Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Πόσο παλιές είναι οι παραδόσεις του Ολυμπισμού; Όχι όσο νομίζεις
Η στροφή της ΔΟΕ σε νέους πελάτες
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 στο Παρίσι και το μετέωρο βήμα μεταξύ εκσυγχρονισμού και παραδόσεων που κάνει και το Παρίσι 2024, με τη Γαλλία να αλλάζει τον κόσμο τον σπορ μη ξεχνώντας το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 που θα διεξαχθούν στο Παρίσι, το Παρίσι 2024 αν προτιμάτε, έφεραν και πάλι στο προσκήνιο το μετέωρο βήμα του Ολυμπισμού κάτι που αφορά και στη Γαλλία τον κόσμο των σπορ.
Ο Ολυμπισμός είναι ουσιαστικά ένα φαινόμενο που και οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024, φυσικά και αναδεικνύουν, καθώς και στο Παρίσι η περιήγηση μεταξύ εκσυγχρονισμού και παραδόσεων είναι για το Παρίσι 2024 και τη Γαλλία άρρηκτα συνδεδεμένη με τα σπορ.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 στο Παρίσι πλησιάζουν και με την παρουσίαση από τους διοργανωτές του βάθρου που θα δούμε στο Παρίσι 2024, ουσιαστικά η Γαλλία ανανεώνει την προσπάθεια του Ολυμπισμού να παρασύρει νέο κοινό στον κόσμο των σπορ και ταυτόχρονα να μην ξεκολλήσει από παραδόσεις που, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι λιγότερο παλιές από όσο φαίνονται.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 στο Παρίσι προσπαθούν να ισορροπήσουν
Πρόκειται για κάτι που εκ πρώτης όψεως δεν είναι εμφανές αλλά είναι βέβαιο ότι σε αυτή τη λογική έχουν μπει και οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 που θα διεξαχθούν στο Παρίσι και θα αρχίσουν την Παρασκευή 26 Ιουλίου 2024. Το Παρίσι 2024 που ολοκληρώνεται στις 11 Αυγούστου 2024 σημαίνει για τη Γαλλία ότι τα σπορ πρέπει να ισορροπήσουν ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό και την παράδοση.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 στο Παρίσι έχουν προσαρμοστεί απόλυτα σε όσα επιτάσσει εδώ και χρόνια ο Ολυμπισμός. Το Παρίσι 2024, πρέπει να “αιχμαλωτίσει” εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη και για να στρέψει η ανθρωπότητα το βλέμμα της στη Γαλλία των σπορ, πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στη σύγχρονη ενέργειά και στις βαθιές παραδόσεις.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 και το Παρίσι δεν γυρίζουν την πλάτη στην παράδοση
Για να μπαίνουν τα πράγματα στη σωστή βάση, πρέπει να καταστεί σαφές ότι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 στο Παρίσι δεν γυρίζουν σε καμία περίπτωση την πλάτη τους στην Ολυμπιακή παράδοση. Άλλωστε και στο Παρίσι 2024 ο Ολυμπισμός θα στηριχτεί στις ρίζες του από τις οποίες έλκει τις περισσότερες φορές το μεγαλύτερο μέρος της μυστηριώδους γοητείας του. Η Γαλλία το ξέρει καλά και οι άνθρωποι των σπορ δεν πρόκειται να ρισκάρουν. Θέλουν όμως να προχωρήσουν και σε ένα διακριτικό νεανικό λίφτινγκ, όπως γίνεται μόνιμα στις τελευταίες διοργανώσεις.
