα παιδικάτα του. Έξω από το Καραϊσκάκη, το βράδυ της Πέμπτης 9 Μαΐου, ο 88χρονος Γιάννης Πολυκανδριώτης, ένας από τους 100 αθανάτους του Ολυμπιακού και πρώην αντιπρόεδρος της ΠΑΕ, είπε απερίφραστα πως “θέλω να πεθάνω με ένα Ευρωπαϊκό”.


Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d15c7kv97j2p)


Ποιο περιττό;

Η λαοθάλασσα της 27ης Μαΐου στην Αθήνα, για την επιστροφή του πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού AKTOR, δεν αποτελείτο ανθρώπων που ήθελαν να γλεντήσουν. Από άκρου εις άκρον της πόλης, μνημόνευαν εκείνους που δεν πρόλαβαν να δουν τη στιγμή, ευλογούσαν αυτούς που άρχισαν τις ζωές τους με αυτήν και ένιωθαν πολύ πιο ήσυχοι, αφού πληρώθηκαν οι Γραφές. Η επιστροφή είναι πάντα μια πολύ ωραία ιστορία. Αφορά στην αφαίρεση της πρόθεσης παρά δίπλα στη λέξη ακμή. Συμβολίζει την ανάταση και σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα λούζεται από το φως, εκείνο που δηλοί τη λατρεία (και φυσικά μέσα της το φόβο) στο θεό Ήλιο.

Μια πολιτιστική μεταμόρφωση


Από τότε που οι Βρετανοί ποδοσφαιρικοί ιεραπόστολοι, στο λυκαυγές του 21ου αιώνα, αποφάσισαν να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους για το ποδόσφαιρο στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και την κεντρική Ευρώπη, το παιχνίδι έγινε η πέτσα του ανθρώπου.

Η διαφορά βρισκόταν στη φιλοσοφία. Εκεί που το πάθος περίσσευε και το ψωμί όχι, χρησιμοποιήθηκε για το ξεγέλασμα: της πείνας και του νόμου. Στη Βραζιλία, ο όρος jeitinho αφορά στην τάση να ξεφεύγεις από την τσιμπίδα, ακόμα κι αν το μέσο είναι η ζαβολιά. Είτε πρόκειται για τα φάλτσα του Ριβελίνο είτε για την τάση του Νέιμαρ να πέφτει κάτω σε μια κοινωνία που προτάσσει μια δύσκαμπτη ηθικολογία, το νόημα είναι το ίδιο.

Στην κεντρική Ευρώπη, επικράτησε το ποδόσφαιρο των καφέ. Έναν αιώνα πριν, στη Βιέννη, Αυστριακοί διανοούμενοι συζητούσαν στη φιλοσοφική διάστασή της την “Βούντερτιμ”, την εθνική Αυστρίας του Ούγκο Μάισλ που έφερνε νεωτερισμούς στο ποδόσφαιρο.

Όλος ο πλανήτης κινήθηκε στους ρυθμούς του παιχνιδιού. Πόλεμοι σταμάτησαν και πόλεμοι άρχισαν εξαιτίας αυτού. Άνθρωποι σώθηκαν και άνθρωποι δολοφονήθηκαν. Το ποδόσφαιρο, μπορεί να μην έπρεπε πάντως, έγινε πολύ σημαντικό για την πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, δηλαδή τη ζωή.

Οι ομάδες έγιναν σύμβολα. Απέκτησαν έχθρες, όπως συμβαίνει κατά κόρον όταν υπάρχουν χωρικές αποκλίσεις. Η προέκταση του πάθους, ειδικά όταν το άθροισμα δίνει μάζα, είναι τα πολεμικά κύμβαλα. Ο ορισμός του αρσενικού στο κομμάτι της εξουσίας βρήκε στο ποδόσφαιρο μια ιδιότυπη ενσάρκωση. Ο χώρος των μονομαχιών, αντιγραμμένος από τις αρένες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έγινε το μέρος που η επιθυμία και η θέληση εξοστρακίζονται από την τακτική και τη στρατηγική, όταν δεν συνυπάρχουν σε ένα συνδυαστικό στολίδι, ο τόπος που το σύνολο επικρατεί της οντότητας, αλλά που εκείνη φτάνει στη θέωση.

Σε πείσμα των σύγχρονων καιρών, αλλά και προς τέρψη της αγοράς, που είναι ορθάνοιχτη και σκανδαλωδώς πλούσια, το ποδόσφαιρο κρατά ακριβώς αυτές τις αξίες. Γίνεται εν μέσω του αποπροσανατολισμού, ενδεχομένως και μέσα από άρνηση μιας κυνικής αποδοχής.

Οι ομάδες παραμένουν ιδέα. Και ενώ οι επιτυχίες των συλλόγων σε όλα τα τμήματα πανηγυρίζονται, το ποδόσφαιρο παραμένει το παιχνίδι που μία πορεία, μία νίκη, ένα τρόπαιο, αποκτά την υφή ενός παλλαϊκού συμβόλου.


Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d1lkdtfovjsh)


Γι’ αυτό, κιόλας, ο σύλλογος Ολυμπιακός, των ευρωπαϊκών τροπαίων σε μπάσκετ, πόλο Γυναικών, πόλο Ανδρών και βόλεϊ, παίζει στις 22:00 της Τετάρτης, 29 Μαΐου, το ασυγκρίτως μεγαλύτερο παιχνίδι στην Ιστορία του.

Έναν ευρωπαϊκό τελικό, στον οποίο, ανεξαρτήτως τι θα γίνει, δεν υπάρχει οτιδήποτε περιττό. Είναι ημέρα αδημονίας, λαχτάρας, επιθυμίας, αλλά και ημέρα μνημόνευσης.