Σκεφτείτε ότι τα τελευταία χρόνια μιλώντας για Ολυμπιακούς Αγώνες κάνουμε λόγο για beach volley, skateboard, BMX, basketball 3X3, surfing και πολλά άλλα. Σύντομα θα έχουμε στη λίστα και το breakdancing, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε διαμάχη μπορεί να υπάρχει γι’ αυτές τις έννοιες που ξενίζουν κάποιους από τους παραδοσιακούς και συνήθως μεγάλους σε ηλικία φαν των αγώνων. Προφανώς δεν είναι αυτοί, ως πελάτες, ο στόχος.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024, η ισότητα και το νεανικό κοινό
Είναι εύγλωττη η πρόθεση -της ΔΟΕ και των χορηγών προφανώς- να προσελκύσουν το νεανικότερο κοινό που μέχρι πρόσφατα παρακολουθούσε τα λεγόμενα X Games. Ο εκσυγχρονισμός που οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 στο Παρίσι προωθούν είναι πολύ πιο ευρύς. Στο Παρίσι 2024 θα δούμε κάτι για το οποίο στη Γαλλία οι άνθρωποι των σπορ καμαρώνουν ήδη. Θα είναι οι πρώτοι αγώνες ισότητας των φύλων ως προς τον αριθμό των συμμετεχόντων –όσοι άντρες, τόσες γυναίκες- ενώ επετράπη στους άνδρες να συμμετέχουν στους αγώνες καλλιτεχνικής κολύμβησης. Επίσης, θα δούμε την μεικτή μαραθώνια σκυταλοδρομία που θα περιλαμβάνει 25 ομάδες όπου η κάθε μία θα αποτελείται από έναν αθλητή και μία αθλήτρια και θα αγωνίζονται στην απόσταση των 42,195 χιλιομέτρων σε 4 σκέλη ίσης απόστασης.
Όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο της προσπάθειας προσαρμογής του Ολυμπισμού στη σύγχρονη αντίληψη πραγμάτων με την οποία είναι προφανώς περισσότερο εξοικειωμένο το νεανικό κοινό και ταυτόχρονα της διατήρησης των παραδόσεων του Ολυμπισμού.
Ολυμπιακός Αγώνες 2024, οι παραδόσεις και η παλαιότητά τους
Παραδόξως, οι περισσότερες από αυτές τις παραδόσεις, δεν είναι τόσο παλιές όσο νομίζουμε και παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι έχουμε την αίσθηση ότι έχουν άρωμα Αρχαίας Ελλάδας, αυτό δεν ισχύει πάντα.
Το βάθρο που πρόσφατα παρουσιάστηκε στη Γαλλία, δεν υπήρξε στην Αρχαία Ελλάδα, ούτε καν στους πρώτους μετά την αναβίωσή τους, σύγχρονους αγώνες. Έκανε την εμφάνισή του το 1932, αρχικά στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Lake Placid και το καλοκαίρι στους αγώνες του Λος Άντζελες.
Τα πολυπόθητα ολυμπιακά μετάλλια είναι μια άλλη περίπτωση. Δεν υπήρχαν χρυσά μετάλλια στην Αθήνα του 1896 –μόνο οι δύο πρώτοι επιβραβεύονταν τότε με αργυρά ή χάλκινα- καθως αυτά πρωτοεμφανίστηκαν στο Σεντ Λούις το 1904.
Ο Ολυμπιακός ύμνος δημιουργήθηκε από τον Σπυρίδωνα Σαμαρά και τον Κωστή Παλαμά για τους αγώνες του 1896. Όμως η τελική διασκευή του, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, έκανε πρεμιέρα στη Ρώμη το 1960.
Η εμβληματική σημαία της ΔΟΕ με τα πέντε δαχτυλίδια εμφανίστηκε στην Αμβέρσα το 1920.
Πολύ συζήτηση έχει γίνει για την Ολυμπιακή φλόγα. Αυτή πρωτοεμφανίστηκε σε στάδιο το 1928 στους αγώνες του Άμστερνταμ. Άναψε στον βωμό του σταδίου, όμως δεν προερχόταν από την Αρχαία Ολυμπία, και τότε καθιερώθηκε να καίει σε όλη τη διάρκεια των Αγώνων.
Όσον αφορά τη λαμπαδηδρομία, έκανε πρεμιέρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου του 1936.
Σε κάθε περίπτωση οι Ολυμπιακοί Αγώνες χτίζουν τη δική του παράδοση και είναι λογικό να δημιουργούνται γοητευτικοί μύθοι γύρω από αυτή.